Terwijl de ochtend moeizaam Geboren wordt uit een te Donkere nacht die hoogzwanger is Van het nieuwe morgenlicht, Een amorfe massa zich gapend Een weg door de file baant, Begint de hemel in het oosten Langzaam blauw en rood te kleuren Een geweldig schouwspel dat tot leven komt En dat alle somberte overstijgt - Leven is er, leven…

jij die is en verder wordt onzichtbaar mens in prille lente van een warmtebron nog ver van onbewust wiegend in een zon en toch in alle overgave de vruchtbare donkerte kust jij die is en steeds verder wordt geeft aan verbeelding een pure kracht al heet het nog kort, voor je schepping, ongekend voor mij, is al…

hoe verpakt is het lichaam, de kast des levenstijd, vervolmaakt in een jeugdig opmaak, de dood reist mee met al die jaren die schrokkig de rimpels voeden en het kindzijn terughalen uit de spelletjeshoek neen, ik zal het sterven ontbinden het ontrafelen en de dood ontlopen door het simpel niet te doen, de dood is voor anderen of toch, breng…

het venster met oude webben gesponnen in een oud en stoffig verleden openbaart onder luide weeën een vergezicht bolle waterogen in slierten gespannen tussen daken van stilte vliegende bacillen van azuurblauw gehuld in grijze nevel als vruchtwater van ouderdom gestold braakselmassief in druipende grotten verborgen maar stinkend opkruipend…

Een spermadonor uit Maastricht beweert bijna honderd vrouwen uit heel Europa te hebben bevrucht. Een groot aantal op de ‘natuurlijke’ wijze. ----------------------------------------- Misschien is het wel waar wat hij vertelt: Het vrouwvolk liet zich bijna honderd keren Door hem daar in Maastricht insemineren, Maar vrouwvolk is niet praktisch…

nee mijn kleintje voor mij ben je nooit weg dat jij niet in 't leven mocht daarmee had je reuze pech jij zou nu beregroot zijn misschien piloot of een dief maar wie of wat mijn pommie jouw moeder heeft je lief…

hoe ik me vrijelijk beweeg in het schuren van jouw ogen zetelt mijn drang bewegingsloos in het aangezicht van het lijden zielsverbondenheid is een utopie geraakt zijn door de starheid waar kind en tijd zich bevreemdden van een geordend bestaan voelt jouw hand als chaos die mij wil onderdrukken in de overwinning van jouw roes niets is…

Twee aan elkander geklonken als nooit meer los te raken levensvast gebonden, nimmer meer gespleten door licht nog donker, nauwelijks kierend... gelijk één, twee zielen klampend door liefd’ en jawoord aaneen dan... gevend leven aan resultaat van passionele samensmeltingen. Zorgdrang en verantwoordelijkheden versterken banden van liefde strakker…

Tussen lammeren en ooien, Omfluisterd door Ruisende peppels die Boodschappen van vrede, Liefde en verdraagzaamheid Nauw'lijks hoorbaar uiten, Voltooi ik mijn beeldhouwwerk, Mijn kunstwerk voor de eeuwigheid Atelier GROND, Nuis, 24 mei 2012 Opgedragen door mij aan beeldend kunstenaar Klaasje Smit…

chèsèd * toen ik jou voor de eerste maal voelde dat onbekende kleine wezen diep in mij steeds meer ging vermoeden hoe meer zelf je wou zijn ik je verloste uit die kwellende knelling waarin jij zat te wroeten en toen ik jou voor het eerst aan mijn beider borsten lei in beurtrol weliswaar je hoofdje vrij uit het wikkeldoek dat voor de rest…

voor de koude teruggetrokken in mijn leger shutting down alleen vitale functies opereren droefwoelig kroelen houdt mij alert, de winterslaap laat wachten, funest zo zal blijken mijn systeem heeft de slaap nodig om op te laden, achter te laten, herboren tevoorschijn kunnen komen als de Venus van Botticelli wereldveroverend…

Een Kind geboren in de nacht door Israël zo lang verwacht, dit Kind dat Licht en Leven is, het kwam in onze duisternis. Het kwam in onze duisternis, dit Kind dat ons gegeven is, het werd een mens die vrede bracht, dit Kind geboren in de nacht. Dit Kind geboren in de nacht heeft ons weer hoop en vreugd gebracht; het heeft Gods liefde toegezegd…

Aanschouw een nieuw idee, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht, nog niet vrij te ademen ligt het in de couveuse van gedichten. En ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar dat kleine wicht achter plastic ruiten, het lijkt er nu al op dat het zelfstandig verder wil gaan. Ik word met zachte hand…

Als... een druppel dauw op het blad van de liguster zonnestralen ster en strepen parel vol beweging hangend vechtend tegen zwaarte kracht verend op stilte en pracht van wind... ben jij m'n ochtendkind…

D'r hart begon hevig te tikken: d'r oog was gevallen op Jan. Meteen dacht ze: 'Die wil ik strikken! Ik wil echt geen andere man.' Helaas was de vrouw niet bij machte de man van d'r keus te verleiden. Ze trouwde met hem in gedachte en droomde dan maar, dat ze vrijden. Voor haar waren 't heerlijke nachten, waarin ze naar hartenlust paarde…

Ella, Ella, o bella bimba, ‘goed’ en ‘voornaam’: dat betekent je naam, de klank van zon en zuiden, van klokjes die helder luiden. Ella, Ella, O bella bimba, volmaakt meisje, soms krijs je, maar niemand wordt boos, meestal slaap je als een roos. Ella, Ella, O bella bimba, nieuw mensenkind, fris als lentewind, helemaal zonder zorgen…

uit de echo van de schepping is opnieuw blinkend goud geboren en nog wel in de lente door de vroege adem van het eerste jaargetij op een namiddag waarin de glans van groen ons in warme zonnestralen verlicht doet bekoren zij is de zevende in de rij; een rijkdom aan schatten deze waarneembare tederheid is op onze aardse wijze…

( Julia ) een kindje straalt als lichtjes in de nacht schenkt schoonheid aan de wijze dichter een meisje dat groots gehechtheid, lieflijkheid in veelvoud naar zijn ziel laat stromen zodat hij weer ten volle voelt leeft in zoete dromen * zijn handen rusten op de glans van de klavieren ogen strelen over het doorleefde…

De symbolen van atomen de gezichten van gewrichten de doorzichtige kijk op zaken nooit gezien misschien ga ik het snappen nu is het slechts naar lucht happen bij de gedachten aan het kloppend hart dat in ons woont jou en mij heeft gekozen als veilig huis gekroond Het voelt zo goed en ook zo nieuw ik zie de horizon oplichten Woorden worden…

lentehartjes in duizendtal ik leg ze in gedachten op het kleine bedje neer voor een kindje zo stilletjes, allerliefst wonderlijk sterk, toch zo teer ik strik mijn wensen aan een dromenlintje voor Pepijn dat het zich mag warmen aan liefdevolle armen die zo gelukkig met hem zijn…