(Femme fatale II) Zij is uitnodigend met zeer weidse gebaren De roos geurt verleidelijk In haar doen en laten zorgt zij steeds voor verwarring De roos in extenso zwart Afspraak is afspraak, is bij haar niet van toepassing Verlangen met een charme niettegenstaande het feit dat de liefde in haar als vuur zal blijven branden...…

Ik wil het nog een keer proberen Hoe meer mazzel hoe minder mazelen Natuurlijk zit ik hier te bazelen maar het zal de vromen heus niet keren Van de Heer, hun bijbel, aap-noot-mies: Zij komen in de hemel, jullie niet.…

Meisje aan haar haar getrokken uitgefloten en ondersteboven weggezet, blikt terug op de dagen die nog zorgeloos waren en zegt stem, na stem, na stem gedag.…

Er hangen vruchten aan lage bomen, zij hebben van hoge wind niets te duchten. Maar de nacht verwondt zichzelf, bekrast zich met krijtstrepen aan een ogenblauw hemelgewelf. De vroegoude man dooft het licht van de pijn, gewoon, om niet ziende blind te willen zijn. Om te ontkomen aan zijn rauw schurend gemoed omgordt hij het vege lijf met verenschaduw…

Wetenschapper die de Tijd in formules splijt, Dichter die de tijd In woorden vangt, Zo is dit brein vermalen In de tijd, van zelf en ik En eigen voorgoed ontdaan Van nu aan, voor altijd, En staan we op tegen pesters Tot in alle eeuwigheid Tot in alle uithoeken van Dit land wordt gehoord: Pesters hebben NOOIT Het laatste woord…

het water van de vaart is zwart en hard kinderen spelen, doen een wedstrijd steentje keilen een meisje achteraf zal vrij zijn vandaag tussen het roerloos riet, sterft de treiterbeat het water van de vaart is plat en hard…

Voor Tim Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geboren is en Met eigen geweten In de wereld is gezet Staat klaar voor De rol van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig - Nu alleen nog Hopen op goed publiek…

Ze hield van bier en bluesmuziek gezicht op polderdijk en molens het oeuvre van de dichter Nolens en werkte in een koekfabriek. Ze diende niemand van repliek al dreven ze de spot met haar dan nog, geen woord in ‘t openbaar bevreesd voor dat vilein publiek zocht zij beschutting in de kerk want daar, bij haar geliefd triptiek van moeder,…

Onder de kronen Van oude bomen Heb 'k mijn leven In vogelvlucht aan Mij voorbij zien gaan En twijfel ik Of het echt is Wat ik zie - Zo veel goeds Teniet gedaan door Het selectieve kwade Door anderen mij Aangedaan…

Zinnen en woorden Leiden tot het ongehoorde Zonder de dagelijkse zonde Was ik iemand anders geworden…

Dat stel op de hoek van mijn straat Dat waren een stelletje blagen Zij voedden geregeld mijn haat Wanneer zij mij uit kwamen dagen De straat met dat stel op de hoek Ik liet mij er dikwijls verjagen Vol angst voor een pak op mijn broek Die ettertjes stonden er dagen De hoek van mijn straat met dat stel Het beeld vangt nu aan te vervagen…

Ze schuiven een stoel voor het spreekgebaar verfijnt is de streling van wegwerpgevoelens in de kleerkast hangen hangen zij mijn onderhuid te drogen zo ver is het land moeizaam en oud uitgerekend vandaag een dag als duizend Zondagen bindend de gedachten voor iedere eerste dag het gewroet van de zon in mijn weekse jasje heeft de dag dan…

Met de moed der wanhoop schrijf ik mijn gevoelens op, deel ze met jou en hem, met haar en hen, met de moed der wanhoop. Terwijl ik van te voren weet, dat degene die het vaak als eerste leest, mij zal belonen met een vier en toch: plaats ik mijn gevoelens hier, met de moed der wanhoop. Of ik nou huil, lach of anderszins, lol…

de miskende poëet woont in eminente afzondering in de frustratosfeer waar aars poetica onweersproken wordt bedreven…

Onlangs had ik weer eens de eer dat een zekere strenge dame of heer bepaalde gedichten in snel tempo screende en vond dat ze geen voldoende verdienden dus afwisselend met een vier of vijf ging deze persoon mijn werkjes te lijf Lachend haal ik mijn schouders op denk maar niet dat ik daarom stop dat ik ophoud met gedichten maken en me door wat…

achteraan zitten in die veel te grote klas kijk ik naar de klok wens dat het half vier was dan zo snel mogelijk naar mijn te kleine fiets voordat ze er aankomen als eerste zijn, is tenminste iets trappen zo hard als ik kan rij steevast door rood licht moet ik razendsnel thuis zijn en gooi de deur keihard dicht…

De sneeuwpret had zich ontpopt in sneeuwverdriet voor onze kleine meid jongens uit de straat hadden hem omgeschopt zo maar uit balorigheid zoiets verdiend haar sneeuwpop niet maak dan maar een nieuwe zei ik nadat ik haar had ingestopt morgen ligt er verse sneeuw echt waar heel veel nee opa zei ze huilend ik maak hem wel weer heel…

Inwoner van de tosende stad, druk is het, traumatisch de stress een angstvallig gemeden aspect, ongezien bruisend kort het leven. Toenemend de druk om indruk te maken, idealistische ruimte de uitgestotene mindere te geven, luister naar mijn woorden even. Het kleine meisje in de straat, de kindertijd van onze cultuur, de oude man die…

Ieder mens heeft goede kanten niemand is alleen maar slecht Hij die schrijft om enkel kwetsen -niemand is daar van gediend- mijn pen zal altijd met hem strijden Maar hij die “goed” ziet in de mensen weet mij steeds op zijn pad als Vriend.…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…