Ze rusten niet de doden ze dwalen al werden ze in graftombes te ruste gelegd Ze komen terug de doden houd je vast aan dit hangend koord lispelt de turquoise slang Ik ben een Lemniscaat volg mij ik wijs de weg naar de wereld Een onzichtbare reis een gemaskerd bezoek aan levende wezens Waar Kali haar bloedige scepter zwaait…

Hoe heimelijk mijn geweten zich ook keert tegen het nachtelijk heenkomen van mijn gaan, schuifel ik in het bedreven zijn als een ontzielde Samaan ( 1 ) doch met het weten van een berooide Brahmaan ( 3 ) die dan tóch edel van geest tot de hoogste kaste behoort. Zowaar ik nu langs de zerken ga en mijn oor terwille ben om in de duisternis het…

De stilte ontwaakt De maan bergt haar licht Ontdaan wordt alles Van tijd en gewicht Laat maar gaan Laat het maar vrij Wat vrijkomt verandert In nieuwe stukjes jou mij en wij…

Voor M.W. Allez, malenka aquarel bezing het licht der zonnebaan de solarplexus zonnevlek ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines broos en vluchtig mensbestaan In 't onderzonse ondermaans waar zomerzot en zomertaling 's winters koning winter paaien in de lente lissen laaien met trompet en…

Wat je voelt kun je niet zien. Wat je bedenkt kan niemand raden. Hoe je doet kan iemand inspireren. Maar waar je verkeert zal niemand investeren. Wat je benauwt begrijp je vaak niet. Waar je van houdt moet zich nog manifesteren. Hoe je ook hoopt - men blijft twijfel zaaien. Daarentegen zal wie schrijft ondubbelzinnig noteren…

voor M.W. Aan de rafelranden van het schaduwrijk der nacht zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid van sepia en indigo in woordeloze beeldentaal naar donkerblauw en violet in peilloze bezonkenheid verstolen overvaart incognito en ongezien anonymus in het verblijf van nachtdoorwakendheid sluimerend in diepe remslaap…

Ik wil kijken naar de waarheid in mijzelf Wat is het waar ik nu niet naar wil kijken?…

'Je ruimte omarm je met kleur' bezweert ons de blauwgele reus uit het land der midzomernachtzon illusoir, overdreven, niet waar Waar waart hij met zijn geestesoog was het haveloos, vaal, minder goed toen in 't peilloos diep van zijn gemoed iets in hem ontstak, 't boze oog? Wat voor kleuren wilde hij mengen blauwe knoop, rood gevaar,…

Wat doe je met de zaken die je ziet Waarschuw je de betreffende personen? Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden? Hoe heilig is de gave die hij kreeg…

Alleen de eeuwige tragiek van de condition humaine vertelt mijn multifocale brein dat geen enkel ongekloond levend wezen der humanoïde primatensoort homo sapiens tussen dampkring en datumgrens tot in lengte der dagen en de jongste dag in deze wondere wereld der duizelingwekkend multidimensionale alzijdig audiovisueel panopticaleidoscopisch…

Ik ben dankbaar voor dit leven Al het goede op mijn pad Alle lessen mij gegeven Hoeveel wijsheid daarin zat Laat mijn leven steeds vervuld zijn Van de kracht van dankbaarheid Laat haar energie vrij stromen Op mijn zielenreis door tijd…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

Omstuwd door Licht kan ik mij voortbewegen De zon is oud en moe en slecht ter been Mijn ogen glijden over naties heen Zien donkere wolken, zwaar van zilte regen Zien aura's, waarin vieze, bruine vegen Miljoenen harten moedeloos,van steen Daar tegenover, liefdevol, sereen De engel en de gids, dikwijls verzwegen Word stil, stel serieus…

Het hoofd is zwaar vol krioelende gedachten gauw rust zoeken neerploffen op de sofa rug tegen de leuning wiebelend zitten hersenschimmen blijven kwellen rusteloos om je heen kijken de divan wenkt stil aaaah lekker languit op dat soepele kleed tussen zachte kussens eindelijk stroomt die vermoeide hersenpan leeg geeft zich vanzelf…

Een gezicht uit een ander leven Vertrouwd en vervreemd Tijd verdwijnt Duizend eeuwen geleden Alsof het gisteren was Verder weg dan ooit Ongezien verschijnen Onhoorbaar verdwijnen Ongekend bestaan…

Meester Hocus Pas stapt in een bomenring, waarbinnen geheimen wenken én weren, wil steeds sterker zwarte kunst beheren: "Almaar wijder maak ik mijn gezichtskring!" Zijn schaduw toont een verrassende draaiing, baart het vrouwtje Alma, dat hem zal leren driftige plannen bedachtzaam te keren. Haar breiwerk schept grootse verwondering. De pennen…

de lucht is donker het land ligt onder een zwaarbewolkte hemel kinderen! laat de zon verrijzen werp haar in de lucht als de zon gaat liggen en zijn arm opsteekt schijnt hij uit zijn oksel als hij zijn arm laat zakken wordt alles donker als hij die weer opsteekt lijkt het alsof de dag begint alles heeft een verhaal als je maar kunt…

Waarop het Vuur sprak: "Ik zal branden, woeden, om me heen slaan. Kom, Lucht, wakker mij aan." Beide zetten hun tocht verder Tot Water als kleine stroom hen aan de oever tot stoppen noopte. En alzo de rijpe vruchten van Aarde redde.…

We worden weliswaar wedergeboren Weerwolven, waanzinnig wild of wreed Woestijnvaders in jeremia's keet Heremieten met termietenoren Wervelende derwish kluizenaren Avant-la-lettre heilig op pilaren Zielzoekend Sinaï Egyptenaren Harptokkelend eensnarige gitaren Rollen in de dode zeebeweging Heethoofdige illustere vertogers Antonius…

Laatst ontwaarde men in 't hoge noorden Een geval van lantefanterij Was 't een plantagezwerver, een nomade Danwel een doorgedraaide bohémien? Hij deed niet aan halfnaakte waderij In parkvijvers van het noorderplantsoen 't Was ook geen losgeslagen dwalerij In 't centrum van de knusse oude stad Waar allengs verder aan de horizon…