Zachtjes op elkaars rug cirkels en tekens schrijven tot we roze en voldaan zijn: zo eenvoudig is vrede met elkaar .....Vader 's middags voor ons uit .....op zijn trompet spelend in het bos .....hem vinden naast een zak snoep .....met grapjes en kleine dieren overal ..........Bij elkaar liggen, voorgelezen worden ..........motten rond de…

Het is drijfzand, lastig maar er zijn geen beesten die mijn ogen uitsteken om me levend te verscheuren ook is er geen getij geen vloed die me verdrinkt ik zit alleen maar vast als in beton, het zand is hard geworden, ja als er toeristen waren zou ik naar ze zwaaien op hun foto’s, maar er is niemand ik voel niet eens meer hoe koud…

Ogen passeren mij met een groet ogen hangen stil in de straten en winkelpaden, ogen vliegen rondjes om de aarde ogen lopen wacht om belangrijke lijven parate ogen die beschermen, bereid anderen te beperken Ik verdedig mij en weer ze af met de hand op mijn hart oog om oog, pas op ik kijk terug ook als ik niet kijk…

Wij bewonderen de sterrenhemel de bloeiende aarde en onszelf en we concluderen: God is er niet toe in staat iets verbeterlijks te scheppen dus de mens moet goed zijn onze moraal gaat niet achteruit of vooruit, noch omhoog of omlaag maar links en rechts, zijwaarts heen en weer, van mens tot mens tussen hard en zacht, lief en leed jong…

Mijn eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de ouderlijke macht het beet zich vast in zichzelf Ook hun religieuze eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de gevestigde macht het beet zich vast in zichzelf en meelopers het fantaseerde over later en oefende geweld zodat ik moet zwijgen ondergronds, onmachtig ik…

De samenleving is een kader, het leven kostbaar en uniek, Maar de mens kent geen God de Vader En de vrede is zo ziek. Oorlog, diefstal en geld, zijn dagelijkse dingen. Steeds zoekt men naar geweld om zich in deze gemeenschap op te dringen. Oorlog brengt geen vrede, maar vrede brengt geluk. Geluk dat brengt ons liefde en ware liefde kan…

ik voelde de muur rook de binnenplaats met de geuren van hun familiegebeuren stappen zagen hen gaan in een dierbaar raken van de aarde naar vrienden of gindse bazaar samen hoorden we bomen dromen in stille hitte van de dag ondanks de afstand die er tussen ons was ik liet het komen de empathie van het leven en zijn om mij heen…

Mijn hart lacht niet mijn ogen zijn waakzaam ik ben een kameleon Vanuit mijn hol kruip ik voorzichtig door mijn leven nat als het regent dor als de zon brandt schuw onder de bladeren als de meesters passeren die mij niet willen zien hun ogen lachen niet het is een spel waar ik niet blij van word Ik droom kameleondromen van een…

Er hoeft geen bloed te vloeien we kunnen ook uit elkaar gaan en alleen in verhalen bevechten wie we zijn, broers en zussen met de gewone behoeften aan een eigen plek en deugden die soms ondeugden zijn beter weten, beter leven beter denken te zijn bereid om levens te offeren bij gebrek aan een engel die ons tegenhoudt alleen de verdeeldheid…

Het was geweldig om koning te zijn maar ik heb niet de macht om het einde tegen te houden Ze kleden me helemaal uit en smeren me in met vet blazen met pijpjes stofgoud op mij, bedekken me met jarenlange afgunst Een optocht brengt mij weg naar de troon op het vlot het is een meedogenloos spel Schitterend in het licht van mijn vader…

ik voelde het strelen van ontelbare handen die hun lading als reprimande gaven in dit protest # ook ik prevelde hun mantra’s die uit een diep gevoel van onbehagen aan de oppervlakte kwamen ongeweten formuleerde de demonstratie oneliners van een onontkoombare waarheid over het dagelijkse bestaan maar het strelen werd al…

Verzinkend in het slijk der aarde rest me slechts wroeten en geknabbel. Een spitsmuis die gangen graaft in de spitstechnologische machine, een vuiltje met andere woorden. Geen vuiltje aan de lucht?! Enkel een zonsondergang doch niet meer voor mij: ik zou mijn vingers verbranden. Schichtig vluchten mijn gedachten als een rat. Vetgemest…

Hoe groei je op passend onder een ledikant in de Bijlmer, maak je je stiller veilig onzichtbaar, ontbreken er oude weelden en speel je beslist soms geen buut vrij op ongevraagde momenten. Raciale spanningen, het steeds half slapend met alleen je pen en gedachten, herinneringen aan ooit dat verre land ontwaken in de Bijlmer, en steeds als het…

Als sorry, vergeef me te veel gevraagd blijkt is soms als zoete balsem op een open wonde de gedachte: wie is er zonder zonde…

(bij het passeren van een overweg) een meisje pakweg 7 jaar juist als ik denk dat ze gaat' zwaaien steekt ze haar middelvinger in de lucht... -ontgoocheling in vogelvlucht-…

De vele branie kon de leegheid erachter toch niet verhullen…

De geuren van de blonde rook dwalen rond als je commentaar op commentaar geeft hoor je er vanzelfsprekend ooit ook bij windkliekjes beschrijven droeve keutels langzaam verder verwijdert van de muze die uit zichzelf nooit hoerig blijft geestigheid moet terug in de melkfles zodra zwellinkjes zich met ironie verrijken.…

zij heeft de magische kracht om recht langs oneffenheden te leiden zonder zijn visuele strakheid te verkleinen waar lijnen elkaar raken in de horizon weet zij in licht de ruimte nog te vinden voor een zitje met schitterend vergezicht daar kaatst in grijzig groen het blauw van hemel terug verwatert zon in een heldere bries en…

kleine lijntjes punten en strepen heb ik ontdekt in de mimiek van je gezicht in eerste tekens van jouw lichaamstaal rondde je lach priemden ogen apart pas later in woorden en zinnen kwamen boodschappen diep van binnen zonder enig geluid in samen deelden we woordloos ervaringen uit bepaalden zaken voor dag en nacht in een…

zacht kabbelen de woorden voort warmen zich in belangstelling alsof ze nog nooit zo expliciet zijn gehoord de toon verbindt onderliggende gevoelens die langzaam aan komen drijven uit ankerplaatsen in stilstaand water ver van de geul waar gisteren en vandaag nog kolken met de vaart van het wereldnieuws en de regio’s nog op…