4.317 resultaten.
Dogma als Gunst
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
335 Der zotheid lust
Mengt zich getergd
Vanachter katheder
Met kwaaie kop
Dogmatisch dragonder
Stotterend prevelend
Met kromme tenen
Nochtans onvervaard
In het polemisch
Hoogdravend daverend
Controversieel getint
Vroedvaer debat
Vraagt gunsten aan
Houders van aandelen,
Heren van heemraad
En banken van lening
Op spillebenen…
de gunst is dogma
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
396 dit zijn is het bindend pact
de speling der natuur het vel
strak op het frame van bestaan
dat trekt met ‘t krullen van tijd
mijn huid slinkt en krimpt
mijn kim daalt neder verstrijkt
tot avonduur bochel schaduw
verzwindend het tafereel
zo is mijn verschijnen versneden
naar binnen het moment
kromt naar willekeur de kruin
uit zichzelf naar…
Troebel water
netgedicht
4.4 met 5 stemmen
350 het water troebel en rimpelig
omspoeld
met dode vissen
glijdt langs
de witte toren met het kruis
er wordt een deur gesloten
het zal niet lang meer
duren dat de dag zal
komen
dat er helder water over de stenen
zal stromen op
deze plaats
springlevende vissen…
Herinneren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
331 Kan ik me niets meer herinneren
waren misschien dwaze verbeeldingen
over trouwe liefde die zo op de tocht
van de straat, in drift en onbeholpen
bezield denkend aan jouw armen
met een ander om de eerzucht vocht.…
Het meisje dat verdween
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
697 Ik hoef niet te eten
zei ze, ik leef van het licht -
Een glaasje water
is voor mij genoeg.
En ze at niet,
dronk alleen water
en bleef leven.
Dunner en dunner werd ze
tot ze op een dag in de klas
hier bij mij vooraan
In de mouwen
van haar trui verdween.…
Angst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
385 Kooien, die ons gevangen houden.
Mensen, die gekooide vogels zijn.
In een gevangenis leef ik,
waarin ik me veilig waan,
met gedachten als cipiers.
Een onbewuste kerker is het,
waarin ik me ongelukkig voel.
Een gevangenis waarin ik zoek,
naar wie vrije mensen zijn.
Naar wie ik werkelijk ben.
Angstige mensen zijn wij allen.
Angstig is bijna…
schoolslag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
347 Als ze zwemt duwt ze
heel de wereld van haar weg
wereld van zorgen…
In ons eigen sop
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
395 Leven zonder onnodig denken.
Alleen maar aanwezig zijn.
Zien en fijn luisteren.
Ruiken en proeven.
Bewust voelen.
Echt genieten.
Bovendien.
Kunnen zonder moeten.
Zonder onnodig doen.
Niet hoeven worden.
Geen bemoeienis.
Alleen maar zijn.
Verwondering.
Laten waaien.
Bovendien.
Alleen maar hoeven denken,
wanneer dat echt nodig is.…
Vijftien Minuten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
317 Andy Warhol zei
maak iedereen blij
laat ze even 15 minuten
wereldberoemd zijn
slechts bedoeld als levensles
en men zal zien dat het niet meer
is dan valse schijn
zoals de Vlaming het zo
mooi zegt: ook dit keer is ‘t weer
‘een scheet in een fles’ *…
Wat je vertelt
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
339 Er ligt een landschap vol begeerte
tussen de episodes in wat je vertelt
liefde is een trein
die nooit de horizon bereikt
een wereld vol bizarre fantasie
alternatieven voor de werkelijkheid
hoe verder de trein door het landschap treint
hoe verder de horizon in de toekomst verdwijnt
het is de stem van het intense volk
die tot je spreekt…
RIetstengel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
281 men hield mij
voor een standvastige eik
zo'n onschendbare
koning der bomen
toch mijn hele leven
heb ik over de flexibiliteit
van een rietstengel
liggen dromen…
Hoogmoed komt voor de val
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
321 daar heeft hij gewoond dat is zijn huis
de houten deur met de gouden deurknop
en de gekrulde handgreep
het marmeren hart
noch rede noch geweten
hard gevoelloos steen het
plateau boven de open haard
met de gevulde vaas en foto
herinnering aan wat is geweest op het aardse
feest vol met toeters en bellen
ver weg van de schat op…
Hoop doet leven
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
297 Die sterke rots in glans getooid
weet van het hemelblauw daarboven
de rollende storm en bomen gerooid
takken met armen te mager om te loven
Van wie het helste kwaad ontmoet
die bijna zijn vergaan
in het weerlicht zien we ze staan
rondom schaduwen en donkere wolken
ach hoe getergd zijn de volken
Het schreien en zuchten
bliksemend…
Er welt een traan?
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
406 Er raast een storm langs de schaapskooi
van mijn verwachtingen, buiten wacht de wolf
van emoties die eerder leken uitgestorven,
ontdaan van alle overtollige vachten, er
welt een traan uit de sikkel van de maan .
Voor zover de heide reikt huizen op deze
gekuiste grond veel makke schapen gedreven
door de herders van de ledigheid, ten prooi…
Voer zwarte vissen niet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
295 Gedachten die ons helpen leven,
in de tegenwoordige tijd van nu,
zijn we ons wel bewust.
Gedachten zijn als vliegende vissen,
die op onze gedachten lijken.
Hier heeft vliegen zin.
Nu zijn vissen licht.
Uitgewerkte gedachten dalen af,
naar onpeilbaar diepe oceanen,
die onze onbewuste levens zijn.
Hier zwemmen ze in het donker,
zoals ook…
Mijn ware aard?
netgedicht
4.5 met 6 stemmen
333 Als laatstgeborene wat te laat
sterveling in de tijd mijn rol te spelen
gespiegeld in dit nog blanco gelaat
onverhoopt alles nog te delen voordat
de eeuwigheid de deuren dichtslaat.
het oude lichaam de angst ontdekt, het
het stoffelijk lijf in verband in de elasticiteit
van leven in het extreme uitgerekt tot twee
werkelijkheden, de schijndood…
Dom op weg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
268 Domweg gelukkig willen zijn.
Dat kan ieder mens die beseft,
dat kennis een handicap kan zijn.
Dat veel willen weten uitputtend is.
Dat veel verantwoordelijkheid dragen
meer is dan mensen verdragen kunnen.
Dom zijn is intelligenter dan we denken.
Wanneer we oorverdovend luisteren.
Wanneer we blindelings willen zien.
Wanneer we ondoordacht…
Huisgenoot
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
393 Even flakkert de emotie op
zoals toen hij zich bemind voelde
en niet zomaar een nummer
op de lijst van de straatnamen
dan ziet hij weer die schittering
in de ogen van zijn huisgenoot
altijd op weg naar zonneschijn
maar met zijn onderbuik in de goot
hopeloos op zoek naar een ander
niemand die ik mag zijn.…
Saamhorigheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
312 Warm en teder
ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit
aan de waterkant mijn schaduw is in het water
Overal mensen,
wat niet ziel tot ziel kon spreken
waait in het bedauwde gras
Kinderen spelen
hun spel rondom een groet van kleuren
hoor ik het gebons der harten
van God in elk van ons…
Daarmee goed te leven?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
355 Het gebruik van riten en symbolen
oneindige creaties van de geest,
vaak gestuurd in kwetsbaarheid,
een troost of eeuwenoude vloek,
is mij om het even, een bestaan
tussen mijn uiterste polen, in
de draaikolk van de realiteit
de queeste van verlossing
komt de spiegel van vergankelijkheid
voorbij, even lijkt ik te zijn verlost
van mijzelf…