IJskoude rails langs het perron sneden bruut haar verleden af. Waar haar dode leven begon kwam de herinnering als straf. In haar rug leest men de jaren en de klok tikt in haar gezicht de rimpels en grijze haren, haar broze lichaam vederlicht. Haar ogenvuur steeds niet gedoofd, haar verloren Heer hervonden in de Duitse doodsmachine.…

Er crawlt een liedje door mijn koortsig brein een vredeliedje, melodietje, met wat spetters bergfris water, natte pret en sintels erg wit klaterlicht vol schijn- tjes hemelblauw waar vissen vrij in zijn. Er waait een vlinder langs de zware tred van malende gedachten. Op een bed bedenksels strijkt hij neer in dit refrein met groeten…

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn, een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn, een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made. Het lied van nog ongeboren kinderen, onaangeraakt door licht, begeerten en zonden, klinkt smekend in zijn hoofd, hij…

't Is avond in de beukenbomen. Vind ik wat ik tevergeefs ging zoeken in de late middagdrukte - moe van zin - verlangend naar wat stilte als een kind dat jengelt om een snoepje en begint te huilen - snottebellen van zijn kin ? 't Is avond nu en liefste, ik bemin het kraken van je voetstap op het grint van mijn verlangend hart dat…

Voor het verschil in stijl ben ik verantwoordelijk. Voor het verschil tussen alles en iets tijd en rust. Muziek doet alles vergeten. Kraakt sloten passioneel open. Het stilleven is uitgestorven. Het landschap een feest geworden. Straalt koninklijk blind onze vrede naar de horizon. Daarvoor was ik niet meer aansprakelijk. De god in mij…

Jeruzalem uit jouw schoot schuift een zoon waarna een land vol kinderen ik zuip me zat aan je zog je borsten barsten van vertroosting beken vrede vloeien mij aan de rijke vloed van vele volken zou ik niet buigen vol ontzag voor jouw tempel waar mijn vader woont…

schrijf me levend schrijf me sprekend van de dode die ik niet ben noch dat vroom gebeiteld beeld met ogen vol chagrijn houw me vrij uit grauwe kerken hak mijn valse ego om boetseer mijn wezen en mijn woorden naar de ware die ik ben want ik walg van religieuze pap met brokken waan en klodders schijn ken mijn vuur en mijn…

zoekend en verlangend tast ik naar een dieper woord, een vonkende zin een lichtend spoor soms, na een wenk of glimp van wat onzegbaar is, stuit ik op het wonderlijk geheim dat Gij aldoor aanwezig zijt en ik U proef, zozeer bemin…

De Jood die aan het kruishout hing werd postuum gekroond als koning en toen door z'n moordenaars vereerd als niet-jood, tot christen bekeerd. De Romein wist wie hij vermoordde, en het is te gek voor woorden dat de schuld op Joden overging als eeuwige volmacht voor marteling. Eenmaal ten grave gedragen herrees de man na drie dagen…

De rebbe zei nog tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar ik voorspel verdoemenis, wanneer je bruid geen joodse is". De pastoor zei nog tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar je hebt veel te verliezen, mocht je geen roomse bruid kiezen". De dominee zei tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar gebruik je je verstand…

Als zwierige zandkorrels in dwarrelende winden drijven we doelloos rond en kunnen elkaar niet vinden We wonen in luchtkastelen vol opgeblazen dromen tollend aan de hemel langs de toppen van de bomen Jezus verbleef drie dagen lang in het ’t Vaderhuis met open ramen Zijn wijsheid ving het stuifzand op en kneedde alles samen Bijééngebald…

via conciliaire trapjes eerst erkend als moeder van God in Efeze in Byzantium heilig verklaard werd vijftien augustus gefeest als Dormitio Mariae* de feestgangers drongen aan Tenhemelopneming werd rooms dogma Munificentissimus Deus** met de protestanten tegen waarbij de paus heeft uitgesloten dat zij vanzelf zou zijn opgestegen gewone…

Oh Heer van het universum, hier spreekt een van Abrahams verloren zonen. Onzeker of ik hier goed aan doe, want het steekt dat U zo ver weg van ons bent gaan wonen toen in Nazi-ovens ons licht doofde. Weer staan Israels kinderen onder vuur, blijft U nu weer aan de veilige kant? Ik wil nu wel eens na zo lange duur wat actie zien van Uw machtige…

De trein staat klaar, nog maagdelijk, gereed om vleugelslag van woord en klankendans langs blanke sporen, over hoge schans te voeren naar dat land waar ik van weet : daar triomfeert het licht in koningskleed, in absolute waarheid, liefdeglans. Geschreven tekens vinden hun balans, Zij worden werelden op bladzijbreed papier. En hier staan…

op zoek naar roomse wortels stuit men al rap op de blauwe monnikskap oh la la verleidelijk fleurt ze rank ultraviolet gekleurd de wortelstok is wel medicatief maar slechts verdund en selectief bevat bovenmatig giftig alkaloïd gebruik het als leek vooral niet…

Geen man, zie ik, die aan het kruis geslagen, de mensheid verlostte van zijn zonden. Geen naam, door de woestijnwind gedragen, hoor ik tijdens het blaffen van de honden. Onder het gewicht van Abrahams zonen bezwijkt de karavaan onder zijn lot. Elkeen vraagt zijn herder hem te belonen en schiet de anderen daarvoor kapot. Waarom proberen we…

voor het eerst bleef ik wat langer staan zag ik de zee vol eeuwigheid in elke golf haar tijdloze schittering hoe vaak was ik hier voorbij gegaan ? aldoor zoekend nooit gevonden en zó dichtbij…

Adem ten leven, vuur en licht, liefde, vertrouwen, Aangezicht, hoop op een toekomst, zachte bries, fluisterend spreken, teder gebaar, stem die ons thuisbrengt, woorden waar, licht in de morgen, avondrood, weg naar het leven, door de dood, vriendelijk teken, golvend visioen, nooit echt te grijpen, hier te doen.…

‘maar ’t vrome volk in u verheugd zal huppelen van zielevreugd’ stampend zingt de zwetende in het zwart gehesen gemeente in dreunend en slepend walstempo blijde en hemelse verzen lange noten hangen onder de gewelven ontsnappen door een openstaand bovenraam in blij zonlicht en onder witblauwe luchten zingen lijsters hun hoogste lied…

Als in het schijnsel van het dageind -daar in die flauw oranje wenstenlucht- ik kranen dichtdraai, kleppen sluit en vlucht uit zorg en wat mijn krachten ondermijnt, als ik mijn zijn, door taak en tijd omlijnd terugtrek uit de drukte en geducht de poort vergrendel, kom ik met een zucht van opluchting weer thuis waar stilte schijnt. Daar zweven…