mijn beste vriendin ben ik elke snik, lach of kus kan ik met mij delen en zoals bij velen kan ook mijn vriendschap nooit stuk mijn beste vriendin ben ik ik zal mijzelf niet verraden, voorliegen, schaden of met bedriegelijke daden mij angstig maken of druk mijn beste vriendin ben ik geen oordeel zal mijn zelf vellen als ik faal mijn zelf…

Jouw reis voert je steeds verder weg, misschien zien we elkaar alleen nog op een scherm ontmoeten we elkaar alleen in woorden We blijven hetzelfde we blijven even sterk verbonden, maar ik heb je liever bij mij thuis, bij jou thuis -- lichamen bij onze stem de blonde haartjes op onze huid dezelfde geuren in onze geest Jij bent altijd…

In bed beeld ik me niet in een krijger te zijn, ik lig en laat het rampjaar gebeuren de ongemakken van mijn lichaam bij het wakker worden 's nachts en wanneer het tijd is om te plassen, te wassen de kussens op te schudden en iets te drinken als begin van de dag, het licht dat door de kamer schuift en het bezoek, de vriendinnen die…

Wat jij meemaakt, beleef ik door jouw verhalen, het wordt ook mijn ook mijn herinnering, mijn identiteit Jouw verlangen, jouw verrukking is ook mijn emotie, mijn behoefte mijn reden van bestaan De liefde die jou omarmt verwarmt ook mij, de liefde die jij mist, bedroeft ook mij Met jou volg ik de keuzes die jij maakt, ongeacht welke…

Ik slaap op deze bank want thuis gaat het even niet je kent dat wel Mijn vrienden doen wat ze kunnen ze helpen me Niet zozeer om mij te helpen maar als antwoord op mijn onuitgesproken vraag Het is vanzelfsprekend dat het kan verkeren en…

Mijn vriend, mijn vrede met jou eet ik, drink ik -- onbekommerd om wat ik wil eten, drinken en doen Mijn vriend, mijn vrede met hoe het gaat -- de hulp die ik nodig heb en de aandacht die ik niet geef Mijn vriend, mijn vrede met wie ik ben, schaamtevrij -- de puberteit allang voorbij hoef ik niets meer te verbergen Mijn vriend, mijn…

Hoe erger het is, hoe minder ik anderen lastig val met mijn ziek zijn ik wil wel verbonden zijn, maar weet niet hoe mijn chaos in vriendschap te vangen ik doe mijn best er is geen geheim er zijn geen verboden gedachten, ik zie je graag omarm je als het kan onder de bloesembomen maar wacht alsjeblieft tot ik beter ben, nou ja, goed…

Het mag een beetje nut hebben dit leven, dit denken, dit schrijven waar het landschap in stevige contouren grensgebied vormt, tussen wildernis ademt er een woestenij vol emoties grillige waarheden in de hitte van het zand en aangelegde beschaving. Er ligt een lange stoffige weg naar de grote stad aan de oevers van een uitgestrekte rivier…

Vandaag ben jij aanraakbaar dicht bij mij, jouw geur een wang tegen mijn wang onze handen vrij op elkaars warmte zo voelt vriendschap zonder woorden zonder meer Er is altijd zoveel om te delen, zoveel dat we weten en niet durven weten, niet durven wanhopen Het gaat nog goed genoeg, we willen het niet missen, blijven herhalen…

jij jij alleen jij maakt mij compleet tot wie ik ben ik ben de bloem die jou roept jij de bij die mij bezoekt en ook al ga je dan weer weg iedere keer beantwoord jij mijn vraag en aanbod telkens weer jij bevestigt toch waardoor ik weet wie en wat ik ben daarom ben ik zo blij zo blij dat ik je ken…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…

Ze ziet onzichtbare dieren in een lucide droom verdwijnen in trouwe eenvoud bij het kopje koffie met de droge tarwekoek in de echo van de radio ik probeer reclame te maken voor haar uiterlijke schoonheid maar dat heeft zij niet nodig want ze is van binnen al zo mooi in essentie van ontwaken laat zij de wolken niet los viert…

We beklimmen samen in een droombestaan dode bomen geworteld in een oneindig bos waar klatergoud lokt voor de verloren kinderen je laat mijn hand niet los peutert handig uit jouw neus roept wat vlinders om versterking en in het bij je zijn klinkt een lied over hoe jij jezelf bent gebleven onder het maanlicht van de nacht ben jij…

Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden en ik met mijn ei vaak blijf zitten... zie ik steeds het beeld van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang en erna, bij de heuvels van Isfahan en van Shiraz met zijn rozentuinen als onderpand van onze vriendschap. Wij zijn verbonden door klank en toon, gezeten op een tapijt met gouden…

Aldoende vond ik de passe-partout tot vriendschap: er niet op uit zijn.…

je hebt hier vanmorgen koffie gedronken ik hoop dat je weer veilig thuis bent misschien wil je een paar vragen beantwoorden het zal je niet veel tijd kosten vond je de koffie fantastisch lekker gaat wel neutraal tamelijk vies erg vies of weet niet was de conversatie interessant of een beetje of mwah niet erg totaal niet of geen mening was…

Wennen, bij elkaar zitten, steeds dichterbij – tot we vrienden zijn.…

Praat niet over mij het lukt toch niet om te zeggen wie ik ben Jij weet lang niet alles maar je wilt me meemaken zoals jij me kent Daar past geen verhaal om dat jouw ervaring verpakt en verbergt Waag je niet aan etiketten je zou er nog meer nodig hebben dan er in een boek passen dikke lagen over elkaar heen een onleesbare muur…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Stel dat ik een dijk kon vormen van korrel, zand en slijk en wormen van minuscuul..tot groot en hoog zag grassen groeien, kon horen schapen blaten koeien loeien voelde hoe hun poten stampten om mij breder sterker en lag naast het kronkelende water zag boten varen wolken drijven, stormen weer bedaren ik zag hoe huizen op mijn dijk hoe…