Onder het jassen van de piepers door zeurt de zuurkool pruttelend rookworst welk ovaal het loodje lag na de vorst verstijft in de schuur waar het vroor tijd voldoende om er te ontdooien weigert de kat spekvet om te binden de zure hap niet valt te verslinden alles eerst uit de knoop moet klooien de nep jus uit een pakje heeft geen smaak tooit smaakloos…

Hier mag je grazen het sappig gras voor m´n voeten Het hek de weidepalen waarlangs prikkelend draad Het is als een brede straat voor het grazend vee Schapen, koeien paarden, geiten om het even Hier buigen ze naar moeder aarde Overtuigd van de waarde de kop te buigen Als ware het omwille van louter lijfsbehoud.…

Zij danst als een vogel wordt en is vogel Haar rokken de veren haar armen,de lange nek Haar hand de vogelkop die zoekt naar hemel Het dansen een stiel niet vergeten,verloren En wat klinkt... zijn de schoenen de hakken, een trommel Op het zingen -de keel opgezet- ben ik gek het is voedsel voor de ziel.…

O goddelijke gij smaakt zacht, zoet en zuur, zaadjes die in de mond zich tussen tanden laten vermalen opnieuw smaken zich losmaken verhalen, u smaakt naar meer Helaas mijn lichaam of is het mijn geest of beide samen kan u niet verdragen en ik betaal het zuur met rillingen rood aangeslagen delen maag en darmen spelen op in woeste doorloop…

Zo, mijn buik weer volgegeten zal ik eens zeggen wat ik at? boterhammen met kaas en worst salami en wat fruit en volle melk als ik het zo uitvoerig opschrijf heb ik toch een vreemd gevoel dat het schering en inslag is hongersnood ver van mijn bed…

van iemand die de oorlog nog heeft meegemaakt vernam ik onlangs het volgende argument 'wanneer ik echt honger heb mogen ze bij mij op de rand van mijn bord schijten, als ze maar niet spetteren' welnu plastischer kon hij het echt niet uitdrukken hetgeen maar zeggen wil dat wij hedendaagse soppers maar slecht met tegenweer kunnen omgaan…

Het is kwetsend, doet zo zeer, mes snijdt door het vel gebeurt toch telkens weer langzaam of snel. Het is druipend, nee geen bloed nat en vochtig, doe 'k het goed? Het mes snijdt rustig heen en weer daar liggen ze, zalige gesneden stukken peer.…

hoe jij bent ontvreemd van schelp en zee geraapt wordt van het wad, waar dolende prielen jou voeden met het deels gezouten water en scherpe messen je delen tot een tweedelig wezen zelfs de meeuw onthecht jouw huis van ’t weke vlees waaruit je bent ontgonnen, zijn snavel zonder vrees je snuit bevuilt met harde halen van zijn kaken verhalen…

Op de vuilnisbelten van Johannesburg deelden we soep en brood met tranen in de ogen een kindmoeder die straks nieuw leven zal gaan geven zit daar tussen de troep met haar schoenen in de dood en ik dacht mijn God waar ben Jij dan hier gebleven ze wrijft trots over haar buik hoe lang nog vroeg ik haar bewogen nog een…

Honger opnieuw Parels van Afrika droog door de grillen nukken van natuur Immer opnieuw die Afrikaanse landen zonder consequent maar zeker doortastend bestuur Een overdaad aan verstoorde verhoudingen met een zinloos bloedvergieten geen zinvólle aanwas Groei die ontbeert door droogte wordt gemist als tijd toen nog Gods water over…

is er nog boerenkool een flinke struise meid of moet ik ploegen op dit verdorde land zeg het maar dan rooi ik alles weg haal tarwe van het land lachen doe jij niet wanneer ik denk aan vlas en kikkers die zich vleien in het kletsnatte gras ik had honger voor een dag lustte wel een bord of twee totdat ik duidelijk zag het is enkel…

Vlijtig plukken handen de vijgen van de boom. Het Turkse fruit dat zonder schaamte geen blad nodig heeft voor openbaar vertoon. Weldra verhoogt de vrucht zijn suikergehalte wanneer het gedroogd wordt onder een Anatolische zon. Een proces dat onveranderd twee duizend jaar aan ervaring winnen kon. Gerimpeld en gekrompen en geoordeeld…

bijna uitgestorven appelras waar ik vroeger graag in beet teloor geraakt in de tijd denk ik met weemoed aan zijn schil die je op kon wrijven tot die glom en de illusie gaf van een sterrennacht…

Twee rode kersen aan een steel; Zo identiek, een geheel. Als een Rood gestifte vrouwenmond; Een Zomerzoen zo intens gezond. Het goede seizoen voor het Kerseneten; of het kwaad is Behoeft men niet op voorhand Te weten. Immers de verleiding Is enorm groot voor de ronde Vrucht zomerzoet rood. Laat de zomer met zijn paradijselijke Schijn…

er liggen uien bleek in de middagzon ze liggen op tafel naast prei en rode kool en wat bruin brood zeker belegen kaas de hele ruimte ruikt naar kaas en knoflook en er zijn stemmen ze praten over bijna niets het weer en de bewolking die of die die te laat komt weer terug is uit een ver land waar we verder niets van horen…

spruitjes glimmend van een vleugje olijfolie witlof heeft een zekere trots als je er gedachtenloos naar kijkt ergens zwom een vis tegen de stroom en die ligt nu op je bord met kappertjes de regens slaan het aardappelland beetje schillen of niet,met wat jus de asperges zwemmen in boter en niet te vergeten veel peper en zout 'mon…

een boer heeft altijd wel wat te zeuren is 't niet over de melkprijs dan wel over de prijs voor 't vlees vervolgens overvalt bij de boer dan weer de vrees komt er nu wel of niet snel wat regen akkers staan gortdroog zon staat hoog aan de hemel op het boer zijn rust; kennelijk geen zegen.…

Gegroeid in donker Dicht aan de grond Er was zonlicht Toen ik haar vond Heerlijk en vochtig Rood en ook rond Zoet met fris Water in de mond Een toefje slagroom Mijn tong streelt haar huid Oh verrukkelijke aardbei Het allerfijnste fruit Zonnig en zomers Vol met sproetjes Met jurkjes en kleedje En fijne hoedjes Zie mij zitten Naakt…

Die bakker van Albert had niet door Dat een muis niet achter maar voor Het brood ingekropen was. Nog mazzel werkelijk waar, dat de zoo gesloten was, want stel je voor dat er een olifant ingekropen was!…

terwijl ik wacht op eten heb ik een kijkje in de keuken waar twee koks bezig zijn het voedsel te componeren obers rennen af en aan de sommelier vult glazen eigenlijk is hij de gérant die ieder kundig aanstuurt de koks schelden hem tot rotte vis op mijn bord ligt verse schol…