Stralender dan ooit ben je deze laatste dagen je buik op spanning gekomen geluksdracht bijna voltooid omdat onze hardop dromen straks uit zullen komen het paars van je jurk kleur van verwachting staat je vandaag zo goed gelukkig, vol goede moed zo zonder zorgen schop maar zeg je zacht kom maar lief kind voor ons ben je een deur naar…

jij die nog zo kort maar bent weet jij van leven weet het van jou? jij kwam een lange weg won een hele wedloop onbewust jij weet net als ik alles draait om dit moment van één naar twee jij en ik wij voelen ook zonder levenslint dat een band ons samenbindt jij en ik hier door een poort in barensnood hartje…

Vanaf het vlakke land schittert de oversteek naar het wad, waar vele ruiterstokken als één statige zeemansrug de diepte voor ons peilt het één zijn met de noemer, de geest van het besef het broze en tegelijkertijd het gezwel dat groeit langs polders en kwelders om zich tenslotte te manifesteren in een ongekende schoonheid doch is elke…

afgesplitst land hemel komt los van de aarde oorsprong op afstand aloud besef verzonken in vergetelheid…

Een geboorte, een kind, nieuw leven zomaar op je weg gekomen zozeer bemind. Liefdevol aanwezig, een Godsgeschenk, een ontroering en openbaring. Als een licht dat straalt, opbeurend en bezielend. Teder, eindeloos teder kwetsbaar leven, leven dat bloeien wil.…

het ontwaken met lege handen nog geen besef van tijd, beslagen ruiten met mijn adem van vannacht met op het kussen nog de bonzen van het hart ‘k zou mijn leegte willen vullen met zaken die ik niet wil maar die ‘k moet dragen zoals de oren van mijn bril ik zou willen zijn met hem die ik slechts ben – een mens zoals die ander maar dan…

Soms zijn de dagen korter dan de stappen die je wilt zetten en moegedragen woorden je beletten om te spreken over vroeger dat niet meer telt doch wel het gevoel dat de rode sintels van het pas aangelegd terras doet schreien en nood zich aan liefde hecht die verstoort in een couveuse ligt te ademen waar brengt mijn religie mij wanneer…

Als in mijn geschonden gewassen het nieuwe leven riekt naar dood die zonder adem de nacht laat werken zonder licht en op tast het duister wordt verwoord leeft plots het kind al is het schreien nog onverhoord en druipt het bloed dat zich drong in moeder en kind uit wonden die zichtbaar door de tijd zijn gehoond doch wanneer het leven…

opgelaten krantenman en briefschrijver geruststellend en beschermend leveren in vochtige warme zomervlucht kind gluurt voortdurend de post open zusje komt zo via mama’s buik langs het geboortekaartje afgeleverd in het moederhuis de vakantie is nu zelf op reis naar het spelen met het zusje met leuke poppenkleren en het verlegen wiegen…

De lucht is zwanger van haar woorden en in het holst van deze nacht wordt zij verwekt met felle krampen Hersenspinsels dwingen haar wat voortspruit uit haar dromen in tekst en uitleg, zwart op wit woord na woord te gaan verhalen Als in een wervelwind groeit wee na wee het verlangen vorm te geven doch – zoals zo vaak – is zij ook deze…

Nieuwe wereldkinderen, onderweg, op weg, slechts nog eventjes maar Verwachtingsvol, ongeduld alom, tijd tikt seconden recht Minuten lijken welhaast uren, dagen voelen als maanden zo zwaar, heus, weldra zijn ze daar.…

...“Wij beëindigen de zwangerschap” en keek me afwachtend aan, Verwachte hij, dat ik In tranen zou storten In die stille gebeden, Waar ik bad voor kracht, Waar ik bad en bad en mezelf overgaf, was geen plek voor tranen, Er was hoop. En zie, Een zoon……

Ik wil de zon en wind recht in de ogen zien, iets wat jij wel wil maar niet kunt, enkel en alleen wat mij betreft score ik een heikel punt, om naar een andere wereld af te zakken, mocht die bestaan, we zullen niet het gelijke bootje pakken, om door het zelfde duister te gaan, wanneer we voor die beslissing staan, en we op ongelijke…

jij bent in mei geboren de waterspiegel trilde jij kwam met tromgeroffel op mijn binnenbuik…

je zit met je hoofd al klem tussen schaamteloze lippen maar de tijd is nog niet rijp om uit het vrouwelijke te wippen…

Wie is het naar wie je tracht in deze dagen, voor wie je stralend witte lentes breit van zuiver zilver, dragend als het ijs op de gelagen, te dunne stiltes vol ongeduld verbijt? Totdat verlangen langzaam slijt tot wachten, zo hooggespannen broos als porselein, wanneer de schalen splijten in barse nachten, geen water zal onbreekbaar zijn.…

De verwachting ligt in een navel verstrengd, opent zich een geheim dat in het wachten opgesloten ligt . Het hartje slaat een hoorbare trom, mengt zich vanuit de diepste bron, om de kracht van de eenvoud te beleven, noopt ons tot een blijde overpeinzing voldragen in z'n prille dracht, zo licht zo fijn, in barensgolven losgetrokken, zich aandient…

ik wacht op je terwijl jij reist onderweg naar jouw naam en een wijle drijft onder een bonzend en veroverd vrouwenhart waar je als vederlicht gewicht, na erkenning in een veilige duisternis, te samen in enkelvoud start zo tel ik mijn uren af terug naar de aarde en jouw dagen die spoedig worden geboren als je dan…

Dit soort liefde kende ik nooit, Geen moment verwacht dat ik ooit mezelf zou verliezen in dat gezichtje van jou, nooit geweten, dat ik zoveel van je hou En al mijn vragen over het verleden, worden overstemd door het heden....…

op een rok met rode en gele bloemen draagt ze het lichte leven op handen omarmt ze de de zachtheid van haar bestaan in het golvend groene landschap beschut de tederheid het broze hart wiegt ze de zachtheid van haar bestaan in het hoge gras kraait het kind de moeder spreidt haar lange arme uit overwonnen door de zachtheid van hun bestaan…