de grijze lucht huilt boven de velden van Nickerie het wijdse polderlandschap dat zoveel monden voedt met je glimmende rijstplassen en je verraderlijke slangen de wind waait door mijn huis de vochtige warmte te verjagen de golfplaten klepperen als wilde castagnetten het geel aan de papajaboom is gerijpt in de vruchtbare zon…

Bestaan er wegen, die naar nu toe gaan? Bestaat er een manier, om daar te kunnen blijven? Bestaat er een kompas, dat naar hier kan wijzen? Er woont hier een wijze kater, die zwarte daar, bij het raam, die me zijn oud geheim onthult: Katten spinnen! Later komt later.…

De fontein van de jeugd zou er zijn een heilige plek waar druïden huwelijken sloten, want daar verbonden aarde, lucht, water zich met het vuur van de hartstocht Een ijsvogel vloog in het blauw voorbij met een vis in zijn bek, opgeschrikt een forel plukte een vlieg uit de lucht viel in een cirkel van golvend water voor toeschouwers aan de…

Vanwege de bon uit 't spoor kopen we een magnum “'k wil 't rustig zittend eten hoor,” roep ik, “op 't perron”, maar het tocht toch naar de trein dan trap af trap op, de sprinter staat er nog. Als ik instap vind ik het rokje van mijn vriendin ineens te kort en mijn hemd te doorzichtig en ons te oud voor ijs. Spits, alles vol behalve aan…

het bekende bakkertje van de fameuze palmiers is definitief uitgebakken daar onder het poortje waar lange rijen wachtenden ooit stonden opgesteld heerst intense stilte alleen het opschrift 'BOULANGERIE UZETIENNE' zal nog wel even blijven als herinnering aan de bakker van weleer lejo…

De Griekse zon klimt. Stijgt hoger en hoger. De wind is al gaan liggen. Het is middag geworden. Mykonos sluimert. Mensen dagdromen. Ons schip slaapt. Veilig aan het anker. Ruimte lijkt hier ruimer. Tijd tijdlozer.…

Mits teruggezonden Het helemaal los kunnen laten een ballon met helium gevuld lichter dan lucht, een kaartje eraan naam en adres in blokletters met een kans op een beloning in het verre vooruitzicht…

Weids uitzicht is wat ik mis. Paradijzen ook. Ik droom van ontmoetingen. Nieuw, warm en fris. Ik ontwaak uit mijn roes. Ik verlang naar huis. Naar de rust van onze tuin. Naar mijn vrouw en naar de poes. Binnenkort ga ik weer op reis. Het uitzicht zal dan anders zijn, want inzicht zal me begeleiden, naar mijn innerlijk paradijs.…

Stenen uit een tijd van heel lang geleden gelegen en geslepen, toen tot nu de zon strijkt z'n stralen tot in het heden terwijl ik laveer op de avenue Een bijzonder mooi Sofia dat verblijdt de kunst van kijken, is zien van waarde niet in klinkende munt, maar in kwaliteit eigenschap die de kunstenaar baarde 'k Liep de laan en zag en luisterde…

toch gloort een blauwe weide schuurt een lichtzon tegen wimpers aan verdrinkt een voorland in zwevend water langs opwaartse krullen in een soort van hemel ruimen paarse verten rond open ogen zo ontvankelijk voor een kleine hommage groots tegelijk en wijzen wolken de weg?…

een onbewolkt landschap rukt zich los van bodem en ziel, als een naaldhak door de eindeloze rij uren van het bos zaterdag, zondag, of voor het gemak oneven of verweven met alle dagen; droge aarde berooft zich van schatten ontdoet zich van antwoord op vragen die reizen zonder weg terug bevatten…

neen, mijn lichaam niet bestand en zwicht ik onder maagdelijk en omgeslagen kant geklost door eeuwen heen laat mij je lippen kussen langs de Dijle en sleep mij dromend over ijle draden van je lieflijk hart dan pas wil ik meten met verleden, heden en vooruitzicht, vrij zijn in geweten als ik verslingerd en gelijk eendrachtig vastgenageld…

een eenzame bloem aan een pilaar gehangen wellicht door iemand die om schoonheid gaf en inderdaad op de foto zie je duidelijk wat verfraaiing doet met een triest station ergens in het oosten van het land…

Ik heb nooit gevlogen. Maar toen wel. Ik werd in mijn droom geplaatst helemaal alleen in een vliegend voorwerp. De cockpit was leeg. Ik zat er maar alleen naast het raam en ik kreeg van een zachtjes fluisterende wind de opdracht om naar het land van Kali te vliegen. Daar ligt de eindtijdstad. Het land waar de vulkaan stoom en zwavel uitspuugt.…

Zij glimlachte haar mooie tanden bloot Streelde mijn adem Vermengd met die van haar Erg soepel in elkaar over Daar de Hemel- se Tempel was gere- aliseerd Gebed Beijing, 2001…

Zittende op de top van Cheops piramide tussen vogelschijt en andere halfvergane grote en kleine noden overdenk ik: Het is niet erg Cheops, vriend ook ìn jouw graf heb ik de uitwerpselen al niet kunnen tellen In die duistere kamer uit rood graniet gebouwd heb ik - plotseling alleen - geen ogenblik getalmd en gauw mijn benen en de rest…

Fez is een mooie stad en Marrakech en Ouazazad en zie daar omheen de bergen trillend in de Marokkaanse zon en de bussen die zich een weg banen door het landschap en in die bus vrouwen en kinderen die vragen om water…

wanneer het lawaai van buiten verstomt treedt je binnen schemer vermolmde geur strijkt over hout kaarsen en stenen eeuwen hebben een traditie opgericht zacht gemurmelde gebeden naar hoge schouders van de muren opgeheven het ronde venster stort een roos kleuren waar stralen op de vloer stil staan je kunt niet wankelen in dit licht…

Gesneden boegbeeld van een trots galjoen, de borsten monter vooruit klapperende zeilen als de jurken van de hoeren aan de Taag hun keurs omhooggeduwd met buigzame walvis baleinen Zij stoppen zilvergeld in de spleet van een offerkist dankbaar buigt het negerbeeld met tekst voor behouden vaart smeken de zegen af van Isis beschermvrouwe…

Zij beminde De reis trok zijn sporen Zij schoor mij weer glad d' Amuse Gevolgd door soep en hoofd en dessert viel goed Tijd leerde ons dat liefde voor elkaar levens dan juist schoort…