levenskracht sijpelt langzaam uit haar lichaam in bloei ze was in de kracht van haar leven totdat ze gebroken werd in de knop…

Hier zijn veel kinderen duizelig hebben rondtollende ogen magen die zwellend duwen angst voor wat snel beweegt maar spelen hardnekkig door want de heersende lust uitdaging te tarten bij fijn én griezelig vermaak dwingt tot koppig ondernemen meer dan 't eigen ik vermag op dit kleine stuk grond geeft het grut vitamine-zonnestralen mest…

In de tuin voor de bosherberg verorbert een jongetje traagsmeltende ijssorbet bekijkt genietend dat koude bijna lege glas waarin het zonnige kroegraam samen met wijde beuken versnipperd wordt _ opnieuw gebeeld door zonnige lichtvlekken: een blinkend helder meer de doorzichtige bodem uit dun avondrood gemaakt het ijle platinawater wiegt…

de geur van vers gedraaid kleurpotlood bekruipt haar en langzaam sijpelt het door tot in 't diepst van haar ziel terwijl ze haar ogen sluit nemen gedachten haar mee naar vroeger tijden twee handjes die voor het eerst een potlood vasthouden waarmee ze de oorlog uit haar leven kleurt…

Zachte winden om de slapen, haren baden in een gouden licht, ze plukt de zoete dromen uit het heelal, in haar schoot voedt zij ongerepte zwanen in een oneindig ritme met de houten klossen aan een zwierig touw, ze beschrijft de lessen van de aarde in de hemelboog, ze kust de dieren van haar spel, drijft ze tot oprechte daden, in relatie…

Lieve Ilana Elise, De stralende, echt waar, God heeft gezworen! Helena van Sparta, vrouw van Koning Menelaos De mooiste vrouw van Griekenland is ze herboren? Pap, wat doet dat ertoe, waar is nou mijn lipgloss? Lieve Ilana, gold plated, lipgloss, het blijft een laagje. Een eerlijk gouden hart zonder franje, Geplaatst in een leergierig aagje.…

verdrietig, verbitterd, wanhopig ben ik, ik ben kwaad, woedend, ontoerekeningsvatbaar, ik weet niet wat te zeggen of wat te schrijven, de woorden, woorden, ze ontwijken me, ze weigeren me het beschrijven van dit verdriet mijn kind, mijn liefste kind is verdronken, verdwenen, onopgemerkt, verdronken, zomaar weg, nooit meer, nooit meer haar lieve…

Glas breekt als niemand kijkt het vergeet zich bijeen te houden. En niemand ziet hoe alles wat het was bijeen met zichzelf nu rent over de vloer als een kleuterklasje met speelkwartier over het schoolplein naar de zandbak waar alles vies wordt als kastelen worden gebouwd waaruit prinsessen worden gered omdat die vroeger, opgesloten…

De schinkelwink zit triest in bad, allenig, zonder eendjes. Ze heeft geen protzels, moet op pad op korte, kromme beentjes. Ze heeft een protzelschinkeltuig en schinkelt om den brode. De weg is lang, het pad is ruig, maar protzels zijn de mode. Na lange tijd komt zij weer thuis, een grote tas vol protzels, haalt haar machientje uit de…

Gaan wij wind kopen, vroeg mijn kleine zoon... want in wind leeft de onschuld van een nieuwsgierig kind dat gevuld met zijn honderden vragen de weg van wereldse stormen en van emoties nog niet kent.. de zuiverheid fluistert dynamiek, de geest van alle kinderlijkheid op het schier eindeloze moment, dat de wind zijn zeilen zet De kleine…

Klasjes kinderen rennen uit school parapluutjes werpen schaduwen over zon en regen en het aureool van het verleden, door hun praatjes de hemelen te bewegen wordt alles gewist, boort hun schater duizenden kleine gaatjes als een zegen die in plassen aan het asfalt kleeft, zweeft moraal van schaamte in een veinsend boetelicht over werelds…

we hebben een foto waarop beide dochters erg jong nog glimlachend een gelukkige jeugd staan te bewijzen de fotograaf ene Klompjan vereeuwigde hen in kleur zoals wij de ouders destijds in zwart/wit werden gezet zo merk je hoe paradoxaal de tijd kleur krijgt en straks weer zal verkleuren…

Eieren gingen aan struif. Geel tegen de muur. Witvis uit de sloot bakten we op sprokkelhout en proefden we weggekropen onder de rabarber. Rood werden we van kroten en oranje van wortelcaroteen. We braken komkommers open en meloenen slurpten we leeg. Miss Blanche lachte lief naar Roy Rogers in het nachthutje achter in de komkommerhof en…

Goed... ik kon al drijven op eigen veren gaan Goed... ik kon al op eigen poten staan Goed... mijn Va & Moe ze bleven me volgen Maar... als jongeling raak je soms verbolgen Je wilt eruit vooruit en achteruit het toetsen van je eigen drijfvermogen Ik wou dat ze nu eens opvlogen maar herfst is nog ver.…

al twee dagen lag hij daar een roze opblaasballon versierd met rode hartjes nieuwsgierig keek de wind hoe hij heenenweer rolde maar niemand speelde ermee toen was hij opeens weg meisje met strikjes in het haar had hem teruggevonden…

Het fijne kopje met de bruine krullen een stiekem lachje; het is decadent als je van binnen zo onrustig bent dat je je broertje graag laat brullen. Die zet een keel op, zwaait wild met zijn armen terwijl zijn ogen zich met tranen vullen. Hij wint de aandacht. Hij heeft charme. Toneelspel handigheid en gein gaan hier ’t gevecht aan met twee…

Dansen met een vlinder op de middelmaat van vragen waar jij groter wilde lijken dan wat paste in je hand kleine emmertjes met zand zo licht gedragen naar het water zomaar tranen zou verslikken in weerschittering van jaren Zoveel dingen die jij anders zag maar niet meer terug kon draaien niet voor hem - die kleine man met wie jij vlinderde…

Ze glijden van mijn schoot het ruime water op in boten waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij…

De reuze Drentse keien liggen verspreid in nette tuinen of woeste heidevelden, moeten telkens het kinderspel ontgelden, kennen vrolijk geklauter bij felle strijd. Kloeke rovers hebben zich juist bevrijd van sterke wachters, gaan als trotse helden naar hun woonhol, waar ze reeds rijke buit telden. Worden oergraven door de jeugd ontwijd? Eens…

Voetstappen in het grint, de vijver rimpelt in de wind, een late koekoek vindt royaal, aan de waterkant zijn avondmaal. En in de koele voorjaarslucht, klinkt zacht een gerucht, van kinderstemmen vrolijk, vrij, ’t geluk, ’t is zo dichtbij.…