Zo peperzoet geurt jouw zijn tussen vlier en beek als een stiekeme droom die naar iets van decadentie proeft. Vijftig tinten ...? Maar ik zweef gewoon tussen beelden van een vergeten winter de koude van ijzige lichtblauwe lucht. Dwangmatig bespeel je mijn gedachten, kunstzinnig en grenzenloos, zonder weemoed geen hapering alleen…

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

Dit velijn is het zijn het blakende blank braakt de leegte je kan er alleen nog een streep onder trekken maar je wist niet dat alles eronder verdrinkt omdat je de einder van de zee getrokken hebt wat rest is een paar rondjes schetsen ten teken dat wij bar eiland zijn en de overzet achteraf…

Landschap ontwikkelt zich in een droomcyclus rivieren kronkelen door eindeloze bossen waar ruige wolven jagen op klein wild stilte van wolken schaduwen werpen kraaien krassen in blonde duinen zweven meeuwen boven zeemoerassen de stem van de natuur in een droom herkend als ratio van nooit vergeten inbeelding herhalend zichzelf zoals…

Ik zoek de woorden die als zang der vogels klinken vanuit de kruinen in de vroege morgenstond als aan de horizon de eerste stralen blinken en witte nevel zich verspreidend over grond. Het woord dat nacht’lijk duister weer op zal doen klaren het leven als het ware uit de dood weer wekt dan zal de aarde weer het nieuwe leven baren zolang de…

Diep in de stilte van het zoete meer spiegelt eenzaamheid van bomen die verlangen naar nieuwe lente levenssappen en veerkracht vogels verkennen vrijheid in beminnen en beginnen de droom tekent het landschap waar heldere illusies ontwaken dolblije dieren lijken jeugdhelden vertrouwen heeft zich verenigd verstikkende donkerte verdwijnt…

Winter maakt plaats voor lente ga naar buiten zie hoe vogels hun nestje bouwen hoor hun getsjilp ruik zachte bloesem voel de zonnestralen op je huid ruim op keer naar buiten ervaar dompel je onder in de sensaties de lichtheid van het moment het is voorjaar leef…

Tegenwoordig liggen de verbindingstekens weerloos open veel wind tussen de passanten gezichten onder een witte ijslaag dat vriest dat kraakt bewegingsloos de tongen kapot taalkundigen die zwaluw worden en hun winterpak aantrekken Het kwijnt en rot traag aan de nerven van de woorden huizen worden vergeten takken tot blad straten tot…

ontroering maakt zich van ons meester de zon lokt naar buiten in ons afgesloten bestaan bestraalt de adem van de tijd de dag zwelt open in vogelzang…

Geen zoeken borgt succes op een bereikbaar doel maar stel je open laat je vinden dat geeft goed gevoel. Wat kun je moe zijn op je zoektocht naar vrede, maar wat helpt die vermoeidheid als je daardoor het zoeken staakt ? Bedenk dat wat wíj maken van dood materiaal ooit levend is geschapen. Nee, geluk brengt geen wijsheid, wijsheid…

het silhouet van een boom lijkt ijzig stil alsof hij staat te wachten op een lichtstreep uit het wolkendek een klein glimpje lentewarmte op zijn kale kroon aan mijn werktafel staar ik kouwelijk in de verte diep in gedachten zit ook ik te wachten op het vroege jaargetij van thuiskomende zwaluwen…

Met maar een beetje bestraling van het schraal verwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op een gelukstemmende lente. Alsof een dakvenster een blik gunt vanuit winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht kriebelt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

Pari je wist er is een stuk verleden vaag gehuld in mist en Pari jij als haar nicht hoorde een echo van een niet beleefd verleden een brief heeft onverhuld de waarheid omtrent jullie beider verleden onthuld armoede was de schuld maar toch met geluk en geduld zijn alle stukjes van de legpuzzel ingevuld helaas is gebleken…

je ligt in mijn warme bad tevreden zo beschermd mijn lichaam heeft zich over jou mijn schat liefdevol ontfermd ik voel jouw weer hoopvol kloppen aan de randen maar ik wil meer ik wil je in mijn handen in mijn armen en dan mag jij mij gaan verwarmen dat is mijn wens je bent zo welkom mijn lief klein mens en dan besef ik na een…

Down en murw geslagen ledigde ik de fles maar ook de inhoud vulde noch mijn geest noch mijn ziel. Ze bleven beide leeg als de ziel van de fles.…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor lijden en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Als een uitgenepen spons, voel ik mij gehinderd in mijn behoefte, om jouw liefde te absorberen. Het water zijn mijn tranen die wegsijpelen door de gootsteen. Net zoals onze passie wegsijpelt, doorheen een eindeloos gat van een tijdmachine. Terug sijpelend naar een tijd, waarin we beide dezelfde taal van de liefde spraken. Maar rust is geen…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem in z'n leven nog een glim lieten lachen…

Ik ben het plaats delict Ademend gestikt Mijn doos vol creativiteit Voor altijd gesloten Slechts tranen ontsproten Klaprozen in bloei In beton gegoten Geen groei Afgeremd door bliksemschichten bij heldere hemel Mijn hemel Waar ben ik Daar waar zwaar het licht uitdoet Ik heb het ingeslikt Maar nooit verteerd Er mee om leren…