er zat geen sneeuw in de lucht het wachten op kerstklokken leek tevergeefs onverminderd wandelden ze met de wind in de rug alsof hij hen de weg wees tot er in de verte hoop gloorde hoog boven de stad hij was geboren…

vroeger hadden we een groene boom met engelenhaar op alle takken daar tussen door daar hingen kransjes door moeder zelf gebakken en 's avonds werd het even stil als vader dan ging staan voorzichtig lichte hij de kaarsjes die glanzend branden gaan vrede op aarde zong dan mijn moeder vrede toch voor iedereen zij geloofde echt dat het zou…

het was stil in het lawaai van afwezige ogen geluiden van hun ziel beroerden ons aller hart toch brak het ijs toen na klanken van gedeelde smart ‘t licht zich af kon stemmen op het heden ieder werd op zijn unieke wijze verder vrijelijk in eigentijdse cadans medegezogen opdat zo weer de toekomst kon worden beleden…

een jarig blondje beweerde dat feestvieren fuifnummers waren…

Een tuingek is Kees en hij voelt zich een held. Een hofnar is hij op en top. De vrouwtjes zijn allemaal op 'm gesteld: 't Gelach van hen houdt maar niet op, wanneer hij z'n zoveelste bloembak vertelt, al is het een melige mop. De lusthovenier geeft een tuinfeest. Subiet benut hij slagvaardig z'n kansen, want Iris en Roos, Marjolein en Margriet…

Een smulpaap schuift de hem geschonken kersentaart heen en weer op de lichtstrook in 't tafelkleed. Het gebak toont een dof gelaat vol leed, glimt dan zorgeloos. Eigen kunst gebaard! Hij watertandt, maar klemt zijn lippen bezwaard, duwt wat vruchten door een diepe roomspleet. Eén vingertop is twee handen, wrijft, kneedt, baant wegen voor verstrooide…

daar waar de IJssel stroomt was er een dichterlijk ontmoeten een kunstenaar met zwarte hoed toverde er warme welkomstgroeten de zon belichtte de ramen het uitzicht op de Hanzestad bloemlezingen leken te blozen op elk beschreven blad dichtmaatjes van ver brachten rust zo heel dichtbij muzikanten speelden vol souplesse de mooiste…

Eens per jaar wanneer de heerboer weer zijn hooikist liet verdelen kwamen kroegenlopers samen om een nachtvlinder te stelen om te dansen achter maskers met hun stukken van verdriet in een omhelzing van een speeldoos die er dagenlang bleef spelen Even waren zij onzichtbaar als de schimmen die zij waren uit een kijkdoos opgestaan om benen…

Oranje kastanjes die spreken tot druilige droesem, een Indische drum met neuriënde nagalm in de onbewuste wateren van je geest, klaterende gedachten die overdríjven en óverdrijven; ook doorkijkjes op de uitdijende cijfervelden van pi... De melkblanke sneeuw weergalmt al kalm door besterde bergen; dindeliendi dindiliendi, als een wuivende kometenstaart…

vandaag lees ik de laatste bladzij onopgemerkt gaat dit jaar over in herinneringen van allerlei van ontluikende lentekleuren overgaand in schaars geklede zomer bracht de herfst regen die overging in een witte deken nog voor de winter zijn intrede deed, zal de avond opgaan in 'n kleurrijk palet dat het nieuwe jaar welkom heet…

Wat het rolletje verhult op nieuwjaarsdag onthult het knijpertje ten overstaan van warme oliebollen. een laag van sneeuwwit poeder bedekt wat is geweest vannacht begint het Nieuwe Levensfeest!…

Er is niks dan het donkere zwart in de hemel en het helle wit, verlicht door lantaarnpaallicht. En verder dus de zwerver die trilt een eindje verderop, verder ligt het hele dorp op zijn gat. Het feest is gevierd, er is gedronken, gevreten tot ziekmakends toe, en de aanrechten staan vol met overblijfselen zoals roodgerande glazen en botjes…

de stoelen verzamelen zich rond een tafel die ernaar verlangt gedekt te zijn er is sterrengefonkel in de boom in de keuken wachten de glazen ongeduldig om gevuld te worden de oven staat zich al te warmen de hapjes barsten de koelkast uit als de gasten binnenstromen vult gezellig rumoer de kamer parelt de poëzie in de keel de glazen en…

het lied bruist van passie vuur op haar podium viert kunst hoogtij mensen zijn blij op een plein ondersteboven in de verf vaart een schip voorbij de rivier blaast zijn stoom af…

Halloweenvuur is uitgebroken. Trollen, nimfen en geesten komen uit holen gekropen. Vaalgele maan tekent de nacht Vleermuisgefladder en wolvengehuil op heuvelkam maken mensenkinderen bevend bang. Men danst rond lavavuur tot in 't late uur, heksenbezems krijgen kuren. Kobolten met gitzwarte glinsterogen komen tussen boomspleten gluren…

Joepie hij heeft me gelezen, hoera hij heeft me gezien, geweldig hij zag me voorbijkomen en wat dacht je: gaf hij een 8, 9 of 10? Hiep hiep hoera, hij kwam voorbij, en hij las me echt waar, maar was niet blij, of ik trof hem terwijl ie hoofdpijn had, geen paracetamol voorhanden had, maar wat ie wel kon, liet ie aan ons en mij met…

Voor mij is elke nieuwe dag een feest met een grote glimlach, want achter de wolken komt de zon en na regen komt zonneschijn met een nieuwe uitdaging in het leven. Vandaag was de dag begonnen als gister, want het begon zo rustig en zorgeloos totdat ik rond de klok van tien plots wakker schrok en mij realiseerde dat ik me verslapen had.…

Hij is weer voorbij de Broeker Feestweek Ik voel het overal in mijn lichaam alle ledematen voelen onaangenaam Vergeleken met toen is alles nu bleek Ik heb toen georganiseerd en gedanst Ik heb toen gefantaseerd en ook gesjanst De constante pijn kon me niet afstoppen waterspektakels te organiseren de jeugd met spooktochten te animeren maar…

Je hing aan een lamp aan het plafond te slingeren als een aap. Als Jane ging je heen en weer, en ik, Tarzan met rugpijn. Dronken als twee apen naar de kroeg nog -van tevoren ingedronken- jij bent mijn zon en ik jouw maan, jij fel licht en ik een baken in de lucht, een vasthouden waar je vroeger voor vluchtte. Twee dromenden en zingenden…

een sprookje ontwaakt in late schemering elfen kleuren hun vleugels kabouters spelen met eekhoorns een prins dwaalt door het bos op zoek naar sneeuwwitje misschien wordt het wel assepoes glimwormen verlichten zijn weg een oehoe schudt zijn hoofd herkauwt rustig zijn prooi een doornenhaag doemt op achter de rozen slaapt een prinses…