fontijn van zalf op mijn hardnekkige wonden de rode draad gevonden heel paard half weke dagen bleek en doorschijnend wit en schrijnend knorrende magen waar bevindt zich de lans? om eens fris uit te halen naar de banalen waarom is er eigenlijk geen schijn van kans? ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze…

Haagsch gevoel Haagsch gevoel weet u wat ik hiermee bedoel? Hoe in de Houtrust Massada de boxen deed schallen wonen in het Geuzenkwartier nog altijd veel ballen Dansend in de Ballentent door naar Aozora voor New Wave muziek tafelvoetballen in 'Up to You' deze tijd was echt uniek Haagsch gevoel Haagsch gevoel weet u wat ik hiermee…

zie hier het bewijs want zoals u ziet is dit gevaarte onderhand al grijs bejaard en is het spek verhard tot steen mijn cliënt hier in deze stoel schudt zijn hoofd en grijnst mismoedig daar de fondant zijn gebit naar een zeker gebod verwijst hoe minuscuul is het feit dat bedrog geen wijsheid kent en dat uw betoog als een fuga de getuigen…

spiegelruiten etaleren averechts mutsen, wanten, gezichten achterin vooraan de uitverkoop, één- tweemaal minder dan gewoon er lopen mensen langs de ruggelingse kant ze kijken mee vooruit, oneindig in de straten waar nog immer winter kleeft voet voor voet verkoopt de dag haar kuren als we samenkomen droomt een avontuur zijn eerste schemeruur…

Eerst riepen ze fantastisch en geweldig maar toen het alsmaar beter ging verstilde de verwondering, knikte men enkel uit beleefdheid tot ook die ten onder ging het maaiveld kortgeschoren zou meer bekoren. Zie het maar als bescherming fluistert de wind vol ontferming.…

de teloorgang van restauraties geeft telkens meer stations de aanblik van een koude voorstad in het macabere voorportaal van morgen krijgt kille nevel vat op mijn gemoed... bij de automaat pin ik een kaartje voor de trein naar niemandsland…

Ongrijpbaar als veel te grote reus zie ik hem gaan op zevenmijlslaarzen over opgeblazen wolkenvelden platgetrapte bergen spottend met rivieren zwaartekracht en dood Zijn jas onbehouwen los van ongesponnen garen voor wie achterwaarts hem liefheeft trekt hij hemelbreed zijn spoor Iemand noemde hem een held zoveel anderen een ezel groter…

schalmen geschakeerd verbonden uniciteit in sluitend geheel gewogen door kiemende zaden additief aan energie verantwoordelijkheid gedragen te worden geheel zijn…

er was een tijd dat samenleven schande was men behoorde allereerst ordentelijk te huwen nu valt onder samenleving de gehele aardkloot geen wonder dat het zo’n teringzootje is…

Engelenwit bestuift ons dit jaar wederom vroeg, met prachtige beelden en nare gevolgen. De tranen van de bovennatuurlijke in een hemelse kroeg, zijn wellicht in deze kristallen verborgen. Zo mooi en sprankelend lijkt de omgeving momenteel, blijken deze tranen toch voor velen op de weg te veel. Daarom engelen, vraag ik u, zet uw huilen door…

Heb mijn jas aangetrokken mijn broek niet vergeten heb mijn schoenen weggegooid op de boulevard bermen uitgerukt kinderkopjes op een hoop gesmeten ben op de barricade geklommen heb geschreeuwd moeder ik heb het koud.…

Het is een koude oorlog De wolf huilt, de wind schreeuwt Bomen, van hun blad ontdaan Staan naakt in lijdende rijen opgesteld Ingesneeuwd Massieve nevel bevriest op boomschors Takken hangen verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een…

Ik weet soms ook niet goed meer hoe ik de eindjes aan elkaar moet knopen, maar ondanks de minimale besteding ga ik nog als een speer, zij het veelal in illusiesferen van alcohol en poëzie. Als ik me wanhopig voel, dan begin ik mijn boeken te tellen, mijn dichtbundels, of ik ga joggen in mijn woonkamer, terwijl de printer een gedicht van Hugo…

Soms sta ik even stil. Gewoon, om om me heen te kijken, om het geraas de baas te blijven, mijn medemens te hand te reiken en niet te worden meegevoerd, in die zelf opgelegde snelheid in al die haast en al die felheid soms pas even op mijn plaats. Dan denk ik na. Ik zie mijn medemensen knokken, ik zie ze omgaan met hun brokken. Hun overweldigend…

Iemand schreef: *Morgen is het dankdag. *Dan mogen wij weer danken. *Dan gaan wij weer voedsel inkopen voor arme mensen in Roemenië, Oekraïne, enz. *Dat God zo goed voor ons is toch wel een wonder. *En nog meer over het oude testament, overvloed, en het buikje rond hebben. Ik vind: Dankdag? Zou er een God bestaan, ik zou…

er zit niets anders op dan maar naar de haaien en aapjes kijken binnenblijven tot het zonnetje schijnt te ondergaan bekken trekken met de vissen meegaan in de stroom bidden met de beren het wordt gewoon op den duur niet naar buiten te treden ingesloten als gekooiden door media omringd blijven tekenen en kleuren binnen de lijnen…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Gevangen in een eenrichtings gang van de kringloop aller dingen, in de herfst van mijn bestaan; verstand langzaam de overhand krijgt over de - primitieve emotie, die zonder natuurlijk onderhoud verstek laat gaan; ik m’n herfstig lijf besla om winterhard ‘n levens winter te doorstaan; - besef ik dat de werkvloermens onderweg…

de storm rukt het vale herfstblad rolt over hobbelige keien tussen de hongerige honden hun valse tanden in gescheurde lompen likken ze etter en bloed uit wonden van de bedelaar zittend aan de hemelpoort de zon houdt zich schuil achter sinistere grijze wolken terwijl hemeltranen het land teisteren…

Vroeger sloot men mensen zoals ik op, achter stevige, wrede sloten van een griezelig gekkenhuis vol martelingen door barbaarse instrumenten. Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger. Maar niet in staat om mijn witte…