Van de aarde waaruit ik Vanmorgen moeizaam geboren word Ontstijg ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele bewegen belemmert En die mij het liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort doet gaan Als ik verwelkomd word door Het eerste koude morgenlicht Van deze nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen hoopvol Wakker…

Op het plein zijn vier mannenbillen Uit een lawaaiige nacht In het onstuimige licht van De dageraad gevallen Scheepstoeters vanaf de Maas Schetteren in dolgedraaide oorschelpen Hun twee blote torso's detoneren Bij het zondagochtend klokkengelui Bierblikkend turen de nachtbrakers Een nieuwe dag tegemoet krakkemikkige knikkebollers Op…

Vastgenageld sta ik Aan de grond Die mij draagt Tot op dit moment Aarde als vaste Grond van mijn bestaan Met helder zicht op Al dat moois dat Aan de hemel staat Sterren ontelbaar veel Die het zicht mij Bieden op het grotere geheel En mij uitkomst bieden Op de vraag te handelen Of niet - het is de Levensvraag die ik mij…

Een herstelgedicht Een sokkel zal Ik voor je reserveren Zei mijn beeldend Kunstenares Jouw werk komt Op een voetstuk Te staan - zo ver Had ik zelfs in Mijn dromen niet Durven gaan NUIS, Atelier Grond, september 2012…

Wat het is Weet ik niet Maar wanneer Ik hupsend voortrijd Op opa's veel te grote fiets Zie 'k in de verte Blauwe luchten en Een zon die mij verblijdt Over iets dat komt En dat ik nog niet zie Of ben ik gewoon Te blij en is het niets Sellingen, zomer 1964 In dankbare herinnering aan opa Lute Huls…

Bedekt zijn woorden Gedekt de kleuren Die hij koos Hij moest wel, Anders werd zíj boos Ledro, (It.) augustus 2012…

hij zat in een splagiaat hij kon slechts voort op straffe van scheuring der delen of verlies van identiteit of ook wel beide…

Rots in De branding Wil ik zijn Wie ik ben Inzet tomeloos Met energie gesmeten Tot op de bodem Gaan van wat ik In me heb geven Eerst aan naasten En aan and'ren En pas daarna aan mezelf En dan te ontdekken Dat om zo ver te kunnen gaan Ik slechts zacht mee kan buigen Met het graan…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

Mijn vader is vannacht gestorven maar hij was nog niet toegerust, voor zijn vertrek naar de verre kust waar hij zijn plaats al had verworven. Hij is gevallen bij het raam zo onverwacht, ‘t licht gebroken dat in zijn ogen werd ontstoken als hij me groette met mijn naam. Als in de herfst de laatste roos de fletse blaadjes af voelt breken…

Een strohoed jawel een beetje schuin op het hoofd het sigaartje nog en oogjes die twinkelen als waren het kogeltjes…

Wanneer de stilte oorverdovend wordt, doet hij zijn gehoorapparaat uit!…

stoer vanaf zijn nest fluit het mannetje vrouwtjes uit volle borst toe…

We hebben alles al gehad, denken we, maar de deur staat nog wijdopen! De fantasie is nog steeds grenzeloos en onder de deurmatten liggen pardoes weggeschoven hoogtepunten, krabbels die later goudstaven blijken. Zo gaan we verder, als rampslaven, we rukken de rokken van sappige lijven, we eten hun slippen op, verslikken ons en komen niet…

lach even naar het kakelverse ei en dompel het –hoe wreed- in kokend water daarna en dat is vier minuten later ontdoet u het van schil, wat zout erbij een broodje, donkerbruin, dat is gezond een blaadje groen is goed voor uw geweten vervolgens slaat u lekker aan het eten veeg wel die gele smurrie van uw mond dan gaat u naar de koelkast,…

Hij stond temidden van smaragd en amethist te zoeken naar meer glans en schitter. Wat op het oog geen enkel kleursel had van dichtbij bruin en mat maar in het licht toonde hij stralend de mooiste glans van groen en blauw in fijn labradoriet.…

In de stad vol rondingen spiegels bochtig in grachten tonen bruggen in diepe dalen donderbloemen in verheven dozen Kijk die silhouetten zwart met rode lijntjes puntjes de ganse wereld deint niet te verdragen op glanzende klinkers voor de pijn van nekwervels kijk omhoog sammy kijk omhoog En blijf vooral kijken alles komt samen in één…

De enige liefde in ons gezin kwam van mijn moeder. Als ik mijn ogen sluit hoor ik haar zachte bescheiden stem aan mijn oor die fluisterde… Mijn kinderen , jullie zijn het licht van mijn ogen en jij mijn zoon, bent de sultan van mijn hart. Na drie dochters waar vader mijn moeder persoonlijk verantwoordelijk voor…

volleyballen, korfballen, voetballen, tennisballen, golfballen, biljartballen, het geen niet impliceert dat ze ook ballen zijn want de grootste lopen rond bij hockey met een hete aardappel in de keel en daarbij gebruiken zij 'n puck…

uitgekleed door zijn mooie woorden ligt ze daar koud gedwongen voor geld een vreemde te warmen om sieraden en meer dan dat af te betalen voor haar “ lieve jongen ”…