beroofd ben ik van het geloof van goedheid in iedereen beroofd ben ik van dromen over wereld vrede voor iedereen machteloos staand aan de zijlijn en lees woorden die ik niet begrijp machteloos kijkend naar de dag die vanzelf weer nacht wordt en de mensheid die nog altijd niets geleerd heeft van het leven…

Ik heb hem altijd als dakloze geweten. Al jaren leefde hij op straat. Gerespecteerd bij zijn vrienden, met zijn baard en pretlichtjes is zijn ogen, een dakloze zoals de mensen hem graag zien, eventjes toch. De tijd van een toegeworpen munt, misschien. Hij verdroeg nog slecht een dak boven zijn hoofd. Maar hij schrok zich bleek, die dag waarop…

Ga diep terug in je geheugen. Beveel je bij het verleden aan. Eis de namen van de gezichten met wie je toen moest communiceren. Contouren vormen ijkpunten van je vroeg-ijverig bestaan. Je voelt weer even de oude verhoudingen en hoe die naar het heden leiden. Tal van schimmen zijn achtergebleven -- te magere signalen geweest om nu nog in…

chaos heeft danig om zich heen gegrepen ons bestaan aan een smalle draad gehesen met de zeis al aan de voet nog zijn de wortels krachtig en vitaal maar in zuidwest heeft wind een andere geur en kleur gekregen vreemde vlaggen worden daar gehesen als de stormbal staat wij buigen door massaliteit willen het oude bos niet kwijt veren…

meeuwen in slow-motion boven het stationsplein trekken cirkels over de hoofden van gehaasten... een meisje blijft staan trekt haar moeder aan de mouw en wijst omhoog maar moeders van vandaag hebben dat onrustige van bijna te laat en inderdaad gaat daar de bus…

ik zie ze lopen door de eeuwenoude beukenlaan Benedictijnen brevierden hier verzonken in gebed adellijke ongehuwde dames woonden in de Renaissance tot hun levenseinde op deze kostelijke plek verwaaide eruditie zweemt vanuit een ver verleden…

En laten we niet vergeten ,ook deze groepen niet vergeten de Roma , de communisten, de Joden, de homoseksuelen, de vrijmetselaars, de Jehova's getuigen en de mindervaliden ook slachtoffers van de vernietigingsdrift van nazigezag. Hoe zit dat in de huidige tijd, heerst er ergens echt spijt. Toen allemaal naar dezelfde kampen, met hetzelfde doel…

de grove vezels op de rug van het tapijt zijn gemaakt op het trotseren van de eeuwigheid in grijze stof verbinden zij hun schoonheid met de aarde in het dragen van de werkelijkheid tijd en plaats bepalen in grote lijnen het weefpatroon dat opgevuld wordt met persoonlijke structuren in voortborduren zien we ogen en de lach uit het…

de winkeldeuren gaan straks open het hongerige volk zwelt aan ze kunnen weer van alles kopen en vullen zo hun leeg bestaan begeerte is tot deugd verheven bezinning is verleden tijd de mensheid heeft haar ziel vergeven en is daarmee haar wezen kwijt in armoe waant de mens zich rijk en lijkt zich van geen kwaad bewust terwijl ik naar de…

het wordt steeds groener in dit land met al die hoge temperaturen het is een teken aan de wand en zal ons straks nog flink bezuren dan groeien hier bananenbomen en laat de hitte ons bezwijken het zal ook zeker overstromen met al die veel te lage dijken dus misschien bent u wel blij met al dat mooie extra groen die pret is zo voorbij wellicht…

welkom in ons Nederland waar u als zware crimineel geen last heeft van tegenstand maar mag zitten op fluweel wij beschermen uw rechten ga gerust uw eigen gang want wij zullen vechten voor uw welzijn en belang onze nijvere advocaten staan altijd voor u klaar en zullen echt niets nalaten u loopt nauwelijks gevaar maakt u zich geen zorgen…

we keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij onze eigen grenzen grenzen aan het zien grenzen aan de groei grenzen aan 't leven kortom wij keken en zagen zover wij het konden verdragen…

verdwaalde mensen in de stad werpen hun schaduwen op straat geketend aan een doelloos pad bewegend in dezelfde maat diep bedolven onder vele smarten hebben zij zich in een waan gehuld die de leegte in hun dorre harten slechts met vluchtige verlangens vult ik lees de wanhoop in hun holle ogen en voel de pijn van hun verloren strijd terwijl…

hoe vervreemd ben jij van mij of waren we nooit dichter daar jij verkeert in kringen waar ogen mij de deur wijzen of is dat mijn vooringenomenheid of berust deze op eigen ervaring hoe vervreemd ben ik van jou of waren we nooit dichter daar wegen lopen een weinig kruizen tot het punt dat we oog in oog staan tja, wat dan…

In den beginne schiep God geen racisme De eerste clan kende alleen zichzelf Ze hadden geen vreemden nodig om zich in het vreemde te verliezen Buiten het eigen volk was er geen beschaving Met zijn vieren noodzakelijk samen waren ze met genoeg om multi-cultureel in onmin te geraken, ze deden alles zelf Ze hadden geen rare monsters nodig…

Ik hoorde hen zingen galmen is 'n beter woord Buiten werd de zondagsrust verstoord door motors die stuntten op 1 wiel Op de dodenakker achter de kerk was een levende ziel 'n boeketje bloemen in de hand Dit is het land terug gegeven-met dijken- door God aan jonge mensen.…

en in het donkere bos keek zij haar ogen uit haar rok en uit haar hoofd op haar rug en uit haar blote voetjes er was heel veel overal boven overal beneden en dan ook nog om haar heen zoveel dat het woord slapen zoekgeraakt was en zonder dat woord geen rust nergens...…

De trein vreet elke ochtend vele ikken En niemand die hun nare dromen duidt De klok zit hen voortdurend op de huid Hij blijft hardnekkig en standvastig tikken Zij trachten tevergeefs zich op te krikken Terwijl de informatie hen omsluit De trein vreet elke ochtend vele ikken Zij vinden niet de tijd zich te verkwikken Hij spuugt ze door de spuigaten…

het weten dag in dag uit van de keuze doe ik dit dan dat niet de angst dagelijks voor de bode die aan onbetaald de nota’s herinnert de verlegenheid telkens toch naar de kinderen die niet mogen wat anderen kunnen de gene altijd nog voor de rafels en de randen die jou kleden de schaamte elke keer weer als enkel nog jou…

in het circus weerklinkt luid gelach als de oude clown over zijn eigen schoen valt een glimlach of geschater als de spiegel met menselijk gestuntel ons wordt voorgehouden we vallen en we staan weer op al schrijnt pijn als paukenslag…