De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge…

het was een witte lege dag in een slapend gehucht ik betrad het sobere kerkje of ik de deur achter me wilde sluiten ik las je ingemetselde naam op de vale muur: Gaston Bellot 1939-1945 mort en captivité het was een lege droeve dag…

hoe kan het dat ik buiten aan de boerderij vier ramen zie en binnen zijn het er maar drie de landwacht van de NSB trok zijn conclusie vond achter een kast zes onderduikers de familie Sachs boer Lammert Huizing moest ook mee en Reinders de dominee die de kinderen Sachs Engelse les gaf uit Sellingerbeetse de trein reed ze naar het concentratiekamp…

Bisschop Bernhard van Galen uit Munster, Westfalen hield van een radicale aanpak, om zijn leger niet te laten verdwalen verdrinken in het veenmoeras met geld genoeg in kas kwam er de aanleg van een balkenweg door het moeras zeer geheim dit was. Vanaf de Eems bij Walchum legde hij naast elkaar balken hele bossen werden gekapt burgers,…

Kamp De Beetse gebouwd voor de werkverschaffing loodzwaar werk, bestraffing dat je werkloos was wildernis werd akkerland alles met de schop, de hand een meter diep omgespit je sliep twee rijen houten barakken naast een rechte zandweg in het kale land verder niets. Wat later staat er prikkeldraad omheen en vier wachttorens omstandigheden…

o stille avond met tedere bloemenkransen omhult door angst en huivering bevangen op afstand van elkaar het verleden gedenken maar wat zal de toekomst ons schenken?…

Morgen, ja morgen zijn we vrij 75 jaar op rij morgen is kostbaar geen prikkeldraad geen kwaad en gisteren gisteren kende we angst vrijheid duurt het langst zo weten we vandaag…

Ik wend mijn hoofd toch ook nu even af, niet als straf, nee bezinnend gewoon even af. Stoïcijns marcheren nu ook elders vast soldaten daar waar hun heersers vrede hebben logelaten. Daar wordt vruchtbare grond al jaren niet bevloeit is het hebzucht en haat zelfs jalousie wat er bloeit. Al ben ik op deze dodenherdenkinsdagen aangeslagen de herinneringen…

ik sta daar waar vele voetstappen liggen van hen met bevrijdingsbloemen in mijn hand kijk ik of ik haar zie tussen alle mensen die hier vandaag zijn samengestroomd Jo’s rode haren wapperend in de wind een trotse rechten studente die zich had aangesloten bij het verzet liep hier vijfenzeventig jaar geleden haar laatste stappen zal…

zij was het korenblonde meisje met sproeten als een sterrennacht op klompen langs het smalle pad de lange weg naar het oude dorp de hemel kraakt, de stilte kruipt Duitse ulanen op hoge paarden als moe geplaagde horzels in hun Grooten Oorlog, slaan de avond blauw, het volk huilt, het dorp brandt, de onschuld sterft, de nacht likt het zwartgeblakerde…

Routineklus was het boven Hamburg hoog in de lucht bommen laten vallen en dan weer terug. Adrenaline gaf het de luchtafweer schoot alle mannen gespannen voelen zich kwetsbaar houden zich groot. Het toestel houdt het vliegt in formatie het is achter de rug ze vliegen weer terug op de boordnavigatie. Maar Duitse jagers doorkruisen…

Verscholen achter luiken huist het kleine ongeziene leven in de holte van de kindertijd Zeven vreemde huizen je zou er verdwalen verzwegen namen woelen diep in de kinderborst In de schaduw achter het fluisteren van de groten gaan bange geheimen schuil Het daglicht botst tegen gesloten luiken de kat kijkt naar je wollen bal…

onze ogen registreren verkleurde barakken wachttorens het prikkeldraad diepe barsten in droge grond kerven sporen in beladen aarde vanuit de dakgoot fladdert een mus naar de plas water in de modder een kraai ontwijkt het aangekoekte leed onze zintuigen ruiken de sepia dood…

De lucht voelt beklemmend, hun gedachten raar, hij oogde bijna als roofdier, niet zonder gevaar. Iets ver beneden hun en zijn waardigheid achten bezorgde ook hem toen deze slapeloze nachten. Successievelijk getreiterd, murw gemaakt, waarden die vervagen door niet meer te vragen vanwaar de idiote deplorabele omstandigheden oogden normen en…

zes dagen en vijf nachten lezen wij de namen van hen die uitgeleverd waren aan de vijand gisteren kwamen er excuses excuses van de Nederlandse regering dat zij zich als makke schapen hebben laten imponeren dat zij met de vijand hebben meegewerkt waardoor het kon, dat 102.000 mensen de dood vonden niet alleen zijn Auschwitz Birkenau…

De vele jonge vrouwen in Blok tien Zij hebben onbeschrijfelijk geleden Wat artsen allemaal niet met ze deden Dat moet herinnerd worden en gezien Zo was daar dokter Clauberg, klein en wreed Gynaecoloog, hij liet in grote lijnen Zijn licht vooral op kinderloosheid schijnen In Auschwitz brak hij met zijn artseneed Hij zou berekenen in hoeveel…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter? hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden…

Laten vandaag mijn tranen ook de uwe zijn, voel net als ik ook in u de loodzware pijn, die niet valt uit te drukken in woorden bij het zien van al die gruwelijke oorden, waar het onvoorstelbare zich heeft voltrokken en al luidt men nu overal zoveel klokken, slechts mijn hoofd vult zich met hun geluid, maar in mijn hart blijft de bevrijding…

laten wij ze voor altijd blijven noemen de namen van hen wiens levens abrupt, werden afgekapt het lezen van gaat met horten en stoten men schiet vol, even maar soms voegt iemand iets toe: ‘mijn moeder’ of ‘broer’ zij dragen nog altijd de littekens van deze geschiedenis mee in hun hart…

een brok in de keel bij het voorlezen van de families die nooit weerom keerden immens grote families met allemaal dezelfde achternaam grootouders, ouders oom, tantes, zusters schoonbroers, schoonzusters, broers, neven, nichten pasgeborenen het benoemen van de leeftijden hekelt de pijn nog dieper de wereld was gek geworden…