Wij zien elkaar graag, jouw grote neus, mijn wijnvlek -- versmaden we niet.…

Kom je mee mee naar huis mee naar mijn huis Dan laat ik je mijn strohalm zien mijn woning zien mijn ogen zien waar ik in woon Waarom vraag je mijn naam waarom vraag je waarom Kom dan laat ik je mijn naam ook zien mijn naam waar ik in woon…

wanneer licht geluidloos over een bloedrode einder klimt is de nacht verslagen en het hoofd ligt eenzaam in een lijkbleek bed ogen houden het duister vast koesteren nog de zoete draaikolk van de droom maar het hoofd herkent het lichaam dat zich strekt en haar nacht tuimelt in de afgrond van de tijd en de mond hervindt de woorden…

Alsof mijn lichaam nieuw is, en ik opnieuw moet -- zoeken naar de rem.…

Hebt ú ook al tekort aan vitaminen? D3 en A plus calcium en B Helpt u de winter door in kruidenthee Van vogeldokters die daaraan verdienen Een heksenketelbrouwsel uit het fust Zo'n sap waar zelfs de hond geen brood van lust…

Voor degene met een onstilbare niet te lessen dorst, een onverzadigbare honger Niet zozeer naar het bezoedelen van dansende wu-li masters of de tenenkrommende gal van zwaardvechtende samoerai Als wel naar het zich op schizoïde wijze als een mysogynist verlustigen in het voyeren van zijn bloedeigen alma mater Als pringlevend…

Af en toe kijkt er iemand Dan speel ik een rol in zijn hoofd, als het meisje van de overkant, het meisje met te lange haren om haar borsten goed te zien In de schaduwmaanden blijven de woonblokken grauw Dan sluit ik de gordijnen en dwaal ik door het patroon in deze zelfde zachte stoel waarin ik helemaal vrij ben en van buiten naar…

Ons lichaam vergeet niet, wat mensen vergeten zijn. Onze onvermoeibare harten, die moedig kloppen blijven. Hersenen beschermen ons. Kunnen voor ons denken. Ons korte leven lang. Denken we dat wij dat beheersen? Kunnen onze gedachten denken, dat we elkaar besturen kunnen? Dat het ons ego is? Eigenmachtig zijn. Mensen. Ik? Wij? Leven…

Niet één kaart wijst je naar het Hopsaland Geluk – thuis, in je lichaam.…

het lichaam is een huis een teken aan de wand zichtbaar door rakelingse huid verboden voor onbevoegden geworteld in aarde, gevoed door ochtendregen en later op de dag als een ijzeren wil het zachte weefsel pijnigt, steeds minder gelijkend op een gedicht, op amorfe spraak voorbeeldig en bladverliezend met het oog op scoren in hervonden…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…

Hoevelen gaan er dood per dag? Dat zijn mensen. Maar wij dan, Ben ik niet sterfelijk soms. Hij frequenteerde de sportschool, Maar kan zijn blakende lijf Niet tonen op het terras. Het sluimerende is fataal. Dat is wat telt. Ons bedrijf Is mijn innerlijke zelf. Voor haar was het zeer belangrijk Representatief te zijn, Maar de modezaak…

1. Dit kutleven heeft haar weer zover; ze moet broeden op een poëem om boven haar leed uit te stijgen. Er werden grappen gemaakt toen ze vertelde over het geweld en de bruuske grensoverschrijding. 2. Zoals dat niet om te lachen was, zo was dit niet om te delen, maar hij deed het wel. En ze glommen om haar naaktheid waar die bedekking…

Het dorp in de mist, ik weet waar het is, luister: honden en een haan.…

Er is een overvloedige weelde aan het dansen op het zomergras sterren fonkelen aan heldere hemel muziek klinkt loom en ritmisch er wordt een stofje aangemaakt in het brein, geniet van lekkernijen zou het vrouwelijke schoon kunnen omhelzen nu de ontwaakte weergoden zo hun best doen inwendige moed versterkt de mens.…

je bekijkt het maar zei het lijf tegen het hoofd je doet maar geeft onophoudelijk orders je hebt de hele voorraad leeg geroofd stel je niet aan zei het hoofd tegen het lijf dat heb je nooit gedaan het leven is kort hoor geef maar gewoon gehoor nu is er dus strijd en raakte ze in de tussentijd de balans kwijt het komt wel goed…

Ik bewaarde het mooiste tot het laatste voor al mijn beminden, gestolde tranen van de vergulde regen, goud of zilver mij om het even, overstemt het geluid de bloeiwijze van de linde, moment van twijfel, z’n geur gelost in spitsvondigheid tussen dove netels uniek in hun soort werd het wankel evenwicht bewaard in een mager onderscheid…

De ochtend gloort, ik stap uit bed Omdat ik het wil voelen, doe ik het geboren worden over in het openbaar Ik kleed me uit op straat en dat voelt raar Ik streel mijn kippenvel, het is gênant dat ik moet plassen aan de waterkant We staan stil om niet te vallen Schouder voor schouder met zijn allen We staan stil voor de foto als atleten…

Het huis is opgeruimd nu mijn hoofd nog handen om een warm glas lichten uit, staren naar een vlam, ongemerkt mijn zorgen verbranden Maar mijn schedel behoudt diep verborgen iets zwaars dat geen licht ziet, verscholen een verlangen te leven en ervaren mijn schedel behoudt mijn zwaartepunt…

Ondanks mijn zeer gezonde levensstijl, heeft ziekte mij tegen de borst gestuit. Ik red het niet met wat groente en fruit. Ben geestelijk een uitgewrongen dweil. Nadat men mij de uitslag had gezegd, heb ik nogal wat traantjes weggepinkt. Mijn gezonde lichaam heeft mij verlinkt. Hieraan helpt geen biologisch gerecht. Ofschoon ik er behoorlijk…