Ik zit te wachten op mystiek een beetje misschien is het er misschien is het er ook niet sigarettenrook kringelt naar de hemel en ik wacht ik denk aan slakken zonder huis die zich teder vastzuigen aan elkaar en ik weet niet of ik denk als ik dat zie…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die…

Eerst liep ik met mijn hondje in het gewone bos. De alledaagsheid daarvan begon mij te vervelen. Ik liep slechts door een herkenbaar woud van louter palen en staken. En toen door het gebladerte heen ontwaarde ik een verroest hek. Daarachter lag het echte bos wat je moet ondergaan. Het sprookjesbos. Nieuwsgierig als ik was greep mijn hand de…

Hoe vaak in zwart doorwaakte nachten de dood ook kalm zijn troost aanprees, steeds overwon (uit hoop of vrees?) het ongewetene dat wachtte. Wat alles nog voor mij beschoren zo in de schoot der goden lag, ik strekte naar de nieuwe dag opdat het mij zou toebehoren. En wat mij wacht aan gene zijde van dit bestaan aan zacht soelaas: als ik…

Zij lijkt uit steen gehouwen trotseert de winterkou nu macht der overwinning meer tegenstand ontvouwt Vraag haar niet naar ’t verleden of waar de zondvloed ruist haar oorschelp is een wereld waarin men degens kruist Zij veegt met gouden vleugel de tekens van de wand en rijdt met strakke teugel door onherbergzaam land Zij weet zich…

ik heb een schrift met daarin niet geschreven woorden waar ik sta ga is het binnen handbereik soms lees ik er in dwingt het mij; traanogen bedruipen beduimelden niet geschreven woorden schrijven mij…

langzaam schuift licht schaduw verdrijvend mijn hof in talmende opgewektheid maakt zich meester van mij zon, ankh, moeder van mijn bestaan baart wellustig maan, vader knipogend achtergrondig een ochtend als de eerste dag aangebroken…

vaak dreigt de hemel te ontladen of is het de hel wij baden wel maar het bewijs kwam nooit met bakken uit de lucht wij zijn gevlucht voelden al nattigheid in onze hoop op boven de hemel is weer blauw wij bidden nu wat vaker dan breekt de hel los in het water…

geruisloos kieteltast in mijn hoofd oeroud temperament toont deelbereide erkenning mijn beeweg naar wijsheid voldaan bomige kromtaal voelverstaanbaar geen graftak, groene spruit tot bloei aanwassen…

ik heb een spiegel in mijn tuin zonder weerbeeld stap niet door de lijst het scheidende membraam beweegt heen en weer op mij toe van mij af raak niet aan eens vloog er een vlinder op die nooit weerzien werd regen dringt drinkend wordt weer afgescheiden ik vang het hopend op een glimp vanachter moet mysterie niet mysterieus…

even tijdelijk Zen - zijn met jezelf tevens met niets dus dan alleen stilte leeg hoofd gedachten laten komen en laten gaan niet analyseren niet bij stil staan luister naar je hartritme en adem laat alles los...als een korrel zeezand zijn…

Het is niet dit, het is niet dat, maar telkens wordt het weer gegeven voor vandaag, voor hier en nu zoals het manna in de woestijn. Niet om te bewaren voor morgen, enkel om van te leven vandaag, hier en nu. Vanuit Brasil waar het heet is en droog hier en nu.…

ze gaf me Engeland en meer nog kreeg ik paarse prikkels in een rode lach en voelde ze de maan -ik bladerde- vond warme steen -en zag het alziend oog zomaar langs de weg wit water zuiverde een klankschaal tot haar schone toon me toezong van haar elfenwoon ze glimlacht rond mijn kaken in de tussenwereld woont mijn hart en ook mijn…

de boom vertelde over zijn geringde jaren hij kon zonder woorden mijn ongeduld verklaren…

ik ken een waterpartij die na de val rimpelloos de plas vormt onpeilbaar diep donkerblauw delfisch om de maan komt zij, wit feeëriek en beroert de spiegel één rimpeling verspreidt zich omarmt haar gaat verder middenin de plas een hand omhoog gestrekt als invitatie geen fakkel geen zwaard alleen de uitnodiging…

Ze is eigenlijk heel normaal Eigenlijk valt ze niet eens op Ze is wat verlegen Misschien ook een beetje bang Als er niemand is En niemand stiekem kijkt Dan doet ze haar ding Een beleving in haar hart Iets van passie en veel kracht Ze gaat dansen Midden in de nacht Het meisje danst Haar voeten komen van de grond Ze zweeft in de lucht…

gedragen klonken de koralen alsof de dirigent daarmee de sfeer van pasen wilde verhalen een sopraan vertaalde stilte van het graf en een bariton de zwaarte van de steen die daarvoor lag tot in de ijlte van de hoogste tonen de ontsteltenis van vrouwen zichtbaar werd door de ontdekking van de lege tombe opgewonden stemmen gonsden keer…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor Mijn toekomst Beste van besten Wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe Novemberlucht zo Maar een grijze Zeppelin - vervreemdend Element verdwaald in het Wijde landschap Van mijn jeugd Mijn toekomst vervreemd…

ik leef, adem, bewust terwijl m’n lichaam slaapt is m’n geest klaarwakker zo vaak als m’n mond gaapt brand ’t vuur van m’n ziel als een kaars zonder voet geworteld van m’n hielen in een trance gelanceerd klim ik geleidelijk door ’t plafond om vanaf het dak van m’n slaapkamer de stad te bezien ik volg stadskanaal de vaart langs het postkantoor…

In het oppervlaktewater ben ik nat gegaan, ik kan niet meer blijven maar wilde staan. Hoewel zelf gekozen kan ik niet zien wat komen gaat. Zonder kans op retour ben ik door een duister wak gegaan. Nu ik daal stijgt snel de druk, hoe diep kan ik gaan? Ik laat me langzaam zakken, mijn longen staan op knappen. Ik heb bescherming nodig, de elementen…