5.751 resultaten.
Diafragma,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
164 In het licht van de leeg
gewaaide februarilucht, de
ijsblauwe zon net onder,
maan en sterren lui, net op,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
mijn doel zal delen of dat ik er
morgen nog zal zijn, of ik wel
de ontnuchterende morgen kan velen,
ik ben een makkelijk te verwijderen
beeld op de hemelse camera, waarin…
Zwijgen in de woestijn
netgedicht
3.3 met 197 stemmen
713 poëzie, het is dat andere
dat kriebeltje op je huid
een riedeltje in een lied
de glimlach van het meisje
dat vergat hoe mooi ze was
poëzie loopt nooit
door de lange haatstraat
ze wandelt langs het pad
dat langzaam kleiner wordt
ze leert je dansen in de regen
ze laat je wachten
tot de storm te moe is
poëzie is een verzonken rust
een…
Iemand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
195 Ik gebruik je om bij te slapen
de schouder waarop
de hand waarin
Iemand die ik kan zoenen
om alles te delen
te voelen
ik gebruik je lijf om te kneden
vast te pakken
om mijn oude straten
en vrienden mee te verbinden
om de Seinpost
die er niet meer is
om de boulevard
die zo veranderd
om het strand,
de wolken en de zon daaronder
om…
warmte herinnert mij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
162 ze zeggen dat goud
de herinneringen zijn
misschien is dat waar
maar die wil ik niet
ik wil jou
als ik je nodig heb
omdat als geen ander
jouw liefde mij warmt…
TERUGBLIKKEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
171 ik noemde wat mij
zoals was overkomen
in het verleden de tijd
dat we elkaar uit het oog
waren verloren
dus je hebt veel
geluk gehad
een terechte opmerking
die precies vertelde
wie en wat hij was
geworden
wat ik gezien zijn
verleden niet had
verwacht…
REIZEN IN JEZELF
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
273 ik reis in mezelf
tussen hart en hoofd
tussen hoofd en hart
over reeds gebaande wegen
omdat je toch wil weten
wie je uiteindelijk bent
ik reis in mezelf
tussen hart en hoofd
tussen hoofd en hart
neem steeds vaker de sluipwegen
die ik nog niet heb verkend
daar word je nog verrast
kom je weer die ooit weggestopte
ontboezeming tegen
weggemoffeld…
Meegedragen door de wind
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
156 ik loop door de laan
en kijk naar de lange rij bomen
in de seizoenen
die komen en gaan
hoe de liefde begon
op blauwe vleugels gedragen
lichter dan ooit
door smalle kronkelige straten
verbonden met de bron
de rode ader van de witte hemelzon
terwijl ‘t lijden kermt uit de ogen
onder de koperen ploert
zonder mededogen…
Ondanks
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
210 open blik
nog zoveel te zien
naast het gemis
smetteloze klokjes
geven vaagheid
weer betekenis
ondanks…
een tuin
waar het leven
vliegt, springt
de vogel
het hoogste lied
in herhaling zingt
ondanks……
springtij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
182 hoe ik het springtij ontloop
om mezelf in eigen armen te
dragen wanneer de opzwepende
wind zich als een beul gedraagt
manen gedachten mij om
te verzinken in de diepste
krochten van mijn ziel, want gedachten
wenken me wijl ik aan de oever
sta van een gebed
dat ik in zekere mate cynisch
benader om vooral de reden
dat mijn geloof spreekwoordelijk…
De toekomst is nu
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
205 hij ligt voor je
dus grijp ‘em met beide handen
en laat ‘em niet meer los
vlak de onnozelen uit
en zij die niet deugen willen
kleur de dageraad
in de vorm van liefde
overspoel de sjagerijnen
waardoor vensters openvliegen
gordijnen een ballet dansen
op de maat van de wind
bijna opgedroogde
pennen weer
vollopen met woorden
voor dichterlijke…
aandenkend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
184 ik ben omgeven door populieren
en in mij stroomt een rivier
ingetogen, door vleesgeworden
land van papier
er spiegelt een wolk in tegels aan
mijn onderhuidse muur
ook zou er een trein komen
die weer vertrekt om het halve uur
mijn hart lijkt op de brug die ooit
beide oevers verbond;
verblind door de zon
toen die nog aan de hemel…
Oerbron
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
150 oerbron van het leven
moederoog van de witte zon
tegen de
vernietigende stralen van de
zon koester ik geen wrok meer nadat de
twee zwarte raven neergezegen
met een hoed
op m'n hoofd laat ik me ontroeren in
het groene landschap met de toren en de koeien
wanneer de
donkere wolken straffeloos overdrijven; aan
komt stormen boven de korenvelden…
Foto
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
167 Ze liet me een foto zien
van hen beiden
van achter genomen
hand in hand lopend
Een meisje van drie
en mijn dochter, vrouw in een jurk
Ook als een meisje,
het tasje dat ik ooit voor haar kocht
langs haar schouder op haar rug,
haar blote huid bleek nog
Hun haar beide bruin en half lang
Niemand leidde, ze hadden elkaar beiden
die dag voor '…
O schone poëzie melodieën uit de ziel geboren
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
165 Poëten zijn de nadenkende geslachten
Zij die op beredeneren wachten
Gaan met de tijd verloren voor
De poëzie die nacht en stilte door
Zicht baant de weg door ruimte en
Door grotten: bespot door zotten is de pen
Van hen die uitwellen in zonnegloed
Wat lieft en leeft in 't trots gemoed
Schone en trieste melodieën waar
De zoete geur van…
Woorden zullen schilderen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
609 de kamer waar mijn ingelijste land
aan muren haakt, legt het zwijgen op
het is er winterstil
ik kijk naar diepe velden
ik kijk naar hoge luchten
al wat hier leeft groeit uit mijn handen
er is geen wereld
er is alleen de dood zegt men
maar mijn kleuren blijven ademen
mijn woorden zoeken zinnen
ze reiken naar ongekende verten
het…
Het moment
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
210 Het moment
dié seconde
dát ogenblik
op dié dag
dát gevoel
voelt als 'oer'
iéts van eeuwigheid
verbonden met alles
waar je was
dát moment
toen je wíst
het is wáár
zó is het
écht waar !
Dát moment
bedoel ik.…
Bron van frustratie
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
315 Dat is wat frustratie veroorzaakt:
verspeelde energie zonder speelgenot.
Een straat zonder einde van haat.
Een stroom van horten en stoten …
Een waterval van bittere gal.
Een verzopen leven in vrije val!
De moed zinkt in de schoenen.
Ze lopen niet meer. Verstrikt.…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
204 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…
op wat komen gaat
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
175 genietend van de warmte
van mensen om mij heen
blik ik afsluitend terug
om stiekem ook vooruit te kijken
zo geniet ik de momenten
van samenwerkende mensen
die wij ieder voor zich
of samen mochten creëren
stap voor stap met aandacht
versterkten wij het fundament
om effectief en inspirerend
mensen te mogen passioneren
mijmerend over…
Roos van Sharon
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
184 treurig is 't om te weten
dat ze het
al die tijd hebben geweten
maar ze deden er niets aan
lieten de vijand vrije baan
medogenloos debateren
om ons een lesje te leren
een lesje lawaai
zij wanen zich groot
in de naaktheid van de goot
mijn Heer heb ik gebeden
o hoop mijn lief
och roos van Sharon
hoog verheven
laat Uw zoete ochtendauw…