Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

Boterbloem op de polderdijk Hoe geel ben je in gedachten als ik rollende naar beneden duizelig van groen en blauw jouw geel zag en het plukken wou? Zo geel, zo mooi, als botergoud thuis gekomen in het zwarte vaasje je zetten zou Nooit gedacht dat je bloemenpracht zo zou blijven in gedachten Nu ik terugkijk en je slechts in bermen…

over het bruggetje naar de duinen van Klein Zwitserland daar wist ik de momenten van geluk... ach ja mijn kinderjaren die afreisden met de snelheid van het licht wat ik er nog van heb is een tekening van Willem Minderman in een prentenboek uit 1952 Lejo van Kuijeren…

Boot breekt witte zee Vaargeul vol verleden Ongeschonden toekomst voor de boeg. Vaar mee in die splinter van tijd Leef nu, bruis heden waar staal klieft, ijs schitterend splijt…

Het symbool van de oneindigheid kan met één pennenstreek worden genoteerd. Lente, zomer, herfst, winter. Dag en nacht. Zo eenvoudig is alles. Geboorte volgt dood op; nieuw leven begint bij het eind. Het leven is eindeloos.…

Midden in de nacht op de rand van het bed droomt zij hardop over vroeger toen het verschil tussen dag en nacht nog meer was dan licht en donker oud en nog ouder…

Als de dag van toen hoort hij z’n zoon zeggen -je wordt oud pa- als hij traag opstaat uit z’n oude luie stoel de kamer zich vulde met hilarisch gelach Een gezegende leeftijd moment in de toekomst dat nooit zou komen omdat ‘t zo ver weg was kwam aangeslopen gezien door kinderogen Nu zegt z’n kleinzoon -je bent oud grootva-…

Verstrikt me in mijn nachtbedrog, de waan als korte droom, heb ik mijn schroom in reine slaap verkocht, het blind zijn als een tweede klacht, de eerste verschuilt zich in beloften, en achter maskers, van aangezicht, in lot volbracht, te mogen troosten aan je borsten, die vind ik in mijn lege dromen, verzadig mij met het verloren zijn…

Als de wereld middernacht zou vergaan Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen…

Er gaapt een afstand, de tijd is weer in tel, in in goede luim geland vaarwel de oude keurs, vertaal mij uw nieuwe noden in taken, tekens en geboden, besloten in één unieke code, als mossel hangend in een rij, de kost verdient als schaaldier, zich geduldig voedt met een ander tij, en zich opent zonder enig plezier zich voelt als vis op…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

Ik voel de tijd niet groot genoeg, ik geloof hem niet. Je krijgt een kus, een dag, een nacht, en misschien nog wat morgen. Maar méér kan je uit mijn mond niet kopen, méér mij heb ik nooit in voorraad. Toekomst wordt tegenwoordig snel slecht. Wie weet wie ik morgen ben? Of wat? Of hoe ik heet? Wie weet waarheen mijn bed zal drijven, hoeveel…

Het dooit vandaag De zon zoent wijkend ijs Leven keert terug na dagen van witte, trotse vorst waarin de tijd leek stil te staan, alles bij het oude bleef en vandaag weer even vroeger was Dooi doet leven maar klinkt als dood De vergankelijkheid van smeltend ijs…

de eerste tonen van het nieuwe jaar spelen jij en ik met veel elan de noten hebben weer een nieuwe klank uitdagend raken ze jouw juiste snaar voorlopig zetten we maar lento in en foutjes, och die kunnen we vergeten de toon is licht, nog niet verbeten een prima sfeer voor een begin stop annabel! niets loopt er nu van stapel je droomde…

Op de nieuwste dag vroeg ik je, -ietwat lichtzinnig misschien- zie nog één keer om Je kent me niet eens, -weet ook niet wie ik ben- maar toch, vol vertrouwen leg je openhartig je ziel bloot Je oprechtheid verwondert mij, -verbaast mij- en maakt mij stil in volkomen bewondering .…

sprookjesachtig mooi in twinkelnacht geboren is de jongste dag…

Even stilstaan, dat doe je als je een liedje maakt, leert mij de Drentse zanger, stilstaan in de tijd het is stil op de gedichtensites dichters komen op adem als in eigen tijd teruggekeerd zijn ze op zoek naar wat komt waarachtig stil zo wil ik staan even omkijken naar waar ik ging nog niet verder kijken dan een nevelige horizon…

Het oude jaar loopt op zijn laatste benen En strompelt stapvoets naar de eindstreep toe Zijn haar is grijs, hij oogt ontzettend moe Hij heeft een stok en kromgegroeide tenen. Ooit heeft de tijd hem eindeloos geschenen Hij beet zich in de dagen vast en hoe! Het ouder worden was voor hem taboe Dus in zijn lente ging hij keihard trainen. De…

vluchtig zijn woorden in taal en tijd zo heb je een tekst en zo ben je hem kwijt het woord zoekt gezelschap een plek om te zijn in schrift of gesprek of in een refrein niets blijft voor eeuwig schrijf ik met krijt doch de regen wist zinnen en ook dat is een feit…

een rare nacht van wakker zijn en slapen en wakker zijn en slapen en wakker zijn en alles werd helder onverwacht als die dag in de zomer waarop ineens overal mieren opvlogen realiseren: ik kan zelf mijn keuzes maken, mijn keuzes maken stoppen met die lessen op maandag waarvan ik – plotseling – weet dat ik daar al jaren minder…