ik ben dronken maar niet van geluk ik ben moe maar niet van het werk ik ben verliefd maar niet meer op jou ik ben jong maar niet van hart ik ben wijs maar niet van de ik ben wel goed maar niet gek ik lach tranen zonder tuiten ik heb dorst maar niet naar kennis ik heb genoeg maar niet van alles ik ga maar niet op pad ik hoor…

valse klanken laten oren trillen ogen springen, zien in duplo maar een hand uit de hoogte strooit zichtbare stralen een opvallend lied klinkt brengt volheid in leegte je komt weer in balans de tijd zal alles beter maken het leven zelf, de vreugde zal je blikveld met al zijn pracht raken…

En ze schilderde hem na van een foto, die ze mooi vond hij zit daar op haar bank. De schildering werd niet slecht maar neus en mond klopten niet Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril Diezelfde namiddag wilde ze hem in haar huis! Hij mocht de zolder en slaapkamertje Zij hield haar eigen en haar schalen…

i Neem een moment om... Dacht dat er tijd was voor... Dat zo te blijven... Dat mijn tijd... Dat jouw tijd... Dat een einde... De tijd... ... ii Bankjes voor het palazzo, denkend aan de elf geboden, tellend één twee drie vier... Check check check... Ik ontken alles, veeg het zweet van mijn neus, aas op uit de goudleren bladeren…

Oude kerk in Enkhuizen Het dak moet vernieuwd daarvoor is geld nodig Twee euro kost een tekst schrijven op een leisteen ten bate van het dak daar op lees 'k bijbelteksten weet er zelf zo gauw geeneen Dan op een tafel waarop kringloop boeken kijk ik naar het Europese dak, van het land vol bergen De liften, hellingen steil, glooiingen…

Een volle maan in zwoele zomernacht Hield als een ridder al die tijd de wacht Naakt onder lakens linker- rechterdij Duende Mariposa aan mijn zij…

Puur lig je aan mijn zijde een naaktheid opgebouwd uit beelden, gedachten en verwachtingen die mij aldoor mijden of van tederheid naar waar ik zo smacht ik wil me sterk aan jou blijven wijden Mijn hand gaat over jou, het korte groen niet hoger is mijn verbeelding liggend in het gras doch in zwaarte en inhoud onberekenbaar ik zucht na iedere…

Nachtelijk duister Houdt wacht bij mij Door de gordijnen Breekt zon de kluister Droom spat uiteen Ligt nu aan flarden En gruzelementen Voorgoed nergens heen Voel mij verlaten Verward en ontheemd Mijn ogen ontloken Het nabeeld ontvreemd Geschenk uit de hemel Zong net door mijn hoofd Uniek en eenmalig Illusie beroofd It's your…

Ze praten, en ze blijven maar praten over de kapotte fiets, de warme zomer weilanden met koeien en schapen op een zondagmiddag in juli en alles wat je verkeerd formuleerde komt terug in de gedachten onder de heldere zomerhemel de priemende zon en zwervende wolken alles terug in de gedachten ze zwemmen, en ze blijven zwemmen de boeren…

Misschien heb ik zoveel verhalen beluisterd, van de zijkant meebeleefd, en ook zelf beleefd dat ik mij heb willen oefenen dat verhaal bij iemand, bij ons naar het nulpunt te brengen Verlost van die interpreteringen Het waterige deel tot trilling, te resetten En dat mensen daar ook om komen vragen Zo nu en dan…

Vloeiend uit ogen glinsterende traandruppels parels van het hart. Als een dauwdruppel in de vroege morgen valt een traan uit mijn ogen, onderweg naar jou Afkomstig van de gesloten oogleden zal deze kleurrijke parel als een vochtige sluier op jouw breekbaar hartje landen. Door de tijd heen ziet deze verfijnde schat het levenslicht, glanzend…

O mijn geliefde amethist amour Mijn oogappel juweel de la jeunesse O mijn briljant bijou delicatesse Jij smachtende smaragd, tiramisu! Al klinkt je stem uit tropisch niemandsland Je streelt mijn oor en kust mijn zachte hand Ik spring voor jou niet zomaar uit de band Voor jou zet ik mijn leven aan de kant Ik wijlde met je in het brandend…

Jarig worden Scenario schetsen Wie komt, wie wil ik? Uitnodigen, of kijken wat gebeurt? Taart zelf maken, hoeveel? Raw food? Gelatine en kefir om cheesecakeachtig? Bakken en lekkere geur? Of kopen, eindelijk een keer? Alleen vrouwen?… ook zwager, broer, zoon, vriend Thuis eten of in 't restaurant? Binnen of buiten zitten? Oude tuinstoelen…

een hemelsprei van licht zal vurig branden al lijkt het inktzwart voelbare leegte in het hart je bent een uitblinker in het doen en laten kies zelf de richting houdt de zon in de gaten zij is doorzichtig oprecht in al haar stralen wie struikelt zoekt steun en klimt weer naar boven pluk de lichten en blijf in jezelf geloven…

hoe een zonderling zich verplaatst bij het uitbreken van weer een nieuwe dag schoorvoetend en met de pijn van vele dagen voor gisteren benader ik het parkje en verwonder me dat er nog vogels zijn die willen zingen de dagen kleuren tóch zwart? en in de nachten veracht ik al mijn smart die me is toegebracht door de levensweg die ik…

We liepen in de bossen En bij een heuvel waar één klaproos tussen een zee van koolzaad, ging het over de dood en het voorvoelen ervan: lang geleden, op haar verjaardag stortte haar geliefde van een berg 't ging ook over Thomas Moore en zijn boek: de magie van het dagelijkse leven We deden nog een boodschap en voor de winkel sprak ons…

de nacht was kort en ik overdacht mijn kwetsuren dewelke ik onderga als een verre overzeese reis het deren bedaart inwijle de morgen nadert en buitenvenstert het gezang uit zuiver bedachtzame kelen nog voor even heb ik de grillen van de leugens in bedwang, maar ik weet mij dat spoedig de wereld zoals een grondzee mij zal overspoelen…

Een zoetgevooisde strijkersromance een sonate in d grote terts tempo allegro vivace Godelieve Maria theodora deodata metamorfose ener nocturne in de rijzende zon...…

Aan de oever wisselt vandaag een groep meerkoeten Als bladeren op de wolken op het punt van weer vertrek, Ik aanschouw ze en voel een soort met ze mee moeten In mijn hart voer ik met een van hen een open gesprek. Er liggen families op het gras van dit kleine strand Het vormt vast een prachtig beeld op een schilders doek, Aan die ene meerkoet…

weet me geen raad met al die oppervlakkigheden die worden uitgestrooid als een gemoduleerd zinsnede die geëtaleerd wordt als een op zich zwaar voren trekkende machinerie die door de sporen ploegt van een heroïsche onbesproken verleden diepgang is een verlokkend woord om het drijfvermogen te doorgronden waar zelfs het zwaarste fundament…