Ze wenkte Bewegen zag ik niets Maar volgen zou ik…

De wieltjes van de chakra's laten draaien een vliegmachine, vijf raderen verticaal cirkelen maar, twee horizontaal Vol bewondering naar jou gekeken glimlachend een buiging gemaakt gevangen het licht uit je ogen Zullen we daarom een dansje maken jij mag leiden, als je wil, en ik volg het duwen en trekken van jouw handen…

Ze had haar wilde haren pas verloren Toen ze een dametje op leeftijd was Sindsdien was ze voortdurend in haar sas Ze zegende in haar gezicht de voren Ze voelde zich ervaren en herboren En tegelijk ook wijs en groen als gras Ze hief samen met winterpracht het glas Ze had haar trouw aan Venus afgezworen Blij als een kind ving ze de eerste…

Plamuur blijft maar brokkelen langzaam maar zeker kruimelt het ooit nieuw naar onder Haar schoonheid imponeert maar waarom toch ook mij? Een gebroken waslijn en opgebouwd vertrouwen Verschillende bovenal zeer divers Wandelend voltooi ik de gemarkeerde route uitgestippeld op haar prachtige, zeer zachte onnoemlijk mooie huid die vergeet…

Machteld Nancy Marian Evelyn Elske en Annet Christa Carla en Babette Ans Roos Rianne Natascha Josje Jeanne Sandra Maddy en Yvette Femke Diane Margareth Cora Connie en Suzanne Caroline Mascha en Marlies Agnes Hannah en Hatice Sonia Brigitte Sabine Nouschka Debby en Deniz Janine Jo Julia ..…

Dat was een mooie film met stemmen van ver; het tintelend geluid van een roes als je ontwaakt in je geheugen We spraken woordeloos gedichten tussen beslagen ruiten tuitte je lippen balde je vuisten tot verhitte vormen woorden stokkende adem druipend af langs het koele glas Onverstaanbaar schreeuwend meisje in de lijmpot…

voor Evelyn wanneer de zon hoog aan de hemel staat en de natuur in niets te wensen overlaat wanneer vogel na vogel in verrukking fluit en ik keer op keer daarbij de ogen sluit dan interesseert de hele wereld me geen zier .. dan heerst een andere werkelijkheid hier een werkelijkheid waarin ik een wonder ervaar : dan strelen frêle vingers…

Van ver ontwaart hij, ontwart hij verlangen en werkelijkheid: schoonheid; esthetische vrucht van lieflijke godenhand die, tussen huizenhoge golf en land, eb en vloed op haar wachten laat, terwijl ze tot haar knieën in het onbeweeglijk water baadt.…

Je was in de rouw van de vrouw met je zwarte t-shirt en broek, nooit was ontgoocheling zo diep je kwam en kreeg medeleven ik ving je meer dan moedig, in mijn hart nog steeds een plaatsje vrij kan de vrouw je blijven boeien na zoveel pijn door het spel van venus die plaats vraagt geneest als haar rol juist is gespeeld…

De keuze tussen rond en recht heeft de natuur allang gemaakt en in de kunst der vrouw’lijk naakt is Rubens mooi en Twiggy slecht want schoon en rond gaan hand in hand dat geldt voor borst en buik en bil een mooie welving krijgt ons stil, door ’t ronde wordt men overmand. Een rechte vorm is slap, niet stijf en ook al voelt het ronde zacht,…

Ik kijk naar haar en verlies mezelf in de stilte van haar ogen Zie lippen bewegen maar mijn hoofd weigert te verstaan Haar handen vlinderen op zoek naar de juiste bloem Besef glijdt langzaam langs zachte huid Valt in de plooien van haar schoot En sterft…

Zij vraagt om koekjes bij een kopje lindebloesem thee meer hoeft het niet te zijn haar smaak ontwikkelt zich De zon schijnt voor haar de zee wil haar dragen sterren stralen en de maan is een huis voor haar naam…

De zon schijnt neer op blote voeten van de vrouw in lange rok die wroeten in de aarde door een lok van haar haren schijnt de zon. het begon, toen haar moeder haar deed leren haar lange haar te eren, door een lange rok te dragen op de zonnigste der dagen opdat mannen enkel staren naar de lokken van haar haren naar hoe mooi een vrouw kan…

In haar slaap kreunt zij zacht ik kan het niet als taal verstaan Zij draait zich traag om en warmt haar koude voeten tegen mij aan De maan is rond en vol door het raam de maan denkt niet over het bestaan zij is oud en weet al millennia lang hoe snel mensen komen en rapper gaan…

Mijn hart sprong op. Wat was ik opgetogen Toen ik het op een nieuwssite had gezien: De nieuwe anchorvrouw wordt Annechien Als Sacha straks in mei is uitgevlogen. Haar korte zwarte haar, haar mooie ogen, Haar sensuele mondje bovendien, Zij stond bij mij al hoog in de top tien. Sinds ik haar zag, heb ik haar steeds gemogen. Al zal ze heus…

Ik geef het achteraf gezien wel toe dat ze me wel érg gemakkelijk om haar vinger wond ik wist gewoon niet beter dan dat ik voor haar, die mooie slanke, amper bestond Nu ik haar na zoveel jaren zag sprak zij wel tot tweemaal toe "Goh, je ziet er zo goed uit!" Nou ja zeg: ik? En als genageld aan de grond durfde ik haar niet…

Hoop stond in je ogen Geschreven toen je Voorzegd werd dat je De moeder van de Redder Van de mensheid zou zijn En nu Hij daar kansloos Aan het kruis hangt Langzaam te sterven Te midden van een rover En een moordenaar die Alsnog de kans krijgen Om vandaag met Hem mee Naar Zijn hemel te gaan Is de hoop uit je ogen Verdwenen…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

neer met duizelende snelheid roetsjt tegenspraak naar dovenmanslanen geen boom durft er zich rechtop te dromen en waar ik ben, waai ik fel over liefde heen, laat vogels in wind vallen - de richtingen nog niet gekend - ik verslind deuren en bloemen verbreed verbeelding met het instinct van zwarte sloten verwerp mezelf naar het ondoordringbare…

dag in dag uit was er wel was in het jaar 1900 voor de jonge moeder die toen mijn oma was maar zou zij ooit gewassen hebben in een wak met een rivier op loopafstand van waar zij woonde in mijn verbeelding zie ik haar ook in de winter bezig in het kleine schuurtje waar het soms krakend vroor maar ik hoop, dat het werd warm gestookt…