Achter de spinnewebben Op de zolder van m'n geheugen Stop ik 't weg Verpakt in een leugen Schijnbaar uitgerangeerd Op een zijspoor van het leven Wacht 't op een sein Weer te worden aangedreven Als een hongerige rat Knagend aan de rand van mijn bewustzijn Volgt 't me zwijgend Ontbloot 't gestaag mijn verstopte pijn Hoe beducht…

Onbewogen voortbewogen, Niet omgekeken, Doch vooruit gestreden. Vleselijke lusten, bedreigend, der emotie, Verterend op het gebrek van devotie Genageld en getergd, Zwaklevend voortborduren, Op het borrelend beekje, dat de tijd laat stromen. Gewichtig in het begin, Eisend in het midden Bezinnend aan het einde. Voorgestuwd, Maar…

wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

de twinkeling in je ogen en de echo van je stem zijn een lied tegen stilte je glimlach danst rond er is nog wat tijd voor een laatste dans…

Eens was de Nelly een schip zo volgeladen dat ze bijna zonk de Nelly kon ongelofelijk diep liggen en rivieren, kanalen, vaarten, meren en binnenzeeën streelden haar smalle boorden. Altijd en overal waar zij kwam stonden mensen op haar te wachten waar zij vertrok en voorbijvoer zwaaiden uitgelaten de kinderen en vol heimwee de…

hij struint strompelend langs de haven, snuift diep de geuren in van touw, teer en vis hij ziet hoe grillig, met de kleur van parelmoer, de olie glanst op het water hij verschuift zijn pruimtabak van linker- naar rechterwang, en proeft de bittere smaak hij denkt aan alle vrouwen die hij heeft bemind, in verre, uitdagende havens…

het onafgebroken rollen van de golven op de kust suggereert de eeuwigheid en tegelijkertijd messcherp de vergankelijkheid van mijn bestaan elke letter op papier bewijst mijn zijn voor deze ene seconde er voor en er na zal ik enkel herhalen en wordt het scheppend bezig zijn een grimas van het brein ik zie de woorden stromen uit mijn pen…

ze wacht god weet waarop ze wacht eigenlijk nog minder dan dat ze existeert in een museaal vertrek zonder teken van leven, plaats, van kleur, vorm of gevoel haar tijd bevroor tot een onbeholpen klomp ijs alles in en om haar viel stil de wijzer van de klok tikt tevergeefs de tijd weg het ene uur is het andere de Big Ben, ach, op drijfzand…

Hij leek zich intensief op tijd te concentreren draaide steeds met breed gebaar zijn pols ving met een glimlach spelend zonlicht in ‘t gekraste glas vertelde trots hoe oud opa geworden was…

lege rivier vol boten stoom in mijn hoofd waar is het water alleen het water is waar kranen zijn geen reigers meer kades niemand legt er aan doelloos dwaalt een meeuw het land in leeg zo leeg de maas zo oud en zonder zin als ik…

hij zegt dat ik moet gaan zomaar midden op het pad tussen basilicum en bieslook achter mij staat een vijgenboom met grijpgrage bladeren die lokt met een vijgenbelofte maar zijn klok zegt dat het stopt hij heeft gelijk het stopt wanneer zijn klok het zegt de mijne loopt door tot de uitgang ik kijk achterom en tik rustig verder hij…

voortdurend voelen wij ons door het leven tekortgedaan d.w.z. het gaat veel te snel zoals de dood ook dikwijls ongelegen komt... wij hebben het bestaan ervaren in al zijn facetten zuinig omstuimig doch meertijds onrustig kabbelend als in een bootje op een spiegelgladde zee tot het onverwacht omsloeg als bij heldere hemel en wij…

Hoor je mijn gedoofde hartstocht de trap aflopen. Langs De Lussanet pianoakkoorden in de hal het langzame buigen van Mies van der Rohe Barcelona! de schuifpui, het uitzicht…

kom ga met me mee naar een ander land waar zilveren klanken klinken en gouden stralen glinsteren kom laat me je leiden naar zoet gevooisde woorden afgewisseld met akkoorden brandstof voor je vermoeide geest kom pauzeer nu met mij neem even wat rust voel je een moment zorgenvrij en dadelijk weer uitgerust…

Nietverwacht Kleuren Jonge loten In de late zon Dansen muggen Een laatste dans Denk ik jou Mijn laatste Liefde…

weer zie ik mezelf schommelen een plankje spande bogen tussen wringende touwen achtjarige beentjes hoger, hoger schopten in de leegte tegen hemelsblauw ik zweefde met de vogels zag de aarde buigen het kind van de wind ravotte in mijn haar ik zie mezelf nu schommelen onder een ongrijpbare hemel in verdachte kleuren het…

Ik ving een glimp op van mezelf toen ik eventjes niet meer keek en begon toen zachtjes te beseffen dat ik de persoon gemist had waar ik vroeger toch op leek.…

versteende honing beschermt een piepklein vliegje de oertijd ontvlucht…

Achter de gordijnen is de wereld. Buiten is hemelsbreed nog geen twee meter weg. De schaduw van een gestalte, meneer Esdoorn zwiept als een dronkeman, onvast ter wortel lonkt naar de ruiten die mijn ramen zijn. Opengeschoven stukken doek geven mij terug wat ik nooit zou kunnen missen. Esdoorn is nuchter, leunt gelukzalig Op het leven van een…

wagens opgeladen met tijd gereed om uren en dagen mee te vullen dusdanig rondvliegend onbeweeglijk trillend zij kennen geen pauzes en siësta’s zij voeden het beeld van elke gebeurtenis lang verwacht als wijsneus laat het zich rondrijden in ruimtes van levendigheid waar mensen haast geen tijd meer voor elkaar hebben…