Loom strijkt de duif neer, rust op de brugleuning uit. Mensen strelen hem. De lijster vliegt op. Aan zijn snavel bungelt, wachtend, een gepelde slak. Twee zusjes lopen door het bos, dreinen almaar tot _ aan een braamstruik.…

ver weg blaatte een kudde tegen de lage avondzon zij grensde aan de stilteoase waarin ik mij bevond weldadig streelde het ontbreken van geluid mijn niet verwende huid intensiveerde zicht en reuk met een alert anticiperen een paradijs vol rust de wind droeg een verdwaalde zucht en de geur van schapen…

Op de Ourthe peddelt spreken Mensentongen storten klanken Uit over de houten banken Vanwaar stil wordt uitgekeken Naar het ooit gegeven teken Waarvoor velen God nog danken Kerkgang begon af te slanken Dogma wist zich los te weken Pinksteren, vuur op mijn hoofd Felle zon op huid en haren Vlammen dansend op mijn kruin Heilig was de Geest…

onder donker loof weidt schaduw uit over rust en stilte woorden lossen op in verwaaid geluid van een verre kerkklok over het trillend land komen de boerinnen manden aan de hand kleden zijn gelegd het maal bereid na danken voor de spijs zo biedt de boer de lange zomerdag het hoofd eten en siësta onder donker loof…

Dat gewone mensen tot de meest wrede dingen in staat zijn, je gelooft het niet Maar gebeurt elke keer weer dus de verbazing is eerder dat zulke wrede mensen zo normaal kunnen leven wachtend op een kans die voor de meesten nooit komt het bestaat dan slechts in hun hoofd maar gaat het los, dan zijn zij de eersten om te bevestigen dat…

Ergens wacht een melodie zo schoon van kelk en kroon weerspiegeld op een lenteblad een portret van bloeiend vuur en levenskracht een hart van tijd zo teer, zo zacht maar vol van leven vol van pracht in wind en onder sterrenlicht een lofzang op papier gedicht.…

Ik heb iets onder de oksels sprak Iep tot Olm. Ik weet niet wat het is maar het jeukt en ik voel me ziek. Olm schudde zijn kruin toen hij Iep bekeek. Je toestand is kritiek, het rode kruis is al geweest en heeft iets op je bast gekwast maar wat er gaat gebeuren, ik weet het niet. Zeg Iepje, weet jij waarom die wilgen zo treuren…

De muzen stonden aan zijn kant, van Messiaen, melodieënmaker en muzikant. Hij werd geraakt door vogelzang. Of merel, mus of nachtegaal, niets was hem te nonchalant. Hun zingen zuivert jou, zoals bloesem het landschap; riante bloemkes die uitreiken naar het blauw, in uitbundig juichend wit en blanco. We laten alles los in een welgemeende zucht…

De vijver sluit zich af in een week een laag van twintig centimeter ijs Het water wiegt stil het ingeslapen leven dekt zorgzaam wat kikkers toe diep in de modder weggekropen Tussen jouw borsten en billen ontdek ik sporen van nieuw leven geknakt, geplet door luchtigheid scheppen dat is ernstig leven vlees en wil in evenwicht even zwak,…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het kleinste hart stromen van groene synergie door de nerven van stilte Van niets te leven dan van de zucht naar die waarachtige schoonheid om in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een…

Voor Rina Jongen piepen in hun hok Gemaakt van hout en liefde, Ouders vliegen zich suf Tussen nest en buiten - En ik geniet van de lome Schaduwen op het pas gemaaide gras In lauwe ochtendzon, geur van wilde kruiden En het allerliefste fluitenkruid, Lammeren die veilig drinken bij hun moeder Die dromerig van het ochtendleven geniet…

Zachtzoete nectar parelt in de zon Flirtende vlinders vieren de lente Gefladder rond een vlinderstruik Eendagsvlinders in mijn buik Bezige bijen bestuiven het zwerk De koningin verlaat haar nest Feromonen vullen de lucht Verleiden darren in volle vlucht Tot een fatale liefdesdans: Hen rest geen tweede kans. Een vlinder kust een passiebloem…

Papaver bloeit op ruw terrein Langs spoorbanen en duinen Ook vind je haar in tuinen Breekbaar als porselein Haar rode vlaggetjes, ragfijn Willen steeds rondbazuinen De oorlog kost fortuinen Kleurt velden karmozijn Hier spreekt een pronte pionier Staand op verstoorde gronden Schenkt ze aan honingbijen vocht Pluk je die kleine krijgsbanier…

ik heb je vleugels gezien in een hemels blauwe vlucht tegen de wit koude lucht met randjes rood gaf jij je bloot na het moeizame ontwaken waarin jij eerst het gewiekte stel warm en luchtwaardig moest maken een eerste stijgen om in de opkomende zon al een vleugje thermiek te krijgen ik zag je gaan de ultieme vrijheid tegemoet…

Sssst. Hoor je dat? Bladeren knisperen lispelen waarheden gedachtenloos Sssst, luister stil Deze troon op de heuvelrug wijsgeer van het leven fluistert ons bestaan ze deelt haar essentie in stilte voor heel even waarna wij afdalen met onze verhalen voortgaan…

de haan kraaide twee keer en nog eens de nacht ontsliep in de dag de zoekende zon achtervolgde verzengde de nacht strooit de wederkerende as in de wassende dageraad en de dag ontrolt zich langzaam krom als een oude atlaskaart tot het moment dat de aarde zich keerde tegen de dag en de titaan haar in liet slapen vredig in de schaduw…

Het licht dwaalt door de nacht en wij blijven ons verwonderen. Een welkom gezelschap, een gids op onze verre reizen. Wat staat er in de hemel geschreven? Kunnen wij de sterren ontleden tot hun naakte bestaan? De dichter mijmert uit het raam. De nacht rust en in het midden zwijgt de maan.…

De bloemen staan te spreken Ze spreken natuurlijk een taal Niet eentje staat te faken Het hart spreekt bij allemaal Geen bloem staat er te zwijgen Ze spreken... maar ieder apart Ze maakten het zich eigen Te spreken van hart tot hart…

ik wist bloemen van de wind te flitsen voor ze verwaaiden zij bloeien totaal onverwacht aan een buiige hemel kleuren hun spanning in moment van ontlading vrijheid vertakt tot de aarding altijd volgt applaus na deze machtige apotheose vastgelegd in meerdere poses nog waait de wind maar het bloeien is over tot schik van het kind…

O bloemetje klein, o bloemetje fijn wat zou ik toch graag een vlindertje zijn - ik kwam naar jouw kroontje en dronk in de zon van jouw suikerig sapje zoveel als ik kon Als dank zou ik geven een sierlijke dans gaf fleur aan jouw leven jouw zaadjes een kans O bloemetje klein, o bloemetje fijn ook zou ik wel graag een honingbij zijn - ik…