op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

zij was oud en ver- de tafel tussen ons in- haar hart was zacht zeker niet te min ze gaf in stilte alles wat zij bracht doorheen het tikken van de pendule keek ik naar buiten aaide onderwijl het zachte tafeltapijt ik was aan mijzelf gewijd en keek daardoor te vroeg in weerspiegelende ruiten…

ik hoor de regen vlagen over ons huis de stormwind rukt aan onze luiken en ik weet je buiten in het donker ziek je jaagt je wagen door het zwarte water vechtauto's schieten jou voorbij jij rijdt verder door de nacht naar die altijd luide stad ik wacht…

onder de lappendeken slaapt een leven met gerafelde emoties emoties toegedekt met een deken van hoop hoop op een vlak leven emotieloos zonder diepe dalen geen grote hoogtes hoop op rustig kabbelende gevoelens onafhankelijk van stemmingen hoop op een vredig leven bij tijd en wijle…

in het morgenlicht besef ik meer dan ooit dat jij niet meer hier altijd nog in mij bent tranen in mijn ogen kleuren tot regenboog als ik zachtjes vertel wat mij de dag brengt in het morgenlicht heldert mijn geest die ‘s nachts droomde dat lief koesterend wij weer samen lagen met zijn zonnestralen wast het mijn verdriet tot bron van…

Kou ook van... doehetzelfdansen theaterwinkelen museatentoonstellingen en muzieklezen winterskibergen tekensportreizen fotokalligraferen vissenuiteten en schilderijenrondtrekken ...met jou!…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

Het ging over precies Dat we alles zo netjes, precies willen doen, In de pas Elk snippertje in de goede bak bijvoorbeeld De dag beginnen met citroen met gember Dat niets overgroeit Vooral dat niets fout In één stroom meerinnen Dat ik soms zo genoeg Van mijn eigen pedanterie Dat ik nooit schreeuw Of nooit gil Genoeg stof voor de sauna…

Je probeert het einde te begrijpen van een liefdesroman die je leest tijdens de nacht van duister zwijgen de heldere ochtend nog lang niet in zicht het is begin december, donkere dagen het gevoel van louterende eenzaamheid de uren van hoofdstuk naar hoofdstuk de ogen vermoeid door het lange lezen onderweg in de decembernacht een herinnering…

Ik wil zoals jouw voeten zijn op de zachte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer verslaafd aan hitte, uitgeput door droogte wil ik uit jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep alles anders dan voorheen laat me voelen aan jouw grootste teen.…

het oorverdovende geluid in haar hoofd dreunt en dreunt het geluid gaat door haar merg en been haar strakgespannen zenuwen zijn als koorden aan elkaar vastgeknoopt ze pakt haar gevoelens negeert systematisch het zachte gejammer legt haar emoties in geluiddempende verpakking op de plank in de donkere kast tevreden loopt…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…

in de nacht fluisteren mijn dromen als therapeut van een schromende ziel die in beelden en symbolen vertaalt wat mijn brein wakker tot zich neemt als sterren hun verhalen fluisteren omarm ik de raadsels die het leven weeft ontvouwen zich mijn diepste gedachten die mij de draden in kennis ontwarren in het donkere diep reist zo de geest langs…

de uitgezakte gordijnen laten het vermoeide licht nauwelijks door in de schemerige kamer hangt de geur van pijn en verdriet het slapeloze omwoelde bed verbergt hongerige angsten als muggen wachtend op hun volgende maaltijd zodra het hoofd het kussen raakt rennen angstdromen in doolhofachtige ruimtes rond de gordijnen houden de…

ik zat er maar te wikken en te wegen raadselachtig de zetel leek een draaibank telkens afstemmen naar eenzelfde lijn horen, zien en zwijgen een gouden stilte maar, ik zie, ik weet nog steeds hoe het was de vervlogen jaren ik voel nog vaak hoe vreemd die waren…

in het stille rijk van papier en pen laat ik mijn gedachten dansen vrij van het wanneer en het hoe als ik ze in de inkt laat stromen de woorden worden als ankers waarmee de chaos verdwijnt als de golven in ochtendmist het hoofd leeg het hart ontspannen vind ik zo de rust en ruimte in de stilte van eigen woorden…

de een loopt warm van een nostalgische auto grappig toch doch de ander van de hoop op lotto's hoofdprijs misschien verloren tijd is dit wijs weer een ander krijgt een warm hart gedurende het daten hoop op einde eenzaamheid weer iemand rustig van binnen fouten zijn vergeven na betoonde oprechte spijt voorts sfeermakende…

Leef in ruimte. Ruimte in veld en woud. Geniet van water ruisend golvend riet. Een frisse wind om je hoofd in hoge kruinen het vogellied. Geniet van vrijheid die ruimte ons biedt. Vrij als vogels hoog in het zwerk bewonder de horizon die het oog bijna niet ziet dat is ruimte en vrijheid. Gun elk mens ruimte. ruimte in veld en woud…

het stormseizoen is begonnen als ik mijn ogen sluit hoor ik dan nog wel de vogels zingen het zoemen van de bijen en het ruisen van de wind zal ik het missen de geur van pas gemaaid lentegras het stuifzand op een winderige dag en het rood van de ondergaande zon hoor ik dan nog wel het fluisteren van overleden stemmen of zullen woorden…

terug naar de tijd waar herinneringen zijn ontstaan zorgvuldig opgeborgen voor later bewaard terug naar de tijd van geborgenheid opgeslagen beelden na jaren opgepakt en weer bekeken soms diep weggestopt herbeleving te moeilijk dagen gevuld met souvenirs uit het verleden doorleefde levens opnieuw geleefd in het vergeten…