De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

(Eclips; silhouet) Soms ligt de maan mij absoluut niet is dwars en geniet ervan mij publiek te schaduwen niet altijd stelt het heel veel voor maar soms, dus af en toe bederft die bal compleet mijn doorgaans hemels uitzicht zegt dan slinks tussen neus en lippen door dat het niet anders kan figureren doe ik dan voor slechts…

Een krijtwitte streep doorkliefd het onbevlekte hemelgewelf. De eenzame, zwijgende kist zoekt de ruimte. Zacht geronk bereikt de wazige aarde. Zilvervlokken op het glas worden traag zichtbaar. In de verte gloort de horizon als trillende schuim. Getuigenis van zinkende getijden. Individuen opeengepakt staren naar de verzonken…

Ooit werd de aarde geschapen, door welke God dan ook, ooit was er een begin, door wie dan ook. Eens stond iemand aan de start van wat we nu onze aarde noemen, dezelfde aarde die we in alle toonaarden roemen. Toch zijn we niemand uitgezonderd, met zijn allen doende, de aarde, zoals we hem roemden, langzaam aan naar de knoppen…

Hier in het grijs van de voortgaande nacht bespeur ik zwak mijn naam in kabbelschijn van water dat op sterrenstrooisel wacht, voor ogen als een richtpunt hoopt te zijn tegen scherpte van diepgevoelde pijn. De wolkenlucht blijft het plan verstoren, straks gaat maanlicht daar ook in verloren, heeft duisternis opnieuw de overhand. Genadig toch,…

Het verschil van hier en daar is, dat ik hier kan zien en daar komt mijn gezichtsveld niet. Het is net als met de oceaan, de golfjes op het strand, spelen met je voeten, die zie je nog wel gaan, maar die immense sloot, tot aan een volgend land toe, dat zie ik niet, dus van hier naar daar, is klip en klaar, een ondoenlijke…

Worden we een ster, aan het firmament als je niet meer op aarde bent? Zwermen we om zon en maan, of zien we die dan niet meer staan? Gaan we verder in het heelal, het wordt zeker weten geen tranendal. We worden een ster, aan het firmament en jij, die het niet met me eens bent, ga de andere kant maar op!…

Al eeuwen jagen wolkenluchten Voorbij wijd open mensenogen Staan veelbelovend regenbogen Boven te vaak geslaakte zuchten Laat oorlog vele volkeren vluchten Kust schaduw zacht het onvermogen Verschijnt de zon te opgetogen Gaan er hardnekkige geruchten Dat ooit de aarde nieuw zal zijn En haar bewoners welbewust Niet meer gehinderd door hun…

nu valt opeens de regen op mijn balkon die komt ergens vandaan en gaat weer verder naar elders terwijl de bliksem inslaat en de donder rommelt als een maag een scooteralarm gaat af in de straat vol regen en heimwee je kijkt omhoog naar de bewolkte lucht en je denkt aan het heelal en aan morgen en aan een paar vrienden en de…

Betekenis bewijst, dat onzin niet bestaat. Waanzin toont aan, dat betekenis onzin is. Ons heelal kent geen getij, en dijt daarom wakker uit. Wanneer ontwaken wij?…

Een licht van fluistering daalt neer op kleine schouders vertelt een mooi verhaal van voortgang door 't heelal. Hun tijd lag nog omsloten bij sterren en planeten maar stuurde steeds zwak licht door diepe duisternis. Na eeuwen stille voortgang kwamen zij flitsend aan lieten een droom ontstaan door vallend uit te gaan.…

Omgeven door stralen is 'het Oog van God' het alziend Oog, zwevend door de kosmos vrijwel alles mag, zonder echte ingreep…

Een zeer bij- zondere wolk 'de Hand van God' een pulsar wind nevel Geëxplodeerd daarna geë- volueerd Supernova…

Mijlenver en hoog geheven straalt een ster haar zilverlicht Nog houd ik mijn loof gebogen leef ik in iets ongewis Zouden stille hemelogen waken als ik slapen kon? of heeft liefde mij bedrogen Zing ik schaduw ‘s heldendom? Nu de wekker star blijft steken en mijn ogen zwaar vermoeid halfbewust de droom vermijden die geheimen broeden…

Eeuwige word je genoemd - Jij die mij doorleeft En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Mijn gevoelsoppervlak Doet rimpelen - Jij die in mij het licht Brengt dat het donker Aanraakt en verdrijft…

Daarboven gloort het licht Het signaal dooft naarmate wij dalen Wij stegen weer op Uit nieuwsgierigheid En voelden plots de golfslag Die ons spoelde op het strand Onder de volle maan Na een periode van onwennigheid Waren wij de zee ontgroeid. En lag het land open voor ons Heroïsch beklommen wij Het continent En voelden ons gerustgesteld…

Is mens' leven uitgetekend in de sporen van de nacht, of leiden schimmen het bestaan van mensen die potten roeren in blokhutten van drie bij drie terwijl het vuur heel snel dooft? De laatste ster maakt de ochtend hoewel vogels nachtbrakers fluitend naar bed begeleiden Voor even stond de tijd toen stil... Duizelend brokkelde steen van…

het is laat maar ik ben nog wakker alles is wakker de aansteker op tafel en het blikje bier naast de vliespinda's en de plant is ook nog wakker en eet vlees, volgens mij de dj's zijn wakker zoals ze maar kletsen de maan is wakker onder een wolkendeken de sleutels van mijn deur ik denk dat ze wakker liggen naast een paar…

Duizenden miljoenen onbewust van seizoenen hangen ze in de ruimte als snoeren edelsteen zonder zwaartekracht, allemaal ver vaneen De wondere kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren…

In de nacht tikt de klok de tijd door. Dooft de adem als een kaars. Het zwart hemeldak oneindig met daarin verzonken sterren en maan. Ongrijpbaar en niet te vatten het ontstaan van dit heelal. Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…