Mijn vader is weer godenkind, hij heeft zijn graf verlaten, nu ik hem hier niet meer vind, kan ik overal met hem praten. Ik krabde aan het verse mos om zijn geboortedatum te lezen, gekerfd in een weelderig bos, uit de hunnebedden verrezen. eens geestesmoe geweest, nu voor eeuwig verlicht, zij merken niets, de hoeven van de herten op het…

Verborgen stromen gevoel en verlangen, onrustige dromen over spinnen en slangen. Mysterieus licht in de nacht, een cryptisch gedicht met magische kracht. Meesteres over eb en vloed, verraderlijk veranderlijk van vorm als de kleur van het gemoed voor de stilte na de storm. Ze zal een wijze gids blijken àls we in het duister durven…

Eèn voet stevig op het land, aan de hemel Ursus Minor; vertrouw op je verstand als je supervisor. Eèn voet in het water, je intuïtie als Polaris; geen gids is adequater dan Stella Maris. Elke man en elke vrouw is een ster, trouw aan de eigen bron die stroomt, tussen mij en jou, vanaf de Helikon; liefdevolle Aeon.…

De eerste keer verliefd Het gebroken hart Rijden zonder zijwieltjes De zilte kus Het uitzicht vanaf de Gellért-hegy Jouw hand in mijn haar Het beste bier met de liefste vrienden Je zwaarste tranen Het vuurtorenlicht van Texel De laatste treinreis De koudste koffie De pen die het papier verslaat Het boek dat sluit Het waaien…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

alleen wij kennen die vergulden momenten waarin de waarheid spreekt in alle eenvoud het lijkt op een uitzondering, tijdens een eeuwige lente waarin liefde haar verbindend licht ontvouwt en jij spreekt de woorden, die nimmer vergaan die door de hemel blijken te worden verzegeld maar wel, precies op tijd, op aardse wijze geregeld zo mag er voor…

En als dan danst het licht, en als dan afgelegd het wachten is, en als dan tonen hun gezicht de bloemen, spreken zacht en hun gemis al evenzeer het goud laat stromen, en als dan toch de wolken komen, de schaduw en de duisternis, en als, als dan dieper dan mijn stoutste dromen jij huist in zijn zowel als in het niet-zijn blijkt te wonen, en…

Besef van 't eindeloze op onze planeet is hemelwaarts gericht in het zenit, niet in oneindigheid Niet in het grenzeloze van het tijdloos eeuwig niets der onzichtbare fatamorganisch oplossende uitgestrektheid zonder horizonten Noch in brahman's altoze eeuwige sereniteit der atmosferisch- stratosferisch peilloos diepe ijlten…

Een veilige, vertrouwde omgeving waar je thuis bent, jezelf zijn kunt, je eigen dingen doet, zonder vrees voor de boze buitenwereld, het woud vol wolven; geborgen. Een gouden kooi binnen dikke muren met kantelen en schietgaten; de opgehaalde ophaalbrug sluit de slotgracht vol verdriet en pijn buiten, eenzaam opgeborgen. Kladderadatsch, boem…

Met om mijn huid en haar een Pinksterbries Is er geen witte postduif te bekennen Te horen of te zien en dat is wennen Vandaar dat ik maar zelf het luchtruim kies Enkel wat kauwen in het hemelruim Ach en een stuk of wat verdwaalde meeuwen Gaat nu de tijdgeest alles ondersneeuwen Wordt metafysisch brood vermaald tot kruim? Ik land weer op…

Zo licht de klanken van het carillon Maria vol genade spreidt haar mantel Over de aarde uit waardoor ik kantel Vanuit het donker reik ik naar de zon Kitesurfers stoeien wild met zee en wind Zo dierbaar is het brede autostrand Ik duik door golven, blij en bruinverbrand Ben weer een speels, onwetend mensenkind Het is de tijd van 's Heren…

Hotel plus duif anachronistisch denkraam neverland is hier bewustzijnsveranderend wat ik doe is vreemde stemgeluiden echoën ijlend na zijn de oude wilgen ware monsterbomen sarcastisch redeneren sneeuw op mijn lippen tijd van de nacht en elke duizend keer het gewaar worden doet :)…

Dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man ik doe wat ik niet laten kan drugs is de crux het hemelspansel opent zich en Broeder Kraai zegt hallo hij spreekt... kràsse taal: 'van de god in onszelf dat is Entheogeen daar waar het licht is daar gaan we heen' en de wereld draait verder roepend, zoekend, schreeuwend: er zal…

Er zijn van die momenten, Dan duiken ineens woorden op Vanuit je stream of consciousness Of uit je onbewuste Ze dringen zich dan aan je op Als was je geest een wajangschim Tabula rasa ledepop Die niet eens uit kan rusten…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

Gelieve de hieronder genoemde figuur van Tacitus ('de Zwijger') niet te verwarren met die ene geschiedschrijver, wier Annalen en Historiën in de Middeleeuwen reeds in de vergetelheid dreigden te geraken. Nee, deze gehoorgestoorde zwijger verwijlde in een spraakarm vacuüm...maar met een des te rijker klankbord hoorde hij vogelgeluiden in zijn mentaal…

Een diep innerlijk gemis, diep gevoeld verlangen een glimp te mogen ontvangen van wat Waarheid is, richt de blik naar boven met vele open vragen, laat mensen licht versagen en in Antwoorden geloven. Maar elke waarheid verwordt tot starre leer en slaat dan dood op dogma en ijdelheid; wijsheid wordt een zedenleer, de zoeker een despoot.…

Ik schouw in de schemer, in diepe poelen, zwarte spiegels; in m’n ketel brouw ik liefdesdrank en gif. Ik zegen, bezweer en vervloek, heel met talisman en kruiden, ik bewandel gewijde wegen en voltrek het offer. Ik ga mijn pad alleen, achter de heg leg ik èèn voor èèn mijn sluiters af; naakt verinnerlijk ik het ultieme mysterie.…

Ga op weg, trek de wijde wereld in, onbevangen, elke dag een nieuw begin. Volg je pad, leef vrij en onbevreesd, open voor wat komen gaat, los van wat is geweest. Speel en zing en dans en lach, huil tranen met tuiten, waai met de wind en speel met vuur, want alles van waarde in het leven word je vrijelijk gegeven!…

Ik ga mijn weg alleen, door duisternis en sneeuw, stille wouden, diepe dalen en oer-oude verhalen; met als enigste bagage lusten, lasten en geleerde lessen. In onwrikbaar evenwicht draag ik mijn eigen licht. Ik ontmoet mijn medemens in het eenzame lot levens lief en leed te dragen, zo wijsheid te vergaren en als baken te stralen voor…