In de cockpit klinken Wagner en Nirvana doelbewust doelgericht doelwit in het kader ruïnes even later van god verlaten karkassen levenloos ondoorwaadbaar oord straten opengereten gedrenkt in bloed in de val schreeuwen ratten hun wanhoop in de koele camera's van Al Jazeera allah en god knijpen het oog van de dag…

Als de eeuweling een klaproos is De Spaanse griep hedendaags is Als langs Vlaamse velden De Groote oorlog de kleine implosies binnen de landsgrenzen is Dan wordt opnieuw het kwaad geboren Is er opnieuw geen koren Zien we opnieuw een klaproos die verwelkt is Geen stilleven vind zijn weg Sint Maarten heeft brute pech Geen paard kan door…

Medioriëntaels levantiaens Beloofdeland israëliaens Koloniaens westbankiaens Benjaminiaens netanyuaens Rechtsextremist ultradicaels Haifaniaense haetzaeiaens Neostaliaens gazaniaens Hamasiaens verderfzaeiaens Blacksabbath zaterdag tenseven Helenverdoemd zandhaziaens Torpedo kamikaziaens Iranhezbollah teheraens Newyorkrevisit nine eleven…

Terugdenkend aan de horrorsabbat van zwarte zaterdag 7 oktober jl., viel mij ineens de naam Black Sabbath te binnen, een Engelse hardrockband, opgericht op het hoogtepunt van de flower power, een jaar na de Zesdaagse Oorlog in '67. _______________________________ BLACK SABBATH 10/7 Aan Gaza's zandkust heeft men blind vertrouwen In ondergrondse…

De dag dat jouw liefste voelt dat het leven binnenin net als jullie halsreikend naar daglicht verlangt De dag waarop de wereld haar woorden wikt belangen weegt soebat over steun of vliegdekschip De dag waarop jij de liefdes van je leven verliest de rode lucht inktzwart kleurt dat is de dag dat alles niets werd…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

de witte duif vliegt niet meer stille apostel van vrede liefde en hoop wacht vleugellam op een tak van de oude boom wie hoort de aanhoudende mantra’s van zijn droeve koeren hoort iemand de schreeuw verbijsterend jankend gehuil in vermoeide vleugelslag verlaat de vredesduif zijn oude boom zal iemand hem zien iemand hem horen…

in eindeloze strijd tussen Israël en Hamas verscheurd door woede strijd en haat lijden velen onder zinloos geweld en kwaad leven mensen in de schaduw van de dood kinderen spelen niet in zorgeloze vreugd groeien op met geur en geluid van verderf die van dag tot dag weer de hoop vernietigt op het echte leven met, voor en naast elkaar waar…

Van gruwelijkheden over en weer Rücksichtslos met enorme waas voor ogen Denken zij namens Hem te kunnen bogen Op steeds verloren vrede, keer op keer Laatste woorden hieromtrent niet gezegd In 't Midden-Oosten, pleit geenszins beslecht…

Verscholen achter luiken woont een ondergeschoven leven in de holte van zijn kindertijd. Diep in de kinderborst dwalen zeven huizen woelen verzwegen namen. In de schaduw achter het gefluister van grote mensen gaan bange geheimen schuil. Het daglicht botst tegen bemoste groene blinden de wollen bal in de kleine hand geklemd.…

de soldaat die sterven gaat wacht in de nacht het inloopgraf ligt klaar de modderlaarzen wegen zwaar in niemandsland daar huist de dood de aarde is er zwartgebrand het kraterwater donkerbruin tot rood geen struik geen boom maar woekering van prikkeldraad de horizon vlakbij en heel ver weg de dageraad soldaat ik groet…

bij het licht van de maan en de sterren kromt en buigt de zwaan haar hals vallen granaten door gescheurde daken aan de afgrond van altijd dezelfde pijn roerloos op de boezem van de nacht het klaaglied van het mensenhart doorzeefd en langzaam zinkend een inktzwart ontwaken niet meer worden wat je wilde…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

onder zwarte grond ademen fragmenten van een vastgelopen granaat op verstoorde aarde groeien zachte mossen bodem van bestaan we strooien bloemen drinken op de vrijheid in een stilte die verwondt…

Zie je het? Een bom viel op het huis, Het verscheurde dak, de verbrokkelde muren. De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden. De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde…

Nu zij hem vertelt over een verboden liefde in Nevers Hij over de verschrikkingen van Hiroshima spreekt weten ze hoe het is hoe het verlies van geliefden is. Ze zegt: mijn kale hoofd van toen is dezelfde als de kaalheid na de bom Hij onderbreekt: wij delen een trauma herinneren is een daad van herscheppen je bent niet begiftigd met een…

voor Andriy en Alina In de donkere kamer het bed waarin nevelige dromen je verzwelgen Je smalle bovenlijf ontbloot ontdaan van het haastig losgeknipte gevechtstuniek In de schaduw een gehavend lichaam je terneergeslagen blik die niets dan het niets ontmoet In tijden van oorlog moet gesneuveld worden lichaam en ziel uit elkaar gedreven…

Ze zwijgen, en ze blijven zwijgen over de oorlog, de wrede zomer door de mobilisatie van jonge krijgers en alles wat je verkeerd formuleerde komt terug in de lucide gedachten onder de heldere zomerhemel de priemende zon en wolken alles terug in de gedachten ergens in het park ligt een condoom en is de pure waarheid zo ver weg waar de…

Laat ons de laatste dagen van de vuile handen vieren de laatste dagen van het bloed der kleine korte kale man de laatste nachten van repressie door tienduizend oligarchen De laatsten die de 'grote broer' die korzelige kremlinman, bij leven zonder welzijn in zijn koepelvormig ondergronds raket- en bomvrij ijspaleis voorlopig en zolang…

Het volk wordt bespeeld en opgejut elke dag zijn er weer van die eenzijdige verscheurende beelden die worden getoond zwangere vrouwen bebloede kindergezichten en strompelende oudjes tezamen schreeuwend half of geheel onder de puinhopen bedolven we kunnen er niet meer tegen en voelen ons machteloos en steeds meer machtelozer…