Doorbreek de stilte in deze woorden deze façade die als een cascade de ruimte vult verban de harde leemte in dit stil verdriet De waarheid verdraagt de kilte niet Ergens stolt het hart de stenen rollen door het hoofd vermorzelen ons met een streling, met knokkels van een zachte hand Mijn ogen dwalen af naar het teken aan de wand binnenskamers…

Van de maatstaf der bezinning en de keerkring van het gelijk naar het raakvlak van rood blozend en het metrum wat verstrijkt vinden slanke voeten trappelend een nieuwe danspas voor een oud refrein Ook de jachtuil en de veldmuis tussen maan en wuivend riet en de dauwdrop topzwaar rustend op het ranke loof dat lieft glijden immer zuiver…

Hij lokte haar met sterrendromen en vuurwerk in een leeg heelal tot zij tenslotte viel voor zijn komeet en hem verlustigd traag besteeg nu baart zij daaglijks sterrenregens en voedt hen onderweg met altijd verse melk hij bewaakt zijn kleine sterren spreekt hen vermanend toe als zij uit hun baan willen gaan blijf altijd weg van het zwarte…

Het was meer dan een spatje. Bijna een sliertje. Of liever twee spatjes. Zijn ene spatje was blijven hangen tussen neus en bovenlip. Het andere had mij geraakt tussen oog en wang. Wat te doen? Zou ik het afvegen? Of juist niet? Uit piëteit. Uit respect voor zijn vochtige verhalen. Ik koos voor het laatste. Zo waren wij vereend in sp…

Jij gedroeg je vol begrip, als wol- vin in schaapskleren Jij deed alsof 't jou interesseerde jouw hart sloeg over, bij het idee dat de norm moest vervagen Een verzwakte moraal doet lijden Plots verbrak jij in jubel, contact Gescheurd aan flarden trok ik aan een voltooid verleden tijd Het heden plengde een traan daar inmiddels geschaakte…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

Een mantel met glanzende kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en…

(tanka) In 't ruime leven hoeft men zich niet te meten met deze of die. Kijk naar voren, zie de weg, voor jou alleen aangelegd.…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

Zo is zij altijd dus geweest passie met vuur Bloem boven wolk Zij hield en houdt van niemand Verdriet de haar omringende wereld met geconserveerde leugens Onbegrijpelijk. Haar ogen die dus niet zien Bloem van de strijd Het verlangen van de man - oprecht, toegewijd en eerlijk - dat hoe kleiner, hoe groter, mooier wordt Zij vindt…

Maart roert zijn monsterlijke staart Zwiept plantenpotten van terrassen Dwingt jong en oud in winterjassen Zet mijn vergissing op de kaart Werpt zwerfvuil tegen huis en haard Wist mij laaghartig te verrassen -Ik vond het nogal onvolwassen- Met kelen waarin nog geen baard Ze vielen spoedig door de mand De wilgen graaiden naar mijn lier…

op spitsen van tenen over het smalste koord balanceren wij voetje voor voetje omzichtig tussen schrikkels dodelijk scherp levensbedreigend aandacht gefocust op eigen behoud alleen dat onverbiddelijk en totaal…

Golven van verdriet scheuten van pijn ik ben er nog hoe erg kan het leven verder nog zijn?…

De gebergten in het hart van Europa hebben geurige weiden vol zacht en diep groen gras verrukkelijk eten voor het vee dat rijkelijk gedrenkt wordt door kleine rivieren als de Reuss en de Neckar wilden deze stromen méér zijn wellicht al het water van de Rijn vervoeren dan schiepen ze gevaarlijke moerassen armoede om hen heen spoelden…

Ineens zie je ze tevoorschijn piepen, zo vanuit het niets, er lag nog sneeuw, toen dat verdween, zag je die kopjes verschijnen, zo vanuit het niets en zo, staat er in het groene gras wat vorige week nog voorzien was, van een dikke laag sneeuw, de krokusjes in volle bloei, zie je wel er is nog hoop!…

Mensen zieken, doelbewust dag na dag en nacht na nacht te beroven van hun rust om gebruik uit vroeger tijden slaapt u zelf dan nog gerust of geniet u soms van lijden Ja het zal je buur maar wezen die elk kwartier met veel stampij al zijn klokken luid laat luiden wordt u zelf daarvan zo blij Heeft het doel of een gewin is het doordrijven…

De kerkbank kraakt onder vrome billen Het orgel speelt Wormen kruipen uit het hout Dominee preekt Vooral over zonden De verlossing is nabij Morgen alweer maandag Dan gelden nog steeds de eigen grillen…

Diepe groeven sloegen dieper nee, dat hield je niet meer tegen je gezicht was droef verzild en oeverloos je vergezicht je stond gevangen in wit licht nog als een pop in stille regen klom de nacht in als een vogel die verbaasd had omgekeken Omgedraaid nog als een kat die zonder staart door donker ging en zilverzout nam van de hemel die met…

Als jij, domkop, niet eens snapt, dat jij ontzettend dom naar buiten komt; ben jij, dom. Als je, begrijpt, jouw perversiteit, als intelligentie verstaat laat ik je in de waarde, dommer dan dom.…

Het denkerswerk vol zoeklust der bewonderde wijsgeren schrijvers en hen die met getallen hun kunst tonen geniet dikwijls meer achting dan het nuchtere spreken en handelen dat men ziet bij arbeidende mensen of zwoegers die de grond bewerken God verspreidt zijn zegenbrengende geest over veel verschillende bezigheden geboren uit noeste handen…