Geloven? Met mijn hart en nieren! maar vraag me niet in wat Het mág van mij geen naam hebben Liever niet, nee zeg me niet... dát Vertel mij het spel van inspiratie Maar schrijf voor mij geen handboek Laat mij toch drijven op de ware motivatie Liever gewoon... op zoek…

Ik zag eerst een fossiel toen een berg met jong gras en begreep dat dat fossiel mijn oude leven was Toen bekeek ik de berg zag in 't maagdelijk gras een hele nieuwe weg die nooit betreden was Ik keek goed om me heen het gras nog ongemaaid God had door fossielen heen nieuw leven ingezaaid Toen het fossiel verdween kreeg mijn leven…

Sterk verzwakt wankelt het geraamte van de eeuwenoude kerk in haar laatste uur Wilde wingerd bedekt het grauw gelaat waaruit miljoenen tranen zweten Haar middenschip draagt nog het geluid van diep begraven leed onder de rotte gewelven Kermende geesten kunnen hun doodsangst voor het helse vuur nooit meer vergeten…

Zilveren tranen heb ik gehuild op Golgotha, Heer, aan Uw voeten waar U met mij van plaats hebt geruild toen U aan dat kruis voor mij boette Nu leef ik niet langer in duisternis want U hebt mijn ziel vrijgelaten en vier ik met vreugde jaarlijks Kerstmis ik ben tot het feest toegelaten *** Met Kerst, Vader, zie ik Uw Liefdeskind vol dankbaarheid…

neen ik roerde in de pan ja bruinbakkend het vlees op de andere kant misschien ben ik altegaar ik stoof een kool soms ik ben ergens wel waar maar dan nog ben ik nergens vraag af of God bestaat…

Hoe kwam Eva erbij om te denken dat de slang zoveel meer wist dan zij Hoe kwam ze erbij aandacht te schenken aan de woorden die hij tot haar zei Waarom vergat zij wat God had gezegd over de boom van het leven Waarom heeft zij toen niet uitgelegd aan wie God heerschappij heeft gegeven Zo denk ik weleens aan de eerste mens die in 't paradijs…

Zo langzamerhand voel je toch het einde naderen. Het bloed vloeit langzaam door de aderen De gang wordt trager en mensen lopen je voorbij. Hoe kan dat nu, je loopt toch net als zij? Ach, daar moet je niet op letten; God heeft voor elke leeftijd zo zijn eigen wetten. Een troost heb je, dit te weten: God is getrouw…

(opgedragen aan +Stijn) Stappen door de rode dorpen van de Maragatos, over de groene heuvels van Galicië. Een Kempense zwerfkei achterlaten bij het Cruz de Ferro -een rotsblok wegrollen van mijn hart-, lichter verder wandelen in het zonlicht van de Camino Frances, tot voor de barokke kathedraal, tot bij het graf van Jakobus.…

In de kerk zat een grote man. Hij ging staan en weer zitten.…

In zoveel woorden ooit gevangen, in beelden van verdriet, verlangen, in liefde en in mensenkracht, in dromen vol herinneringen, in duizend alledaagse dingen, in alles wat er werd volbracht; teveel om alles uit te zingen, maar levend, lievend zonder dwingen, gaat Gij met elk van ons op weg; Gij laat ons vrijheid, koestert dagen en laat ons…

Laat doven horen blinden zien lammen lopen in hun dromen…

prediker 1 winden waaien en keren terug rivieren vloeien naar de zee regens vullen ze opnieuw generaties ontstaan en verdwijnen men kan ze zich niet herinneren een eeuwig sterven en groeien daarboven staat de zon hij gaat onder om terug te keren alles lijkt zonder doel en einde wij ervaren deze kringloop en zijn wijzer dan ooit kennis…

dit heftig woord spreekt de Pythia, vrouw van kennis, geduldig, 'Luister, jij sterveling, jij, mens van vlees en bloed, luister naar deze woorden: de eeuwigheid fluistert jouw en mijn goden alle geheimen in, van ooit en heden, de eeuwigheid heerst' ik schrik en ik zwijg, bedek mijn hoofd met sneeuwwitte banden, ik maak me nu nog kleiner…

valt hij van zijn hoogte neer in grijze rauwheid stukbrekend op straten de grijnzende rouwtijd die avond heet beklim ik lijnen van het schrijfpapier bekruip de krullen van dat oud brevier schuif de mulle verlangens naar een hogere trede – daar flikflakken zinnen uit een late brief ‘pluk de letters van mijn liefde, Lief’…

Wat zou het mooi zijn als niemand meer zou geloven in een God of Allah. Want het lijkt erop dat die religiën ons dagelijks leven laat verdoven. Het ontneemt een stuk vrijheid in het laten en het doen omdat men zweert bij het geloof. Als een ieder nou zichzelf blijft en elkaar helpt in zware tijden dan komen wij verder en zijn beter…

In elke dag die ik beleef is God altijd om mij heen zolang ik op aarde leef loop ik niet alleen waar ik ook heen ga God is steeds aanwezig. Niet elke dag dat ik leef is een dag met een ster treurnis die ik beleef is niet meteen over dan helpt het geloof mij want God is aan mijn zij. Er zijn ook van die dagen dat alleen de zon schijnt…

benoemen is een vruchtloos verpozen in het ongekende immense heel-al toch ontkom ik niet aan het erkennen dat ik me doorgaans gedragen voel er niet meer voor weg kan rennen dan wel kan zeggen wat ik er eigenlijk mee bedoel of dat ik deze gewaarwording, zo maar, zelf heb uitgekozen…

Ze straalt doorheen de wolken van 't zomerland dat grijs is van verveling; de heling van zoveel ongeziene wonden gebeurt in stilte en in dulden; de schulden van alle mensen zijn zo groot dat Hij, de Ene, niets kon sparen al heeft ook iemand ooit gepleit voor Sodoma en Gommora ... De waterzon die nieuwe regen meldt en die ons hier en…

het wonder wolkt al wat Elia, dat wordt rennen in de regen, maat die donders natte zegen slaat pijpenstelen hitte neer en weer blozen rozen in het zand, Elia waaien waters over ’t land blaas je wolkje naar mijn kant, Elia dat het bij mij wonderen gaat.…

De wereld gaat nog lang niet ten onder, dat interesseert mij niet bijzonder, want ik weet dat een Gods' gestuurd wonder een einde maakt aan al het gedonder. U wantrouwt mij derhalve onterecht: ik heb U nimmer Uw invloed ontzegd, maar Uw wetten vanuit Uw hemels recht hebben nog maar weinig ruzies beslecht. En daarom wil ik het nou echt weten…