Vannacht ben ik luidkeels midden in een gedicht op het Minervaplein zittend op de meisjes van Perdu van mijn gazelle gevallen Hoewel volgens de regels van 't spel opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord…

jij mijn rug overtrekt met de wijsvinger waar zenuwbanen geleiden naar ruggenmerg van welzijn jouw haren slepen mee over oceanen van tranen zo zout niets is ons bespaard gebleven zelfs het goede leven dat wij dronken als geperste druiven zelfs nu Tantaluskwelling is geland blijven wij overeind krullend inelkaarsarmen kusme.…

Ik stuur je een engel Kun je dat geloven? Zij neemt al je gebeden mee Naar het licht, de hemel ergens daarboven… Je mag vragen wat je wil Zelfs wat geen mens geloven kan Denk niet aan onmogelijkheden Vraag nederig wat je wit En vergeet het dan Heb jij de hemel al op aarde? Ergens een lichtpuntje gezien? Wees dankbaar Ook dat is een…

Wel te rust wees wel thuis in dat gewoel achter de ogen waar je meer dan overdag jezelf mag en moet zijn, waar het soms goed toeven is, maar soms ook grote droeven is. Tot ziens.  …

Stond je er maar in en werd je honderd er nog steeds op prijkend hopend dat je ooit de nummer 10 zal zijn of nee mag je dat wel willen waarom niet de nummer 1? maar daarvoor schrijf je niet foei dichter het gaat om schoonheid en niet om ambitie in de poëzie dat is wel zo zeg je maar als ik eerlijk ben zeg ik tegen succes geen neen dus dicht…

in de mooie natuurlijke landschappen waarin het leven beschilderd is als de bron van inspiratie, waar de kleuren op het doek mij levenskracht geven. zo veel passie en gevoel geeft mij de kracht om te strijden in mijn tocht naar de ideale levensweg door nog eenmaal alles te geven. het leven geeft die ene kans om alles van de laatste…

in een diep gesloten gedachtengang waarin het trauma is geslopen kan het laatste hoopje tranen de emotie laten vloeien naar onze harten,want de warmhartigheid van liefde kleurt het laatste beetje kracht tot aan de horizon waarin de vogels in een koor gezamelijk lopen te kraaien bij jouw raampje in het ziekenhuis.onze diepste stemmen recht…

als je moedig bent moet je moedig zijn of je wilt of niet muss es sein es muss, es muss de angst die weerhoudt is de kracht die duwt angst maakt bang of boos bang trekt boos duwt de moedigen zijn eerst ook bang ze ruiken het het ruikt naar rot het slaat naar binnen ik wil geen rot het rot eruit men trekt bang naar rot…

Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg waait koelte van dichte beukenkronen, die zich, statig als hechte groep, tonen, omgeven door een hoge, waakzame heg. Uit de bomen zakt reine adem weg op lager lover, verfraait de tonen van 't gevederde koor dat hier mag wonen, vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg! Luchtig gras geeft alle zerken…

Stond jij zojuist schuw naar buiten te gluren terwijl de sneeuwstorm in en om jou alles wat een dag de moeite waard maakt meteen al in kilte leek te smoren Met wat nog rest aan uitzicht groene thee bij de naaste buren die alles wat teer en gevoelig is steeds in orgaan en hersenkwab tot in het radeloze toe beroeren Terwijl Sysiphus gaat…

Op zoek naar woorden om te troosten, te zalven met een toets van hoop; je wilt het graag maar 't wil niet lukken, de tranen krijgen vrij de loop. Wat zijn de woorden dan erg pover, - een klein gebaar kan soms volstaan -, maar toch, de allergrootste pijnen, daar moet een mens alleen door gaan. Je wil zo graag de ander dragen maar worstelt…

Mannen met bierbuiken, bolle gezichten, plooien in hun nek, in korte broek, sokken en sandalen aan, sjokkend of fietsend met wijduitstaande voeten … Dat er vrouwen zijn, desnoods andere mannen, die met die wezens tafel en bed delen Hulde! Ze offeren hun leven Dat Alex hen een lintje geve…

Pleunie Strik verloofde te Hellegat sprak Joop kerel maak je borst maar nat ze laten je maar wat schuiven schat China levert ze beter en meer dan dat Het balletje giert snoeihard van hun bat in een rechte lijn en valt dan plots en plat een Rus sloeg ernaar en dacht dat-ie ‘m had op tv ernaast zag ik lucht in een zwart gat Zo hebben ze…

dwalen langs gods wegen bij voortduring in de piepzak voor het openbaar gezag met af en toe een teug bloedwijn van onder in uit je verrafeld pak gingen ze even rusten om meteen te worden aangehouden door burgers te braaf in boeken die zwervers lopen te zoeken voor landloperij dronkenschap ik moest er al vroeg zo vreselijk om huilen…

Het pad naar genade is een lange weg, Het is een moeilijk begaanbaar pad, slechts te belopen als je geduld hebt, een echte Vriend, en tijd zat.…

vastberaden coupeer ik ze bewerk de botte punten met mijn scherpe mes, laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in een knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien de steel laat ik weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en een heel klein vleugje pijn…

Hij nam zijn sigaar ter hand En stak hem in de brand Het bandje nog gebonden Om zijn vurig reukaltaar Vragend keek hij mij aan Daar in die Amsterdamse kroeg Ik gaf hem mijn repliek Sigaren roken met een bandje Dat is vulgair dat doe je niet Hij repliceerde ik was op cursus Bij de grote Hajenius op het Rokin Die zei: bandje houden wij…

centenkwestie machtswellustelingen milieuterrorisme niet-Chinese spleetogen verboden enkels foute groene broeken op de boulevard spaghetti-vreters in het nauw onmogelijke referenda voedselbanken overspoeld door minima overspel maakt een rijke man nog rijker armlastig vecht voor bestaan niemand die gelooft dat de ander gelijk heeft…

ware schoonheid vind je nog hoog gehakt vilein lonkend op paarse heksenlaarsjes onder leren coat gekleed maar schaarsjes van adeltakken die zwaar zijn doorgezakt ze monstert elke kerel van top tot teen komt hij zonder schaamrood op zijn kaken klaar op borsten met getatoeëerde draken en denk niet daar draai ik snel omheen je bent al in…

Ik bevind mij in het huis der dwazen. Hier tart mij de tijd in vorm en snelheid. Geluiden klinken in kleur. kleuren krijsen en de geur van de dood is alom. Maar zij...... Zij zal niet in gekte verzinken. Zij streelt de muren van de Martinitoren. Haar anker tot de werkelijkheid.…