1.737 resultaten.
Je weet maar nooit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Schrijf de winter af maar stil
je weet maar nooit, voorspel
de maanden in…
HET IS NOG BEST
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 159 een beetje windig in de tuin
waarin ik overdreven bezig luim
lagen herfstblad ruim
rest van voor de femel winter
uit de lange border flinter
ik zie al wat van lente ginder…
Haaks water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 De glunderende namiddag plaats
februari haaks in het vergezicht
alle beloften van de winter
waaien gebroken weg
in de eerste zucht van de lente
de ijle dijk tracht tevergeefs
dwalende geruchten te keren
de jonge dagen van het prille jaar worden
als hoofdkussens opgeschud
de nooit gekomen winter verdrijvend
een zachte 'g' wankelt noordwaarts…
Wij staan er niet altijd bij stil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 hoe teder schoon het oogt
geschonken als impressie
zachte winter zonder sneeuw
zicht van lente jong beoogd
als ik zo tussendoor
dan waarneem
dat een spreeuw gedreven
baddert in de vijver
al rondom een koolmees hipt
of het fluiten wil
'wil het wel eens uitproberen'
zenuwachtig twijfelt in haar ijver…
Verzonnen steden?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 Net als mijn zoon kwam
ik uit het zelfde jaar,
toen waren de schaatsen
ook te groot. Vanuit het
zwarte ijs zaagden wij
de sterren uit het heelal,
de tijd werd herhaald in
het evenbeeld van een
half bevroren paradijs.
daar dronken we de hete chocola
van de winterkampioen op een
vlonder in het klagend riet en
de ijzers raasden…
- Laat lente bloesem dragen -
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 418 Wanneer boomgaarden
terug in bloei staan
in het vroege voorjaar
laten vier jaargetijden
nieuwe lente geuren,
uiteindelijk verfrissend
wordt bloesem naar de zon gedragen
midden in de tuinkamer staat
de kersenboom en loopt weer uit
sappige appelbloesem maakt prachtige
zure veredelde variëteiten
beelden van roze dromen in lenteland…
BIJNA VOORJAAR
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 Mijn dochter beleeft
late, kleine winterpret,
plukt vroegelingen.
De maan schijnt helder:
in de stille vijver blinken
zilveren stroompjes.
Een hel lichtpuntje
glimt ergens _ bij koude nacht:
de vroegste krokus.…
liefdessneeuw
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 148 Het sneeuwt
zo stil
dat wij niks horen
Het is zo koud
dat wij het warm
beginnen te krijgen
De nacht
is zo wit
dat lantaarnen
hun lichten dimmen
De sfeer
is
en blijft
voelbaar aanwezig
De winter
maakt het buiten
zo eenzaam
dat wij
ons thuis gaan voelen
De wolken
besprenkelen ons
deze nacht
met liefdessneeuw…
Wij verwazen de winter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 185 plotseling gaan dan ogen open
herken je dat?
langs lentegroene stroken lopen
waar jij van zegt tegen mij
het lijkt wel of jij erin huist
okay ik geef mijn zwakte toe
dat ik jou in pastelkleuren herken
waar jij mij telkens inluist
als kwestie van zien en gewen
dan geef ik mij aan minnen over
als ik jou in voorbodes zie
van opgaande lente…
Stilzwijgen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 190 ik dwaalde
door het januariwoud
al liet de winter zich
nog niet zien
het was er koud
de wind speelde er
met het mistkleed
een markant breiseltje
van spinnendraden
rustte er op het oude hout
wat spelende reeën
zo heel dichtbij
zielenrust van binnen
stil jaargetij
waarvan ik toch wel houd…
winter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 247 ín de winter,
die vaak grijs is gemutst
zoek ik de romantiek
van de witte koude
draag dat nog bij me
als jeugd en verte,
ik aan verlangen bouwde
al gaat dat werkelijk voorbij,
niet tegen te houden,
het vertelt nog van toekomst
dat moest ook wel
toenmalig vriezen,
ver onder nul,
als ik de schaatsten onderbond
dwong mij wel die richting…
Soms
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 scheurt de winter slagzij
daar waar hij heftig vaart
de verre staten ogen lijkwit
maar hier in het westen
krult hij amper nog
in warme vesten
ontdek angstvallig knoppen
die op springen staan
schreeuw: te vroeg, te vroeg
ga nog even terug
maar waar vandaan want
morgen als de vrieskou scherpt
zullen jullie triest vergaan ?…
trage inkt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 178 buiten graadt het vijf boven nul
het recht de zekerheid tot waar
het ijs zich manifesteert in klompen
van ruw ballast, als baldakijnen
van het schoonste laken in wit
tot soberheid van kleur, het damast
stevent af op een niet-ontwaken
het ijlt in het geeuwen van rust
het adert in stromen van zwijgzame
leergierige momenten, het doopt
de…
Twee kauwtjes
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 Het is weer lente geworden.
Twee kauwtjes op een kale tak.
Zijn ze verliefd?
Ze snavelen dicht bij elkaar.
Alsof ze overleggen.
Waar zullen we ons nest gaan bouwen?
Hoe? Waarmee? Wanneer?
Maar nooit.....waarom?…
Heimwee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 555 Door mist omkranst novemberlicht
en roestige bomen
naakt in avondlucht
en, o hoe ik wou
dat het nog even kon,
een beetje,al was het een scherf,
een beetje zon
zoals toen,
die dagen, die uren
van zomer...
Maar dat is nu
het privilege
van de dromer.…
Najaar Normandië
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 284 Basalt boven de troosteloze zee,
die mompelt achter haar nevel.
De grijze koeienlijven drijven
zonder poten boven de rivier.
De geur van vis, die tussen vangst
en slacht hier gebleven is.
De boten hangen op hoge poten,
gevangen in de haven van laagtij.
Het cirkelen van schreeuwende
meeuwen, die elkaar verjagen.
Hij zet…
Blad voor blad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 345 Ik neem afscheid
van mijn leven
het licht
van zon en maan
van de regen
tikkend op mijn broos bestaan.
Niet meer
aarzelend in de wind
nooit meer zwaaien
naar een spelend kind.
Ik hoef alleen
nog maar te zijn
kan slechts mijn wezen delen.
Ik ben alleen met velen.…
Onstuimige geesten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 178 Novembermaand al stervend
in bijzonder avondlicht
ontlokt een herfstig diepe toon
nu 't winterse zich neervlijt
in duister en in kou.
Onstuimige geesten
jagen mijn gedachten
vluchtig door 't heelal
als rijkelijk gekleurde bladeren.
Nieuw leven ontstaat
weerspiegeling in evenwicht.…
Herfst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 186 Dat,
wat zich afspeelt in het hoofd,
een gesprek,
of beeld,
mentale webben,
dat kan de galm en nagalm
van een klankschaal
weg doen ebben,
haar klanken lossen sporen op:
zoals het blad,
dat loslaat van de boom,
verdort en op straat
vergaat,
zoals een wolk, die
wegzeilt
uit het zicht,
zoals aan de dijk,
door nevel,
’t water aan…
herfst in mahonie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 herfst kiest zijn kleuren
van een sober palet
waar een schilder van licht
zich juist tegen verzet
een blauwdruk van herfst
met verlies van het blad
en al wat je ooit
aan geluk hebt gehad
de pijn van de herfst
met de kleur van voorbij
de geur van geweest
en het verval van nabij…