Klassieke muziek, drank en poëzie in verder ademloos stille nachten. Prachtige avonden van formaat indien geen tentamen op me wacht. Proberen de volgende dag te vergeten, de middag voorbij te slapen. Verdoofd door Koning Alcohol - slechts de lol die telt - word ik gapend wakker en zie weer de Avond me lachend verleiden.…

de bodem bereikt uit vreugde of verdriet verder ga ik niet ik ken mijn limiet…

O' La Descente Infernale, mijn eigen, kleine Goddelijke Komedie, op weg naar de onvermijdelijke negende ring; overwoekerd door zeshonderdzesenzestig voetstappen spiegelbeeld, beklonken bij elke druppel die ik vind, O' La Descente Infernale, het geschal der trompetten, de lofzang die wonderschoon weerklinkt, bejubeld en bezongen, slechts Judassen…

Ik onthaast mij huiswaarts, opstandig, over te lange dijken, vind geen troost op de brede torso van de morgen, houden blokken stand,spattend schuim tatoeëert het ruige corso van de zee, vermaalt mijn zicht tot broze vlokken, blaast de natte westenwind, mij de zatte lokken droog, te veel geluid om mij heen, in deze…

een dievennacht met hier en daar een pilelamp waarvan de batterij gans plat wie weet hoeveel eeuwen al hij strompelt, mompelt 'k ben strontzat terwijl hij traag de sleutel past zonder hulp van maneschijn en mist en nog eens gist waar toch dat gat verdomme! waar dat gat mag zijn slechts één ding schiet door zijne kop dat er geen deegrol…

Bacchus wenkt mij vanavond met duizenden gegiste druiven zal onder in dit laatste glas vergetelheid nog komen? vriend, vul nog eens bij nóg voel ik niet de roes die al mijn pijn verdooft jaren vretend aan mijn ziel stomdronken zal ik straks schreeuwen om mijn moeder…

het is mijn gewoonte allang niet meer zitten op terras van café de zwart ik word zo ontzettend moe van al die toeren en verhalen edoch gister was het raak en daar ging die weer een dame met een klein hondje - yorkshire terriër - ging voor jaren de gevangenis in voor ik haar na drie bakken koffie er weer uit haalde niet dat ze lang genoeg…

Langzaam en niet meer te stoppen steeg zijn waardering verder naar goudkoorts toen haar zomersproeten als waren het sterren tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht. Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in goud gesmokkeld met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en…

Tussenwegen een onmogelijk streven Storm in een glas verwaterd ongeluk Eerste provocerend brandend tweede nonchalant ontvankelijk Tijd voor een automatische piloot probleemknoppen uitgeschakeld En zie ik vlieg en stijg tot eenzame hoogten Ik dans ik zing ik huppel ik spring speel luchtgitaar of Sax Ademnood draait zwarte vlekken…

er zijn lieden die zweren bij het vat en anderen lessen hun dorst uit flessen maar wat ze ook beweren ze worden toch wel zat…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vastgeroest elke ratio met duisternis omzoomt met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers door inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur…

in het diepste donker van een zwaar bewolkte nacht kneep ik mijn ogen samen om meer te kunnen zien van het onbelichte een gepiep uit de duisternis gaf mijn verwarring nieuwe energie een muis in het donker het licht van een vallende ster ik wist het niet meer maar wilde een wens doen er doemde een wensgedachte uit het benevelde bewustzijn…

dit is het eind van mijn latijn alle wijn is dun geworden er gingen zoveel scheuten bij dat het tot mijn lippen is gekomen terwijl men elders toost verdrink ik bijna in het nat waarvan ik zoveel heb gehad dat ik de waterstanden ken…

Als ik dan mijn hoofd buig Boven het geschoond toilet Weet ik alcoholist te zijn De sluimerende toon is gezet Beschroomd verberg ik het gelaat In smetteloos toiletpapier…

Rechtsaf de woonkamer uit De half open keuken in Port, rode wijn en Beerenburg Groen glaast het bonte glas De glasbak tegemoet Breekbaar staat alles leeg langs de kant De koelkast bewaart ogenblikken Bier, voor als ik dorst krijg Halve liters liggen daar Een toekomst te lessen Liever nog Zet ik in de keuken Alleen maar lege flessen…

de lichte kamer er spelen mensen een onbekend spel en ze lachen de vraag wie zal winnen wordt eindeloos verschoven in het wit van het licht er kan geen winnaar zijn als ze het bier maar drinken tot ze lachend naar buiten gaan iedereen is zo duidelijk wat hij graag wil wezen dat het scherpe licht geen pijn doet maar afgietsels…

Hoegaardse plateaus met aankomend gerstenat (ver)gezichten zat…

de trein vertraagt onverwacht vaart, knarsend schuren de ijzeren wielen roestige bouten raken verweerd ijzer, een bleke, jonge vrouw leest de krant soms blikt ze verveeld naar buiten, nipt rode wijn die hart, ziel en zinnen slechts even gloeien doet, treinreis naar het zuiden van Italië, proestend en slikkend, verdroogt en verstikt stof…

Hoegaardse plateaus met aankomend gerstenat (ver)gezichten zat…

bereid je maar vast voor knulletjes bloemfestoen sprak een dame bij Eijlders naar haar aard meewarig want ik weur binnenkurt in heugst êggû kring jarig jullie hâhâ zullen het dus sans moi moeten doen zij had echter buiten de waard gerekend die schreef zo 17 feb dicht op zijn raam je mot dan maar naar de deftige dame toegaan die is dan jarig…