1.737 resultaten.
openbaring
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 177 in die droom over water
of over glas
zag ik de dagen voor me,
maar bleven vragen liggen
voor later
ik was daar niet
maar hoorde wezens van papier
in een verheven stad
onder een heldere nacht
zacht zingen
was je maar hier.…
Valluik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 369 Valluik is, om niets te
ontkennen zonder leugen,
en dat binnen te houden, wat
begraven werd met de aardse
deugden, in alle toonaarden
van belang, wat al bestond
verging allang, en zijn we dat
even kwijt, om de waarden
aan te horen, treft dat geen
blaam en geen verwijt, staan
we dichter bij het zelf, wat pas
helder wordt als ware woorden…
tweede leven
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 317 haast ongemerkt kwam de herfst
verkleurde haren
rukte vel in rimpels
zelfs de wortels losten
ondergronds
onzeker spiegelend
het nieuwe ik
tastend door de lege dagen
jonglerend met de tijd
verloren
voel reeds de koude adem
winter blaast me in de nek
vage angst het onbekende
wenkt en wacht
grijpt onverwacht…
het is de vraag
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 345 wat zou je zeggen, vroeg de tuinman
als dit jouw laatste zomer was
hij had het wild gewas al lang gesnoeid,
geruimd wat zicht ontnam
nu wilde ze nog oogsten
om door de ingeslapen herfst te gaan
om winterwarmte te doorleven
met lief en haardvuur, rijp op alle wegen
daarna als vogels weer de lente weten
het ontwaken van onschuldig leven…
Onder aan een trap
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 226 Spinnenrag
taaier dan staal
in een oud huis
onder aan een trap.
De banden gieren er voorbij
en de dagen lijken taaier nog,
langer nog en ouder.
Onder aan een trap.
Een trap tot het licht aan.
Deur open gesmeten.
Stukken uit de muur geslagen.
Een oude muur, ooit taaier dan de taaiste dagen.
Vandaag uit elkaar getrokken.
Onder aan een…
Tegelvloer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 221 Een kinderhand op een oude vloer.
Het jeugdig paar dat stiekem danst,
wordt betrapt door een jonge vlegel
terwijl ochtendlicht op tegels glanst.
Littekens door krassen van stoelen.
Het marmer versleten en grauw.
Hij zal het nog lang moeten voelen,
het drukke geren, zo hard en zo rauw.
Al zullen ze hem nog jaren vertrappen,
een gedachte…
Tijdloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 230 De tijd ontdooit
wordt vloeibaar als water
vormloze vorm
van eindeloos geklater
Ik ben een roos
van zaligheid
mijn levensstap
ontvalt de tijd.…
Zon der
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 194 zonder pas zal ik gaan
rond de aarde
in haar baan
onherkenbaar
onbesproken
herondekt samen met slag
en snaar
vol moed
heeft ontmoet
lichtjes
in de lucht
als parels vallen
in hun vlucht
omhoog als terpetine dat verdamt
zij heeft mijn hart
verlamd
o lam
o lam
o tijger in de nacht
nachtwoud
ik huil om het zilver
maar kreeg
goud…
Vluchtig?
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 194 Mezelf opgesloten,
waaraan ik niet ontsnap
los te laten van iets,
waarvan ik de strekking
nog niet snap, de bascule
in onbalans, dat kan geen
vrijheid zijn. Geluk, ach
geluk, met of zonder maat,
de schijn is zuur, en als ik
het begrijp, is het in een duur
moment voorbij, een vuur wat
alle tijd verslind, een eruptie
mijn werkelijkheid…
Er brandt altijd wel een lampje
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 220 In het licht van de geest
waar geen schaduw zoekt
en het donker zich heeft verstopt
achter een witte deur
alles en iedereen is verdwaald
de zomer zoekt de herfst
de winter verstopt zich ervan
in het licht van de geest
waar angst overheerst
en de moedigen blijven staan
tot de rust weer keert
moeder blijft me roepen
de lente spurt van…
Dansen in de nacht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 221 Je hebt in je dromen
de dag en nacht aan je voorbij laten gaan
en daar, tussen tijdvak a en b,
heb je met je laten dansen
met zijn armen om je heen.
Schuifelen
op platen met krassen
die hangen blijven
tussen dag en nacht.
En als je dan de slaap verwacht,
ben je vast al weer vergeten
dat de slaap nooit hoeft te komen;
in je dromen, in…
ja toch
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 152 daadkracht krachtig
in de vrucht verborgen
o kijk toch
naar de dag van
morgen…
Het desastreuze lot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 332 Het vers gemaaide gras
smeult als zijnde het laatste leven
dat ik benoem met woorden
die ik vond langs de leegte van het pad
de geur is oud en desastreus, het ettert
waar gebeurde momenten uit mijn hand
al strijkt de eer slechts door het omber
dat zacht doorweekt wordt door
woorden van vergiffenis
spreuken die het lijden verlichten
zijn…
tegen de tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 199 we weten van de tijd
dat niets zo snel kan gaan
ik kende iemand die zijn snelheid
wilde meten met de tijd
u begrijpt het misschien al
'een bij voorbaat verloren race'…
zee van tijd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 206 Schip van zand
aan de rand van de zee,
altijd de rand van de zee.
Vol verbeelding is het schip,
maar zonder illusies: straks komt
de zee en wast dit allemaal weg.
Wat overblijft is het verhaal:
“Weet je nog, ons schip, toen.”
Dat verhaal blijft eeuwig spreken.
Daarom worden er steeds
weer schepen gebouwd,
op de grens van het tij…
Los bol
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 167 De straten zijn rivieren
gevuld met dronken batavieren
alles en iedereen helemaal los
mens ga lekker wandelen
in 't bos
Geuren en kleuren
vertellen iets moois
paden en rustige verhalen
trekt iets meer
de geest omhoog
Zachtjes aan
haar rode
hartje beloven
dat de tijd inderdaad
ooit uit zal doven
Net als lichtjes
ooit eens verdwijnen…
evolutie
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 482 Meedeinend
op het ritme
van
moeder aarde's
harteklop
na
eeuwen scheiding
herkenning
in overgave
aan de oneindige
beweging
geheimen
van de evolutie
zorgvuldig
opgeborgen in de
plooien
van haar sluiers
onthullen
zich in kadans
celherinnering
die ik was
mineraal en plant
zwemmend in zee
kruipend in het zand
me oprichtend
en op…
Het gif van deze zomer
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 288 Deze zomer zal niet paraderen in een
dodenmars waar ’t verdwijnen
zich classificeert als nummer één
terwijl de hemel tergend traag
de zon doet rijpen
brengt mijn groet de warmte
die zich schorpioent tegen het grijs
van de komende herfst, het lijkt een
visioen die het gif laat vloeien
en het sterven overtreft
met leven dat nog ongeschonden…
sporen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 het strakke vel is weg en
het glanzende vakantiebruin
heeft plaats gemaakt voor
ouderdomsvlekken, oudbruin
ik ben verouderd,
zegt mijn kind,
geen handzalf
dicht die kloof
de spiegel trekt voren,
gelaten laat ik
een leven achter mij…
Rond de watertoren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 184 Naakt hangt het gras te weken
in de azijn van de vroege morgen
het leven zwijgt rondom de burcht
waar ’t geharnaste sterven
zich ontbindt van zorg en waar wind
nog de namen spreekt van hen
die in het amen zijn gepredikt
samen met het duister
verdwijnt het spel waarin
ik me heb genacht en ik weet
mij dat deze nieuwe adem
mijn vlucht…