Toen onverwacht het pad zich boog stond ik oog in oog met een - uitgebroken naar het licht - kleine bloeiende perenboom. Zijn knoestige stam en takken - een ademtocht in de lente - openden wijd het weerloze hart dat zich vulde met lichte tinteling. Mijn ogen streelden de bloesem raakten het donkere stamhout aan. In het laatste licht van…

Subtitel: Opsmuk 't Puttertje vereeuwigd Voor altijd in de kunst Rembrandts leerling Fabritius' werk 17de-, dus Gouden Eeuws Kortom, voor altijd sterk 't Puttertje staand op een Soortement van stoof Zonder angst en beven Twittert 't maar door Echo richting zwerk Artistiek productief Communicatiemerk Op zichzelf, niet alleen 't…

daar loopt hij dan een kleine montere man in korte broek baardje het tanige bovenlijf ontbloot verwarde piekharen steken onder de verfomfaaide hoed pretoogjes glinsteren achter de ronde bril slaapzak onder de arm geklemd de waterzak in zijn hand een zweetdoek bungelt aan de riem van zijn kaki broek no dead man walking…

Door de flarden heen die voor hen gewoon waren verbaast de wereld opnieuw met een dromerig Den Haag een voorbijganger in een tot sleets gedragen jas maakt geen goede sier meer zijn gang is zwaar bij stilaan verderkomen portretteren hij en deelgenoten een voorbijgaand tijdsbeeld.…

de levenloze schuwe zijdelingse blik schichtig wantrouwend grijsgroene kleuren het paletmes vlakt de verf van zijn blik niet af de verlorenheid wie ziet hij in de spiegel blootshoofds open jas naar binnen gekeerd hartverscheurend zelfportret de oogopslag…

Verbeten, onverdroten in de steen nieuw leven steken zodat ze zich - mijn levenslust verschoten - aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten de stroeve strijd, het zwoegend zweten is vergeten nu ik voor altijd iets beteken.…

in de vroege morgen geurde de jasmijn toen zij naar het water liep ze klemde een lege lijst onder de arm haar ogen verfden de zee met de zee…

Ik, gevallen doek hang slappig en beticht verloren in een schemerende hoek naar licht en zicht. Mijn faam is zoek. De rest is het gesjochten van kunstgeschiedenis en domme duitenmis die veel te innig zijn vervlochten. Beroemd, stond ik als duur te boek tot kenners die zich zelf benoemden mij redeloos ontroemden. Hun loon mijn hoon, werd…

Hij broedt terwijl hij voor haar zit en zij hem lokt in maagdenwit: omdat het moet. Zijn eerste kwast is op de tast als in een lelieblanke duisternis. Dan woelt hij verf in coloriet en klodder bevoelt bevecht beziet de kleurenmodder bekoelt het goede van zijn woede totdat de chaos lijkt beslecht. Maanden vele uren verder veegt hij…

In de verte gloort het uitzicht over een Haagse gracht, nu gedempt en de idylle voorbij het getouwtrek aan wat overeind moest blijven, bood niet voldoende houvast aan de rust, ruimte en statigheid waarmee schoonheid is verbonden, haar weerschijn doet mij verlangen.…

boven de herberg op de eerste verdieping ziet Vermeer het licht het gouden zonlicht spelend over de daken van de stille stad acht uur wijst de klok boven de Schiedamse Poort een windstille dag een paar minuten een verticale streep licht op de ranke toren van de Nieuwe Kerk spel tussen schaduw en licht stad water en lucht…

De vitale kwast schildert het landschap zoals een dichter in dromen zou schilderen aan zee met het uitzicht op de blonde duinen een glas schuimend bier en een sober palet hij denkt aan haar en hoe zij is heengegaan eeuwig onaantastbaar in haar woordenschoonheid hij denkt aan haar poëzie en aan zijn kwast iedere beweging doorbreekt de kalme…

Ze heeft de kleuren van het wilgeneiland op haar eigenzinnige palet, ze schildert bomen, dieren, planten, wolken langzaam kruipt de tijd naar haar boezem ze schildert groen en grijs omdat ze jou naakt wil zien, zonder de obstakels die een pittige discussie zinloos maken je houdt van de geur van sierlijke bloemen terwijl jij jezelf ontdoet…

een tram ramt een bus sleutelbeen ribben breken bekken doorboord wat blijft over vermoord door het leven gekluisterd aan het Blauwe Huis kapot lijf kapotte liefde het verscheurde leven op het doek de verliezen dreigende luchten bloed gaat over in bloemen aderen verbinden mensen en altijd haar intense blik haar ogen houden…

Een gedachte uit jouw landschapshoofd vliegt spontaan naar het verse schilderij ik ben nietiger dan een insect maar jouw liefde maakt me blij kleuren mengen zich met milde erotiek een burgemeester steelt mijn schoenen. Mijn hoed, jouw vibrator en mijn onderlip passen perfect in jouw nieuwe handtas. Aan mijn balkon wappert de buitenjurk…

Haar gevoelige penseelstreek heeft de groene rivier meegenomen zomaar voor de lol, zonder mededogen en hij, die bij haar is, streelt haar blonde haren ze schildert een schuimende zee zonder gevaren over haar ranke schouders klimt de zon omhoog op zijn tenen moet hij staan om het te overzien deze wereld van in kleuren verdwalen terwijl hij…

De vergezichten worden steeds grijzer herinneringen van haar levende penseel onder iedere geschiedenis een horizon achter elke gebeurtenis een likje verf en ook haar gedachten worden weidser alsof het landschap van haar denken zich uitstrekt tot aan de blauwe rivier om in te zwemmen en te drinken met haar levende penseel en haar palet krijgt…

Ben jij degene die ik voor ogen heb nu ik het droomportret schilder van de avond met mijn eenzame kwast Kom je in de nacht om de ziel te bevrijden ben jij een man die een kleinood kan verhelpen de bloemengeur van overdag tussen de lakens laat verdwijnen deze avond in mei ben jij een klein beetje van mij. Ben jij degene die ik voor ogen…

hij is niet van de wereld de wereld is niet van hem in stilte tuurt hij binnen naar het landschap daar buiten alleen hij ziet wat hij ziet geen zon of kunstlicht zichtbaar leegte is het ongemak het begin van een verhaal…

ze herinnert zich hoe ze in het rivierstrand tekende de blauwe klei onder het zand ontdekte hoe ze met de pigmenten de muren van haar huis beschilderde met bloemen en dieren hoe ze het licht ving tussen ademende wolkenvelden haar ziel vond ze herinnert zich hoe ze loskwam van de grond…