Als jij het even niet meer ziet en bewust of ondoordacht bij vreugde of bij groot verdriet Mijn Naam roept in de nacht: Vrees niet dat Ik je niet zal horen Mijn kind, Ik ben voor jou geboren. Als jij niet steeds het goede kiest of van de weg afraakt en zo steeds meer je doel verliest wat jou onzeker maakt: Aan Mijn hand loop je…

Op elke rotonde staat een tuil van licht, van gemeentewege glinstert het licht. Hebberig legt men hele sparren om en tuigt ze op met slingerend lampjeslicht. Mijn verleden - een afgehouwen stam bezweert het donker eert het eerder licht. De wereld draait nu de schemering in - flitsend doorkruist een meeuw het licht. De dichter staat erbij…

Nu de drukte even wijkt en 's nachts de sterren glanzen weten we misschien voor even wat er echt toe doet en waarvoor we leven; Grauw en grijs zijn soms de luchten en de hemel lijkt van staal; tot er plots een helder schijnsel oplicht en het niet-weten, het niet-begrijpen, niet-kunnen-verklaren openscheurt tot brandende ervaring: alles…

Oom Ewwe in het hooggebergte, evenredig was de zware dag gedeeld, wat kan ik nader vertellen? Ik plak mijn kauwgom op de wekker. Zo, de dag is voorbij. Droom zacht, oom Ewwe, ook de vijand is moe, die monteren we morgen weer op. Lekker slapen nu, meld ik me later, met nieuws van de maan. Amen, ome Ewwe, amen.…

In glanzend wit violieren geuren zoet in klamme handjes heet gekrulde haren gebonden met een strik groter dan het hoofdje van een kind van zes. Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

Wanneer de mens geluk heeft met z'n lot, en euro's heeft gewonnen, wat 'm zint, dan wint niet hij alleen: een Ander wint dan zijn vertrouwen in de vorm van God. Wanneer 't een mens bijzonder slecht vergaat, doordat een wens alweer niet is vervuld, dan geeft-ie onverwijld aan God de schuld of gaat-ie schelden, dat-Ie niet bestaat. Voelt iemand…

op ’t scherm van mijn gesloten blik zag ik de wit-papieren hemel losgescheurd door wat er lang geleden is gebeurd -vanmorgen dus bij ’t eerste ogenblik dat ik besefte met een hete snik dat vroeger, nu en later feiten kleurt- die lang verleden tijden, opgefleurd tot huidige presenten met een strik -ja toen- zag ik hoe kruisgewijs een scheur…

Geloven? Met mijn hart en nieren! maar vraag me niet in wat Het mág van mij geen naam hebben Liever niet, nee zeg me niet... dát Vertel mij het spel van inspiratie Maar schrijf voor mij geen handboek Laat mij toch drijven op de ware motivatie Liever gewoon... op zoek…

Ik zag eerst een fossiel toen een berg met jong gras en begreep dat dat fossiel mijn oude leven was Toen bekeek ik de berg zag in 't maagdelijk gras een hele nieuwe weg die nooit betreden was Ik keek goed om me heen het gras nog ongemaaid God had door fossielen heen nieuw leven ingezaaid Toen het fossiel verdween kreeg mijn leven…

Sterk verzwakt wankelt het geraamte van de eeuwenoude kerk in haar laatste uur Wilde wingerd bedekt het grauw gelaat waaruit miljoenen tranen zweten Haar middenschip draagt nog het geluid van diep begraven leed onder de rotte gewelven Kermende geesten kunnen hun doodsangst voor het helse vuur nooit meer vergeten…

Zilveren tranen heb ik gehuild op Golgotha, Heer, aan Uw voeten waar U met mij van plaats hebt geruild toen U aan dat kruis voor mij boette Nu leef ik niet langer in duisternis want U hebt mijn ziel vrijgelaten en vier ik met vreugde jaarlijks Kerstmis ik ben tot het feest toegelaten *** Met Kerst, Vader, zie ik Uw Liefdeskind vol dankbaarheid…

neen ik roerde in de pan ja bruinbakkend het vlees op de andere kant misschien ben ik altegaar ik stoof een kool soms ik ben ergens wel waar maar dan nog ben ik nergens vraag af of God bestaat…

Hoe kwam Eva erbij om te denken dat de slang zoveel meer wist dan zij Hoe kwam ze erbij aandacht te schenken aan de woorden die hij tot haar zei Waarom vergat zij wat God had gezegd over de boom van het leven Waarom heeft zij toen niet uitgelegd aan wie God heerschappij heeft gegeven Zo denk ik weleens aan de eerste mens die in 't paradijs…

Zo langzamerhand voel je toch het einde naderen. Het bloed vloeit langzaam door de aderen De gang wordt trager en mensen lopen je voorbij. Hoe kan dat nu, je loopt toch net als zij? Ach, daar moet je niet op letten; God heeft voor elke leeftijd zo zijn eigen wetten. Een troost heb je, dit te weten: God is getrouw…

(opgedragen aan +Stijn) Stappen door de rode dorpen van de Maragatos, over de groene heuvels van Galicië. Een Kempense zwerfkei achterlaten bij het Cruz de Ferro -een rotsblok wegrollen van mijn hart-, lichter verder wandelen in het zonlicht van de Camino Frances, tot voor de barokke kathedraal, tot bij het graf van Jakobus.…

In de kerk zat een grote man. Hij ging staan en weer zitten.…

In zoveel woorden ooit gevangen, in beelden van verdriet, verlangen, in liefde en in mensenkracht, in dromen vol herinneringen, in duizend alledaagse dingen, in alles wat er werd volbracht; teveel om alles uit te zingen, maar levend, lievend zonder dwingen, gaat Gij met elk van ons op weg; Gij laat ons vrijheid, koestert dagen en laat ons…

Laat doven horen blinden zien lammen lopen in hun dromen…

prediker 1 winden waaien en keren terug rivieren vloeien naar de zee regens vullen ze opnieuw generaties ontstaan en verdwijnen men kan ze zich niet herinneren een eeuwig sterven en groeien daarboven staat de zon hij gaat onder om terug te keren alles lijkt zonder doel en einde wij ervaren deze kringloop en zijn wijzer dan ooit kennis…