Daar lig je dan, de deksel sluit voorgoed zien zullen we je niet meer. In de wagen volgen we de stoet voor de allerlaatste keer. In de zaal kijkt iedereen naar je foto een kiek waar je minzaam op stond Toen was alles nog heel normaal was je tevens nog kerngezond De laatste rit die we samen maken jij liggend en wij rechtop daarvan is echt…

Daar zit hij nu, naast haar heeft haar hand vast alsof hij denkt zolang ik haar vast hou is ze nog hier. Daar zit hij, zij ligt is reeds heen hij houdt haar hand vast drukt er een kus op stil maar mijn lief ik laat je niet alleen. Zij ligt, gesloten ogen de mond iets open alsof ze nog iets zegt haar lichaam is wat er nog rest…

na zonsopkomst heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens en liet hem af en toe even over het randje kijken naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal hij vertelde mij over het vredig mooi zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt als de zon op haar hoogste punt is mijn schaduw in alle rust kan verlaten gewichtloos laat ik me…

Wat ik weet over zeilschepen is dat ze varen naar de hemelpoort door de wind en door regen zeilen bol op hoop van zegen naar een ver verantwoord oord waar de doden mogen slapen ze mogen altijd blijven slapen omdat schepen weer gaan varen wind in waarheid zal ontwaken edelmoedig eeuwig blaken.…

Schijnbaar onbewogen hoorde hij de woorden brekend door de stilte gaan. Zwaar als lood en toch zo broos daalden ze in delen neer, het treffen van, gaf houdbaar zeer. - Even keek hij op, de zon scheen schragend meer te zijn. Stalend blauw dichtte hier de lucht. Ruisloos klapten vleugels tot een vlucht, in waar hij zich op afstand nog zag…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

Je ligt daar, met halfopen ogen stil je ademt niet meer doodstil het is voorbij en ik kan niet bij je vandaan Je ligt daar ik druk je ogen toe het is over- het is uit en ik blijf bij je tot de dood ons scheidt toch?…

ruimteschip aarde de wieg van de mensen is te benauwd voor het kleine sterrenstof-lijf het wollen dekentje mama de bal de broertjes de dromen en mensen van de aarde blijven achter lieve dappere astronaut de eerste stapjes zijn gezet je bent op weg naar zoveel avonturen boven de zon je ontsteeg de aarde nu tover je een ruimte-glimlach…

nu vertel ik de bomen en de lucht wat jij voor mij betekent dat ik geen afscheid neem zolang ik besta je gaat gewoon niet weg je stem in mijn schedel een dak boven je stem een plek om te schuilen voor zon en regen…

De dag is gekomen dat mijn benen het begeven Omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan Laat het loslaten jou niet weerhouden De weg naar de einder verder te gaan De dag is gekomen dat mijn longen leeg zijn Omdat de weg van leven een langere adem vraagt Laat het verlies jou niet beletten Want de vaart der volkeren kent geen einde…

Zoals vergeelde fotos van langvervlogen mensen mij niets meer zeggen, zo zal men ooit, ook mijn portret emotieloos bezien. Dan is er niets meer van mij over.…

(Kruis II) De steen die eerst het graf had afgesloten verzegeld was verwijderd en de tombe was verlaten, leeg Hoe is het toch mogelijk dat Hij zichzelf heeft bevrijd...? Zowel fysiek als geestelijk tot het uiterste getart heeft Hij met het vergeven van schuld, ieder- een verward...!…

Nummer 14 uit Betondorp J.C., slechts magische voetbalkwaliteiten Cruyffiaans, zowel vocaal als aan de bal, slechts een fabuleus fenomeen niet te evenaren, laat staan te overtreffen. Instituut. Icoon Uitmuntende aansturing. Voetbalinzicht Een absolute kenner die wist van wanten Een geboren en getogen Amsterdammer, als wereldburger en Catalaan…

Terwijl we richting de aula lopen, werp ik een blik naar boven. De rokende pijp laat weten dat de oven brandt. Wetend dat jij daar straks ook in ligt in die nietsontziende vlammen ril ik, in de warme voorjaarszon en weet: dat na mij opnieuw iemand naar boven kijkt, naar die rokende pijp.…

Uitgemergeld lig je daar, stervend van de pijn vel over been, oh kon ik maar de grote genezer zijn. Door kanker wordt je opgevreten, steeds verder gaat je lijf de morfine slaat niet aan en al ben je een sterk wijf: DIT is onmenselijk. Botten steken door het dunne vel, wat eens glad was nu rimpelt het om je lijf je ligt te sterven van de…

er waren vijf zoons en geen één sprak het geluid van dood hing in de zaal en het gevoel bekroop ons allemaal waarom niemand de stilte verbrak en bij de tonen van het laatste lied huilde mijn hart om al hun verdriet…

Wanneer we niets doen blijven we leven. Ons bloed blijft stromen. De wereld draait door. Emails blijven komen. Wanneer we sterven kan niets verloren gaan. Microben veranderen onze cellen in stof. Onze genen reizen verder. Onze ego's zijn onsterfelijk, want ze hebben nooit bestaan.…

Mensen vallen en overlevenden mogen opstaan. Wij allen zullen moeten leren leven met de dood. Mensen die dat leven aanvaarden zoals het is, zijn niet hulpeloos klein, maar moedig groot.…

lag de kaart in de bus tussen reclame en huis aan huis weer een vriend dood en nog zo jong als een zestiger aan alles denk je dan terug en waarom hij maar dood ging ergens denk je aan het noodlot mooi woord voor die blinde kracht die rottig schept en vernietigt noem het God, maar zou te veel eer betekenen, zie beter verloren geliefden…

Opnieuw is er een dichter doodgegaan zo rauw zo grof, zo ongesensureerd, zijn werk zal tenminste blijven bestaan hij stierf, zoals hij wilde: niet verkeerd.…