931 resultaten.
onze schuld
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 270 kinderen
zonder woorden
hun
blikken
vragend leeg
hun
speelgoed
de lege hulzen
hun
toekomst
zwaar verknald…
Nummer B 0698
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 424 laat zijn tranen over Poolse akkers lopen
bijtende kou kan hij verdragen
maar nooit, slijt het snijden
van stilte
in voetstappen die vertragen
weer ziet hij de barakken
waar zijn ziel werd vermoord
en waardigheid verkracht
hij brengt zijn hand naar de borst
zijn stem stokt, ze stalen mijn naam
ik werd nummer B 0698…
Hollandsche Schouwburg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 396 dag en nacht die vlam
die namen en dat vragen:
bewaar me berg me
muren hier murmureren
niemand snoert nog Job de mond
27 januari Holocaust Remembrance Day…
OORLOG 1940-1945
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 402 Gekweld tijdstip van opgespelde plichten
Herkent door trotse ogenblikken
Die gedetaïlleerd verdwijnen bij het uitstappen
Een station met koffers latend
Tranen wekken wat verwijst
En geschiedde klanken herrijzen
Zo baadt met kronen
Zijn ark schonk.…
Onmacht broeit
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 558 onmacht broeit
en groeit in een beweging
die niet te stoppen lijkt
met bloed bekochte
opstand doet de
gemoederen koken
vrouwen jammeren
als de onschuld
wordt vermoord
het gereedstaande vliegtuig
een stille getuige…
Herinnering aan een kolonie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 333 Soerabaja
Atjeh.
Hoe je het schrijft is niet de vraag.
Hoe je het slijk van je schoenen krijgt,
De stank uit je sokken wast,
De vlekken van je broek veegt
Des te meer.
Soerabaja
Atjeh.
Keer op keer.
Blik op oneindig,
Handen in elkaar gevouwen,
Het beeld op zijn netvlies nog gebrand.
Te breken, ontsteken, te duiken, te zijn…
Stille wenken
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 299 Op deze plaats komen zij samen
hier hangt de vlag halfstok
wij eren de verloren namen
als wijzers rond de zwarte klok
waarom hoor ik mensen krijsen
als we doden gaan herdenken
wil de vlag in vrijheid hijsen
op het veld van stille wenken
in alle stappen die ik zet
zijn jullie voorgegaan
vergoten bloed kleurt mijn baret
tot vredesveteraan…
- Native spirit -
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 374 Indianenland
verentooi, geesten en visioenen
rode uitgestrekte krijgershand
bebloed niet de strijd om eigen land
Native spirit
moet donker in de vallei passeren
langs de vredespijp
van wilde rivieren,
grijze onafzienbare beproeving,
die langs dorre grasvlakten wegtrekt
rook, verteld in wolken leed
schildert het indianenkleed
Native…
- Opgesloten leed -
netgedicht
4.0 met 64 stemmen 791 Het nieuwe antwoord ingekleed,
had een lijst van joden gemaakt.
Leed heeft de lange weg afgelegd,
om zich opgesloten te verbergen.
Gruwelen die zo rap niemand vergeet,
dramadagen dragen ongerijpt begrip.
Gebaren gevuld met korte woorden,
verwijten met haast dodelijke stilte,
versterkt met intensiteit, ditmaal nood,
melancholie van duister…
ja maar
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 400 het kon geen oorlog zijn
er was melk en brood
ze hadden een koe
de klok aan de wand
tikte gewoon verder
vanuit de witte vlek op het behang
en vader was stil in zijn urne
zo vredig…
hemelvlucht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 443 en zij zwermen in glad
gestreken formaties heen
zonder omzien naar zwart
zonder traan voor een verleden
waarin naakt zijn helser was
hun stemmen niet bestonden
en een rilling was als lood
de horizon een prikkeldraad
waarin kinderen rimpelden
de medemens een bloedhond bleek
vergeven tot een kwelling werd
de ziel verdwenen leek…
Nachtkinderen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 589 soms wanneer de wolven zingen
schuilen uilen diep in steen
papavervelden doezelen als voorheen
toen niemand nog haar doden telde
kinderen van de nacht, in hen ligt
de waarheid zo schielijk verborgen
verweerde grond bedekt de stroom
die in het sterven was uitgemond…
ontmannen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 788 Al dat testosteron, zei ze,
leidt tot ontaarding, wellust
strijd en geweld
Hij schrok en vroeg:
Zou je de mannen
moeten ontmannen om
oorlog uit te bannen?…
Ik droomde dat het anders was #3
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 942 Ik droomde dat het anders was
Drinkend van het puurste water
Hervond ik dromen van veel later
Terwijl ik in eenzaamheid genas
Het fluiten verliet mij nimmer meer
Geen vogels bij de ochtendzon
Handen bedekten hoofden met een kom
Toch het gekrijs, keer op keer
Velen bliezen hier hun laatste wolk
Dat tot een mistbank samensmolt
Voor eeuwig…
6 miljoen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 406 met een gele ster
op hun hart gebrand
liepen ze in lange rijen
hand in hand
door nutteloos geweld
langs sadistische hoofden
naar de kamers
die ongerechtigd
hun bestaan uitdoofden…
Laatste herinneraar
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 507 ze komen op D-day bij elkaar
veteranen van de invasie
in ‘t dorpshotel bij de graven
in gehaat geliefd Normandie
al zoveel jaren
in z’n stoel op het terras
verzonken in herinneringen
zit John voor ‘t eerst alleen
vroeger was ‘t hotel te klein
hij ziet de tijd verstrijken
op de grote ‘zonnewijzer’
waar schaduwen van de toren
over…
Achter ijzerdraad.
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 835 gevluchte aardbewoners
in gescheurde tenten
dorstig en ondervoed
opgesloten in niemandsland
troosteloos in wanhoop
verward in angst
leunend op de liefde
uit een ver verleden
verscheurde gezinnen
in verdriet en verloren hoop
moe van oorlogsellende
opgesloten achter ijzerdraad
ben ik een mens in deze wereld
verschopt en opeengepakt…
Op zoek naar huis
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 348 Een soldaat die met de buffels danst
maar met geweer en bruut gezicht
op mensenharten mikt.
Zijn liefde in zijn land gelaten.
Gelaten nu op zoek naar huis.
Gebalde vuisten soms op tafel,
Bij het ontbijt de koffie lauw.
Het vuur laait op.
Ruis op de achtergrond.
Woorden die geen zinnen maken.
Een dolle hond die wonden likt.
Deze soldaat…
Mogadishu
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 214 Huilend loop je, ren je door de massa.
Je ogen nat, verschrikt en rond.
Radeloos, je speentje uit je mond.
Zoekend tussen zuivel, fris en kassa.
Chips beschenen door het neon-licht.
Muren van kratten bier en Coke.
Bergen komkommers, rode kool en look.
Angstrimpels op je drie-jarige gezicht.
Kom, ventje, houd je maar wat groot.
Je moeder…
Uit het kamp geen nieuws
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 444 Ik vervloek het toevalsmoment
dat ik op tv die beelden zie
als ik begrijp waar ik naar kijk
is 't te laat, 't verhaal bekend
De naakte, nog jonge vrouw,
loopt naar haar graf, haar handen
bedekken haar intieme delen
Ze is zichzelf al lang niet meer
haar blik als uit steen gehouwen
is slechts de echo van haar leven…