het was een smeulende dag toen de bruine moeraskrokodil met opengesperde bek het zoete water inschoof insecten krioelden boven het water geen mug prikte een gaatje door de oorverdovende stilte niemand vroeg zich af wie hij was…

dit moet de laatste keer worden dat ik jou herinner zometeen liggen deze woorden te bleken in een uithaal van najaarszon daarna vangt een reis aan, begint het zachtjes te regenen ergens moeten we een begin maken met vergeten anders raakt geheugen overvol en is er geen ruimte om iets te onthouden misschien dat ik realiteit bedoel…

ik keerde terug naar het landschap van het zinderende koren waar ik als in een koortsdroom liep en liep tot ik oploste in de tijd er huisde geen grijs in mij boven blakerde de zon door woorden keerde ik terug naar een verdwenen wereld een plek die mijn ziel niet verlaten kan…

de zee is leeggelopen het nieuwe land verschijnt expedities maken zich klaar om alles onmiddellijk in kaart te brengen Google Earth kan de veranderingen niet bijhouden de blauwe planeet wordt grijs en later zwart de stilte daalt langzaam neer over het Nieuwe Land - af en toe verstoord door het krankzinnig geschater van de onverlaat…

deze tocht staat het sparrenbos gedrongen in zijn licht verder dan een eerdere ontmoeting dichter bij herkenning dan getemde woorden het landschap als naschrift van gedachten, verstomd op papier, in stenen beelden, bijna achteloos gelouterd door een bries uit onbestemd gewest stammen, rank en recht, als bos doorregen met limbische paden en…

de weg naar het huis bovenop de berg maakt een beruchte bocht scherend langs het ravijn waarin jij verdween nabij het stugge bergdorp van onze ouders je kwam niet meer thuis een dans macabre tussen onbenaderbare bergen van zoekend licht weerspannige bergen doen wat ze willen een boom sloeg een gat in het dak ik kijk de…

Een zeebries zucht zijn adem uit Grillige boomtakken proberen tevergeefs tegen de richting van zijn zilte lied in te groeien De zon draait Schept een luid akoestisch geluid dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest De schaduwen verschuiven en worden weer langer Hun dagelijkse dans traag uitvoerend Totdat totale duisternis als een doek voor…

In Baarn is men een eeuw lang reeds gezegend Met Cantonspark en tuinkas tropicaal Als een botanisch Indisch filiaal Voor 't kiemen van de zaden overwegend Al hield de Wintertuin zijn oud gezicht Cahaya Baru werd het park: Nieuw Licht…

Een breed plein, waar men den ingang treft Eener wandelplaats, het Hof genaamd Zeer schoon op eenen heuveltop of uitspringenden hoek van den Hunnenberg gelegen En door ons geheele land vermaard Van wegen 't heerlijk gezigt dat men er van rondom treft Op deze nu beplanten vlakte bevond zich een paleis voorheen of Burg, die men…

Wolken schilderen in de helder blauwe lucht een stiltemoment. Wat is het heerlijk om naar hemel te kijken en zien hoe wolken jou kleurenpalet met rijk geschakeerd assortiment schitterende tinten bieden: van volmaakt witte versie tot mat zwartgrijs met een gouden randje gemengd op blauwe achtergrond. Altijd in beweging, zo los en toch nog…

Een desolate woning van de goden Heeft kostgangers doch geen wordt er ontboden Was 't de Verschrikkelijke Witte Sneeuwman Verdoolde zonderling in Tora Bora Of Zarathustra, zonder Tijd of Hora? Ik vrees dat het geen mens is maar een leeuw, man! Geen sterveling daar waant zich zonnekoning Op ijle hoogten van een godenwoning…

Tja, was de Mir van Hunza Pakistaan Een guru, bodhisattva of een sikh Een taliban, een gurka met een tic Wie zag hem voor de dalai lama aan? Ik wed dat Weter Bet het beter weet Als alpinist die d'hoogste toppen deed…

in het grijze licht braken ganzen door de stilte heen de zee hield me vast knagend aan de grenzen van het land twee wilde hazen een verborgen droomboom het andere licht…

Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen, bekleedt uitbundig het onderhout. Winden bleven maar uit het noorden komen, Corona-Nederland had het akelig koud. Mens en plant, ze kregen er van langs. Men moest niet denken dat zegeningen zonder pijniging verkregen worden. Pasen was een paar weken terug... Nu is de mildheid daar. De flora…

De ruime baai vol heuvelige eilandjes blaast zijn wijde adem de nauwe Fjord in wiens peilloze diepte zich vrijuit meet met hoge rotsen aan weerskanten waar geiten onbezorgd wonen op steile grashellingen. verre spitse bergtoppen omringd door nevels en mat zonlicht schenken vragende gedachten en opwekkende vaagheid die ieder tot zich wil…

Pilaren van rust Als groene ornamenten verschenen Het maakt je natuurbewust Bij het strekken van je benen Hun zachte wuiven in de wind Robuuste vormen aanschouwen Door het gemoed bemind En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen Het lieflijk deinen En vogels verschijnen Als pilaren van trots Als natuurlijke rots…

een glas valt water vloeit reddeloos over tafel de onhoorbare zucht van de waterdrager: leeg voor even onbelast de ultrakorte vrijheid van het beduusde water op het tafelblad een waterig stilleven kleeft aan onze ogen: meer in mini formaat…

Met aan mijn ene zij de groene dijk, aan de ander de meerkoeten die mee en zwemmen in grauw water, roerloos spert de reiger tussen plukken riet In de verte fietst eenzaam iemand zoals ik alleen hier loop Zicht op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit…

Het aanbreken van de dag Waar een zonnegloed over het landschap lag Kristallen rijp blinkend in de eerste zon Jouw dag in de hei begon Alsof het landschap slaapt met een koude deken Je hebt naar het opkomen van de zon uitgekeken De fascinatie vanuit het heelal Waarin lichtweerkaatsing sfeer geven zal Je bent er op uitgetrokken langs heidepaden…

Veluwse rust binnen halen Waar het nergens overheerst En je liefde voor het landschap mag vertalen Een schaapskudde in de weer Je hebt er heide zien bloeien Dennetjes zien groeien Op veldleeuwerikenzang getrakteerd In gedachten is er zoveel geëlimineerd Je hebt de herder gesproken Een vos die in de hei is opgedoken Je hebt langs heidepaden…