Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

bij het ondergaan van de zon sta ik peinzend op een perron vanwaar die ene trein terug al in het middaguur vertrok ik heb alles achter de rug niet langer telt voor mij de klok en goede plaats in een wagon bij het ondergaan van de zon vele landen heb ik bezocht en de steden daar bekeken nog zo veel meer heb ik gekocht voor ik hier…

ik heb een lieve tic beleef af en toe een regenererend ogenblik wordt de realiteit te eng in maatschappelijke verbanden weet ik mij gevangen dan lacht een sprookje haar lieve uitnodiging pak ik als begin haar hand in softe kleuren ontwikkelt zich ons gebeuren woorden zingen hun eigen lied niets dat ons gebiedt de…

met het groene palmblad bedek ik je witte bed zuchtend blaast de machine lucht in je longen ik tooi je met veren van de krachtige arend het infuus dient tikkend zout en glucose toe ik omring je met hemelse geurige kruiden helend verbinden we de treden van de trap…

Ik trek me terug, achter de meidoornhaag vanwege het ‘Feest der Goede Vuren’; mijn oeroud heidens ritueel zal de hele middag duren. Ik ben geheel gekleed in lucht en roep zo de goden aan, de elementen, planten, dieren, dank de geesten dat ik hier mag staan. Ik ga liggen op het koele gras, koester me aan de warme zon, genietend sluit ik mijn…

Gisteren las ik op onze site Dat stof tot nadenken zich op blijft hopen Wat wij ons eigen maakten ligt maar binnen Als loze spinsels die ten dode lopen Een schrale oogst van wat ooit was gezaaid Waar is het dat een kiem zich zal ontginnen Een vers dat van zichzelf een oorsprong heeft Dat wat onstuitbaar onze geest doet waaien…

Wat wij reeds vermoedden is mij gebleken als waarheid op basis van zuiver gezang de kinderen horen en zien niet alleen ze luisteren echt zonder dwang Dat ene moment is het kairosmoment het juiste ondeelbare onwederkeerbaar intieme voor ieder unieke moment Het kan in een flits onverhoopt onverwacht maar altijd spontaan…

er is een groot stil verbond dat ooit tussen alles ontstond het zijn de bomen die omhoog rijzen en ons er subtiel en bedeesd op wijzen het zijn de talrijke bloemen die in geuren en kleuren ons met hun pracht tonen dat wat ooit heeft weten te gebeuren wat sommigen niet durven benoemen het zijn de sterren die stralen die ons over proberen…

nu ligt tussen straks en zonet tussen heden en wat pas is opgeschreven nu is een niet te formuleren wet nu ligt in mijn armen nu is net neergelegd op en om te kussen nu is als ze mijn hart is aan het verwarmen als ze de tijd voor even heeft weten te blussen nu ligt in het moment dat jij mij ontvangt ondertussen in de eeuwigheid van onze…

wat is toch die drang die ongekende kracht waaraan ik toch zo hang die ook u betovert met z’n macht die zorgt dat we niet opgeven die veel sterker dan gedacht ons dwingt te willen blijven leven ons altijd laat geloven dat er nog een toekomst wacht dat is dat vonkje aan ieder en alles gegeven dat ons doet smachten naar een eeuwig leven…

ik bekeek die plant die bloem even van heel dichtbij o God wat ben jij mooi was wat ik hardop zei heel onbewust heel spontaan pas nu besef ik wat ik ervoer toen het is zo waar het is zo diep Hij doordrenkt ons hele bestaan kortom alles wat hij schiep zo ook die mooie plant die prachtige bloem en alles staand op een rij zie ik hoe…

Morgen zie ik engelen Zij worden op doeken gedragen Herken ik dan de eenvoud Van enkel zwijgende vrouwen Uit mijn verbeeldende lagen Zij omarmen mij zonder te raken En verwarmen met open ogen Middels licht waarvan de dichter Woorden wil maken…

lief schreef een droom haar verhaal in de mimische spieren van je gezicht in heerlijke ontspanning liep jij door de wereld van ginds waar ook je lach zonnetjes bracht in kleine klanken klonk de tijd van vele generaties zonder strijd en spijt in gelukkig samenleven toen remden je ogen en in een langzamer bewegen kwam je tot…

vertrouwd waren de letters haar naam een lach op de dag ogen die kleuren beloven rond gouden bergen vol intens verdriet het carpe diem is altijd haar seizoen geweest vol liefde en feest samen hebben we uren vol tranen kunnen sparen voor dagen vol zomer en zon waar het bestaan zich eindeloos koesterde in een…

beklim ook de berg richt je gezicht naar de hemel wie weet breekt hij ook voor jou open en gunt je het inzicht waar we op mogen hopen ga niet uitputtend zoeken stel je open en het zal spontaan bij je naar binnen lopen het ware licht * *n.a.v het interview met Hinne Wagenaar in het TV- programma ‘De Verwondering’.…

Ik kom met lege handen. Niets heb ik bij me, enkel maar een groet: saluut aan wie mijn blik ontmoet. Niets eist mij op en niets legt mij aan banden. Hier, vrank en ongebonden, ontvang ik met die handen wat er is en wat zich nu aan mij vertelt. Een beeld van vroeger dat is opgeweld, vervliegt, niet langer meer een kommernis. Het…

trompetmuziek schalt hartverscheurende corridas over de begraafplaats de hemelpoorten gaan open de geesten van de gestorven angelitos komen thuis vanuit zijn tuinstoeltje gebaart een oude man: méér leg er méér goudsbloemen op flor de muerto bloem van de dood je lijkt op de zon je kleur en geur wijzen de doden de weg de weg…

wanneer de hemel en de wolken als beddenlaken lonken en ook het stille wiegen van de wind je in verleiding laten komen kunnen appelblauw en ook zeegroen de kleuren in je dromen zijn je ogen loom en zo vermoeid jouw wereld draait op volle toeren de nacht komt zalig, is mysterieus met rust en tijd als heerlijkheid de appel terug groen,…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

Oerknalresidu in tien miljoen neuronen aardse sterveling…