Krats. Auw. Inktvlek. Stroman. Adempauze. Blut. Vecht. Lont. Geknapt. Brand in mijn hoofd. Blussen met benzine.…

Dat ieder mens liefde nodig heeft om leed te relativeren staat geschreven in boeken door de droomgeleerden die het leven slijten en woord na woord in dromen overdragen misschien komt er een brug en lezen we verborgen onschuld dan laat ratio een nieuwe God zien om ons inzicht te bewijzen in een dieper voelbaar voelen.…

Zaterdagmiddag, Bournemouth Pier & Beaches Stad, geleund aan zee. Toch is het er rustig op het strand. Voorzichtig flaneren in de kou. Het is een late winter, het voorjaar nog ver van hier. Tussenseizoen. Koffiedrinken op de pier, maar de jas blijft aan. Rommelig plekje aan het raam, de koffie is lauw. Veilig achter glas tuur ik naar The…

Kijkend door het vuile keukenraam zie ik haar wroeten in de vochtige aarde gestaag en aanklampend maar bovenal wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd. En later op de dag opkijkend van mijn boek staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat met de kinderen en of de merels nog patrouilleren…

bladeren dansen op het ritme van de wind, aangelicht door de zon, wachten zij op het juiste moment om te schitteren, vele pirouetten te draaien voordat ze zachtjes landen zullen, in de schoot van Moeder Aarde zes jaar later dansen nieuw geboren bladeren op het ritme van de wind, wachtend tot het juiste moment zes jaar geleden spreidde…

als je vooruit kijkt, zie je de toekomst nu even donker gekleurd, geen vergezicht als je naar achteren ziet, bemerk je de zuchten van een aangeslagen bril; in dracht een zwaar of lichtgewicht kijk eens naar links of rechts daar beweegt iets op voeten kijk eens naar binnen en schep daar een wereld die dichter bij je ligt pak je vingers…

we bewogen op aangeven door wimpers van je ogen in het ritme van geneuriede mantra's in het spel van stemmen ineens was daar de eerste vocaal in alle helderheid gedurfd in onderscheid en sprankelend kwetsbaar zijn frêle tonen voegden inhoud aan de muzikale omlijsting toe in verbinding klaarden akkoorden de melodie tot…

er vond een beving plaats – een dak stort in muren vallen om emoties komen vrij die voorheen door hun werden omsloten de remmen zijn los het huis wordt weer opgebouwd muren zijn anders verankerd het dak niet meer van riet emoties zijn gevlogen worden anders afgewogen niet meer in de hand te houden er ontstaat een andere beleving…

Toen ik vannacht gedronken had, mateloos en verwaten als vanouds, en woorden stamelde die overdag op mijn lippen zouden sterven als jonge merels in april… liet ik de kalveren uit je weilanden, kuste ik de angsten uit je ogen. Je ogen die pijnlijk groen zijn en zeldzaam droef kijken nu bij het ontbijt en later op je fiets sprekend van een…

zo blauw als de zee zo blauw als soms de lucht dat tijdloze rustgevende blauw waar ik zo heel erg van hou maar op dit blauw ben ik beducht het brengt onrust in mijn kop hoe kan dat nou zo klein van stuk een blauwe envelop…

ach zo veel om over te zeuren niemands leven verloopt perfect in ieders leven zal wel iets gebeuren wat niet tot persoonlijk geluk strekt maar als alle treinen op tijd zouden rijden vertrekken en aankomen op de hun beloofde tijden mag het wel perfect schijnen maar dan verloopt het te glad zal het niet tot geluk leiden waren we het…

er staat een vraagteken in z’n ogen: een radeloos waarom dan is hij bedrogen voorgelogen iets misgelopen tevergeefs blijven hopen op iets wat nooit kwam? buig het recht tot uitroepteken geloof in wat je kan het kost heel veel kracht misschien wel veel meer dan gedacht maar leer je lessen laat je niet nog eens stressen maar laat…

Ze blijft niet in een woordbetekenis ontheemde droombeelden van prachtige voorbereidingen de zon daalt in haar sprookjeswereld van spreektaal en intieme ontboezemingen haar ademlucht van zuiverheid de dag voorbij, de maan verschijnt bloemen gaan slapen, vogels zingen afscheid maar ze voelt zich blauw en onbeholpen in de wandelgangen van…

zie hier de linker zo ook de rechter dankzij dikke zolen loop je elke dag op wolken graag leen ik je ook de mantel die al even om mijn schouders hangt met in de zakken vergeten briefjes draag je dan ook de aangereikte rugzak met alle zorgen van dien onzichtbaar maar duidelijk aanwezig zodat ik even op de schommel plaats kan nemen die…

het zingt in mijn hart het straalt in mijn ogen dat jij mijn moeder bent een uitzonderlijk lieve zo geweldig en wijs ook   als ik slapen wil dan droom ik mij jou die vol vervoering in de schoot omarmend mij steeds nog koestert   als ik aan jou denk jouw liefde die nooit sterft dan straalt mijn dag van de vroege morgen tot in de late…

altijd om mij heen voel ik jouw warmte zo dichtbij ben jij in afwezige aanwezigheid mijn ogen verbeelden in gedachten jouw gezicht van toen je hier was naar het hier en nu ik beleef steeds de tijd van de momenten samen die opgeborgen in mijn hart jou in mij altijd leven laten in alles wat ik doe en laat als schild van bescherming…

als er soms een druppel valt laat het dan zijn uitweg vinden een beetje zout en nat zelfs al valt er maar één elke heeft zo zijn reden gehad als er soms geen woorden zijn laat de stilte dan maar even zij weten nog niet waar te beginnen maar als de regen valt en woorden overstromen in onsamenhangende zinnen laat het dan maar even…

Uit honderd kranen stromen herinneringen, als enige opvang is mijn beker wat pover. Geen handle om de stromen te bedwingen, dus spoedig is de beker vol en spoelt over. Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop. Weerloos…

Je bent meestal zo erg aanwezig in mijn verbeelding van de avond laat wanneer ik de muizen hoor trippelen op de trap op weg naar de oude zolder dan blader ik in ons fotoboek hoe we samen liefde waren terwijl de muizen zich tegoed doen aan de kaas die er ligt zonder val ik ben nu sterk aan het vermageren om in ons samenzijn te blijven…

Wie ben ik geweest toen natuur werd vernietigd bossen gekapt voor productie dieren door honger verdreven de hele wereld in onrust gevangen in vreemd verlangen wie was ik in werkelijkheid toen mensen elkaar te lijf gingen niet uit liefde of vrede wie was ik in hemelsnaam toen jij de hand sloeg aan jezelf niet langer door kom met…