elke dag weer in het nieuws berichten over verlichte geesten en hun exploten in de naam van wiens naam het eerst vergeten niet anders dan ijdel misbruikt gewoon een anagram moet zijn staan ze gedrumd te wachten op hun beurt, onafwendbaar hun lot te verbinden met de wereld van het geloof eerst mijn god, mijn nirwana de geestelijke koffer…

Wat is geloven anders dan doen alsof het zeker is dat dit of dat zo is, hoewel je 't niet kan bewijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof de liefde zeker wint, al is er haat en ergernis, twijfel en vergrijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof dit grote, machtige bestaan ten dode ten slotte toch nog zal verrijzen. Wat is geloven…

jij geeft vandaag een kleur aan hoop hij kleurt wit verlicht geeft verluchtiging laat stralen al wat rondom je leeft door jou wordt hoop warm knus als een haardvuur fascinerend om naar te kijken Toelichting: priesterwijding van mijn zoon op 15-04-07…

Van ’t westen resten enkel streepsgewijs wat slierten, perzikkleurig ingevuld. Als straks de lakse dag is uitgebruld - geen gierende geluiden in het grijs van schaduwwegen, enkel nog een wijs beklijvend zwijgen dat geen klanken duldt – och, toon me dan dat gij nog spreken zult en openbreken in een paradijs van oosterlicht, kom, laten wij…

Kijk met open ogen naar Mijn daden, heb Ik u daarmee zo zeer verward? Judas noch Jood heeft Mij toen verraden: waarom dan uw blik harteloos verstard? Heeft Mijn lijden uw visie niet behoed voor oogletsel in het oorlogsgeweld? Zes miljoen doden hebben nooit vermoed dat hùn verhaal zò zou worden verteld. Alle gruw'len door de uwen gepleegd…

vla muesli in grote brokken koesteren halve waarheden water op tafel onderhuidse frustraties pers de ogen amen.…

ik heb een kleitablet gevonden met letters diep er ingedrukt door stolling aan de tijd ontrukt gericht aan wie nog niet bestonden de tekst, verwoord door dode monden en door een aardlaag onderdrukt lijkt uit de ijle lucht geplukt met handen op de rug gebonden geheimschrift; niemand die verrukt eureka roept en opgewonden de straat opgaat…

eens was er slechts duisternis het licht kwam maar het was stil in de oerstilte was het woord dat de mens geschapen heeft hem laat geloven hopen en liefhebben…

met open ogen kijk ik naar hem die de wereld in een ander perspectief zette hij betaalde de prijs onze daden brachten hem in wankeling maar hij overwon in verbijstering in verzalving van gekerfde huid het geheim van liefde gekanteld in zijn lichaam in een tafereel van bloedend geluk…

Niet ieder lied zal straks gezongen zijn; er blijven droefheid, leed en pijn en heel veel vragen, angst en zorgen, maar bij het krieken van de morgen klinkt toch heel zacht een nieuw refrein. Laat het voor jou ook Pasen zijn en weet je hart bij Hem geborgen.…

Als ik naar de hemel ga ontsluit zich daar een poort met ongekende schoonheid en niemand die zich stoort. Veilig onder vleugels van onze lieve Heer geen stress en ook geen zorgen en geen pijnen meer. Maar omdat ik hier ben en aan het leven hang heb ik soms mijn twijfels en ben ik wel eens bang.…

Ingetogen ademt de stilte omdat er zoveel droefheid is; het leven kent nu enkel maar gemis. De Heer toeft in het graf en vrouwen die Hem volgden zij treuren en verstommen om wie er niet meer is. Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven de dood zal zijn gezwicht.…

Daar staat Gij dan, veroordeeld om mijn zonden, onschuldig Lam dat aller zonden draagt, "Ziedaar de mens", met aller leed verbonden, ter dood bestemd, terwijl Gij toch niet klaagt. Gij neemt het kruis en wilt van harte dragen de last door anderen voor U bereid. Bij U wil ik om moed en sterkte vragen wanneer mijn ziel in duisternissen schreit…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

Pasen 2007 Elke dag een nieuwe dageraad, zelfs in de kleinste achterstraat. Wij krijgen elke dag weer hoop soms komt die voort uit wanhoop. Vaak komen wij voor een brug draaien dan om en gaan terug maar om één of andere reden hebben wij die brug betreden. Door U krijgen wij de kracht om zelfs te leven in de nacht. U geeft ons elke dag…

Verlangen zich uitstrekkend naar Mysterie; naar gekend-zijn en gedragen, naar willen en wagen; Mysterie dat wenkt en doet beven, Mysterie dat bron is van leven. Verlangen op zoek naar 't Geheim, vertrouwen en toevertrouwen, verwachting en hoop, openhouden op toekomst en leegte, Aanwezigheid.…

De dagen deze week zijn als de dagen van elke week, en toch is er méér stilte omdat er Iemand deze week herdacht wordt die moest dragen wat Liefde vraagt maar wat geen mens ooit wilde als lot en keuze, maar toch ging Hij door. Een vriend heeft Hem verraden met een kus; het ongehoorde dat daardoor geschiede is niet ten einde; Hij is midden…

een weg vol dreiging adembenemend en toch is Hij gegaan in het levensbelang van mij die weg een weg naar verzoening adembenemend en toch blijf ik maar moeizaam in Zijn spoor op die weg…

al richt ik mijn ogen nog zo omhoog en mijn diepste een sterk verlangen kent naar het Hoogste mededogen toch blijf ik zoeken naar aardse hoop sterker nog, ik word juist met de menselijke onmacht meegezogen ik ben van stof ondergeschikt aan de natuur in mij brandt de vergankelijkheid dat dooft na korte of lange duur wat rest is…

Als God nu echt een plan heeft wat moet hij dan met mij? pas ik in dat plan van hem of hang ik er wat bij? Loop ik voor spek een bonen er zo maar tussen door? of gaat er iets gebeuren en gebruikt hij mij daarvoor? Zal ik het dan vol brengen of ga ik fout en faal? heb ik alleen die vragen of wij allemaal?…