nu jij bent waar ook wij ooit zullen komen zetten wij ons stil op de oever van de grens die als een rivier meandert tussen hier en daar om jou en wat jij ons blijft betekenen te genieten terwijl jouw ‘het komt goed’ ons omhelzen blijft onze picknickmand heb jij overvloedig gevuld met de royale proviand van jouw doen en laten de niet aflatende…

vijandig brutaal recht in het gezicht midden in je verhaal het felle wrede licht verblindt het zicht verstoort je lieve leven slaat het zoete lezen dicht op de tast naar meer dan even vroege en latere verhalen allemaal nog-een-keer vieren alles nog-een-keer herhalen liedjes zingen nog-een-keer zwieren jij dacht: het kan niet waar…

Je was een optimist in hart en nieren, zong, altijd opgewekt, het hoogste lied, nu sta je voor de laatste brug, je bent er en je bent er niet. Al bijna uit het leven weggesneden door een ziekte die niemand ontziet, wat moet ik met die tegnstrijdige gevoelens, je bent er en je bent er niet. De plechtigheid is achter de rug, er komt ruimte…

Herinneringen als mooie glinsteringen bewaard in tranen Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd. Al ben ik omringd door mensen en toch voel…

De beiaard luidt de grote klokke: keere weérom Reusken, keere weérom Hoe te buigen voor de schemering als het licht zich afwendt van alledag Hoe blijft men moedig in een onomkeerbare duisternis Hoe leg je je neer als de vliegende vogel verdwijnt in de nacht De beiaard luidt de grote klokke: keere weérom Reusken, keere weérom…

nu jij vandaag niet meer wakker wordt proosten wij dankbaar op jouw leven op de dochter vrouw en moeder marian net als de oma van noa joshua en boaz voor wie jij altijd oma jacky blijven zult nu kun je overal daar zijn waar jij wilt terwijl het goud van onze herinnering ons de hemel in kleuren kammen laat die steeds de wolken voorbij schuiven…

wat was je groot in woorden en in daden met warme klank geladen tot aan je laatste noot wat was je sterk in teksten en gedachten die ernst en humor brachten tot aan je laatste werk wat was je lief in welgemeende zinnen een mooie man van binnen tot aan je laatste brief - Paul van…

Soms is die doos Vol verdriet Gewoon te zwaar Te zwaar Om te openen Te zwaar Om op te ruimen Te zwaar zelfs Om te verplaatsen Een plek geven Alsof het dan weg is Verdriet Gaat alleen weg Door te huilen Blijven huilen En als de tranen op zijn Nog eens huilen Een rivier vol tranen Stroomt naar de zee Neemt…

het boek wil laat zich niet sluiten door het onverwachte heengaan dat jij en niemand aankomen zag eerder nog schrijft de herinnering steeds weer nieuwe hoofdstukken ons met herleefd geluk vervullend de jaren van samen zo gelukkig zijn met de liefde van en voor het leven schonken twee loten aan de stam die jij liefdevol zorgzaam koesterde…

Wie was de grote tovenaar PePijn In taal onovertroffen en in timing Met tekst vol reason en liedjes vol rhyming Paul woordenaar - aan 't end van 'zijn latijn' Een stem die je uit duizenden herkent Zei 'blijf je hele leven veelbelovend' Zo was Paul, geestig genereus wellevend Een tikje eigenzinnig, wars van ego Taalvirtuoos…

Zo'n man waarvan je denkt dat hij er altijd wel zal zijn Hij schitterde op planken maar was wars van schone schijn Zijn typetjes verschenen regelmatig op de buis Ze werden nationaal bekend bij menig kijker thuis Naast koning van de lach was hij een dienaar van het kind Zijn inzet wereldwijd was groot en was wat mensen bindt We missen…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

In de stad waar lang geleden mijn leven begon De stad waar jouw aardse leven eindigde Vandaag een jaar geleden Brand ik een kaars voor jou Op die plek waar wij elkaar zo vaak zagen De plek waar de Moedergodin de kerstening overleefde Een pelgrimsoord Voor ieder die diep van binnen weet Dat de Moeder van God een Godin is Ik dank…

Pasen zal nooit meer hetzelfde zijn Je besloot te gaan Die 1e Paasdag Jouw favoriete feestdag Werd de dag van je overlijden De dag waarop je over lijden heen mocht zijn Naar die staat van zijn Van niet meer hier zijn Van niet meer lijden Van pure liefde In puur licht Een lichtreis naar de bron In ons universum…

Als ik aan je denk. Buiten schijnt de zon uitbundig, binnen heerst serene rust. Je moeder ondersteunt je innig, terwijl ze je teder kust Gedempte stemmen op het terras, in de keuken rinkelend glas. Iedereen mag nog komen. Met je spreken, omdat jij dat wil. Ik zie geen tranen stromen. De pijn blijft hoorbaar stil. Gordijnen dansen…

Mij is Een lange man ontvallen Artiest en virtuoos pur sang Hij, drieëntachtig, leefde lang Wij beiden haalden van de stallen De beste paarden, ik trok op Met een volbloed satiricus Genoot van zijn markante kop Uniek, zo een briljant genie Rust nu in vrede, Wim de Bie…

Dat je je op een dag kon verheugen blij was met de zon, kriebels in je buik kreeg, omdat de dag begon. Triest is het buiten, achter het gordijn. Je hoort geen vogels fluiten. Omdat ze er niet zijn? Wanneer overheerst de lach? Voel je niet die enorme afstand met boven? Vergeet je de pijn voor een dag? Ga je weer in geluk geloven?…

weet je nog hoe we alles samen schreven met hagelwitte woorden op het nachtzwarte blad en je vroeg me of je ooit een plekje krijgen zou in deze dundruk zodat je me kunt vergezellen in alle nieuwe tijden op weg naar nergens heen mijn ongekroonde koning der witregels, zei je, en je zoende me troostend om het grapje en stilaan moest…

ze zijn te laat veel te laat vijf dagen geleden schreef je dat ze je onderhanden gingen nemen op 14 maart kreeg je de eerste aderlating op de 16e ben je er tussenuit geglipt ze zijn te laat veel te laat ik had je nog vele uren in de natuur gegund, waar je zo intens van genoot die je prachtig vastlegde jouw prachtige kleindochter die…

het is niet alleen het huis dat verdwijnt het is ook de dood die ongenood zijn intrek neemt meermaals op mijn schouders klopt ik wuif het weg als een vogelveer is zij een engel misschien ik denk aan de hand van een moeder hield zij me vast ik weet het niet aan de duiven van een vader die de tempel in en uitvliegen altijd in de…