De…

Da…

het meisje zwaait naar de overkant niets te zien, dan het gortdroge land en wat magere koeien hoe kan ’t mij boeien, dat meisje en haar hand, wat ligt er verborgen aan die andere kant waarom stel ik mij die vragen zelfs de roerdomp die ‘k plotseling zie tussen dorre rietkragen verzet geen poot in de lucht wat gevorkte vegen de vlerk…

Vanuit haar wereld der grootogigen kijkt ze je aan met volle ogen je voelt je bijna klein (zie ook link)…

‘k ben van je schilderij gaan houden, ‘t was al te koop maar ‘k wil het niet meer kwijt die uitgestrekte armen in het donkergroene, de wachter naast het bed die bij haar schreit het Licht door t wit gordijn dat nodigt: daar ginder zal het altijd zomer zijn jouw schilderij, een groot mysterie, het maakt iets binnenin mij onweerstaanbaar…

Ik schilder schapen in het weiland en het bonte op een koe geef de zwaluw graag haar vrijheid daar is zij wel aan toe Ik teken ongetemde wolken in een hemel o zo blauw gun de zon weinig draagkracht druk haar geleidelijk in het nauw Ik portretteer enige knotwilgen groene haren in de wind paars met rode bloemen die geplukt worden door …

Vingertjes gracieuzen rond het lijfje groene zijde goudbrokaat van het porseleinen meisje dat trippelend het zicht uit gaat de waaier en het knippen van haar blikken laten briesjes na wil van zoete lippen nippen grond vergaat me waar ik sta als zij tingeltangel dansen gaat lokken ook haar mooie ogen hang ik aan een zwakke draad zij heeft…

wanneer zie ik de kraanvogel weer die mij bezocht destijds mijn dromen leken waarheid toen hij landde in mijn handen nu schuift mijn schilder voorzichtig tussen ’t groen de alpino schuin over ’t oor een rode sjaal, kwast in z’n mond het witte haar, pluizig als een paardenbloem, penseelt hij de natuur, die uitwaaiert voorbij mijn grenzen…

Dat hoge voorhoofd, die levensechte snor, de witte boorden onder je colbert, ernstig kijk je deze kamer in, boven je tekenblok een peer tussen je duim en vinger. Een potlood in je rechterhand klaar om te schetsen wat je ogen zien. Zolang je deel uitmaakte van een huisgezin zag je ze fantaseren: wat wil hij toch vertellen met die peer…

Op adem van de wind danst roze bloesem zacht de voorjaarstango, een week geleden was de boom nog kaal, in schaarse openingen wachten appelbomen. Acht dagen in het jaar duurt deze lentetooi, de halve buurt is uitgelopen wachters zuchten o wat is ze mooi dan valt ze uitgebloeid als confetti over ’t groen, zo opent deze tango in feestkleed…

Hoe wit is uw gewaad afstekend tegen 't donker van uw handen, integer uw gelaat uw houding ingetogen alleen al uw aanwezigheid geeft zoveel rust en stilte, de schilder die u portretteerde wist van 't kleurrijk wit een stralend licht in plooien te creëren toch is 't uw houding die mij nog het meeste raakt.…

n.a.v. Trein/olieverf op doek/1975 Drie stellen met loc Zweven door het land ------- Over en in groen Onder een met Wolken Gesloten kap ------- ONVERWACHT Op naar het Oosten Rechtstreeks helaas ------- Met over stappen Met en door een Landschap Recht toe. Recht aan ------- MET VEEL KRACHT Onbeschrijf lijk zijn…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

Het wachtend groen onder azuur in nevelen gehuld lijkt te verlangen naar de rust van maagdelijk wit mysterie slaapt in randen blauw wind sluiert licht waar ‘t groen van lente tafelt in kleurrijk evenwicht. Geschreven bij een schilderij van Jo van Wiggen. Zie voor de afbeelding onderstaande blog.…

De wiekarmen uitnodigend gespreid tot elke maalstroom voorbereid het weidse landschap overziend verwerkt hij water met de wind. De polderschoonheid kopt in blauw naar ’t stralend rood op morgendauw. Geschreven bij het schilderij van Reinier van den Berg.…

De rode knop boven spiralend staal beweegt van stroef naar soepel sneller en sneller op en neer het rood in blauw kleurt streepjes grijs de holtes zingen in de ingehouden stilte de tol zoemt over zeil wijkt langzaam naar de rand van ’t Perzisch wankelt, rammelt, rolt toont uitgerateld schilderingen in het blauw handjes grijpen het…

Nee, ik was niet zo gecharmeerd van die dame met haar lange haren ze was een beetje ondoorgrondelijk achter die zogenaamde glimlach dacht: zij hangt er niet zo lokkend bij in kleine lijst van het Louvre te Parijs was helemaal niet ondersteboven met die vraagtekens in haar ogen begon te twijfelen aan Leonardo heeft dat mens soms een geheim…

Mijn tijd is gekomen en neem ik afscheid van mijn dochter Cornelia, geboren uit mijn samenleving met Hendrickje Stoffels: Verwarring schept zwarte plekken in mijn geest van alles dat ontnomen is ontgoocheld en vervlogen is verpulvert langzaam ook mijn leven uit jouw leven weg jij dartelt in mijn schaduw kind evenzo als Titus deed wat…

uw nachtelijke streling langs mijn voorhoofd stemmen overheen met penselen welke kleurenpracht in ogen mij tot liefdesafschrift heeft gebracht nimmer zal vervagen evenzeer wanneer uw bijzijn andere drijfveer wenst dan vermoeid poseren in mijn licht en leven al houd ik hier uw warmtestraling liefgevangen om mij heen beminde Saskia…