Vol magie is dit seizoen De kleuren oranje,geel,scharlaken rood Het ontdekkend kind als de dood Een paddestoel vol gif te plukken En stukken mos als bijna echt tapijt Waarboven laatste muggen dansen We raken alledaagsheid kwijt Verliezen ons in het sprookje: herfst.…

kijken is zien met grijsgroenoranje ogen wereld in ogenschouw nemen beschouwen…

mijn kind, mijn kind, in rafelige vodden snijd je met een smal, scherp mes tere, naar liefde geurende jasmijn, lang voor de ochtend zich opent je heldere, donkere ogen kijken maar je vraagt me niets, je snijdt met dat scherpe, kleine mes en legt de jasmijn in een rieten korf Ashamir, met zijn kreupele been, schreeuwt wat schorre bevelen…

In de armen van de wereld ligt een gouden parel zacht, wordt daar beschermd door grote handen in het donker van de nacht. Bossen, velden en rivieren, zijn gevangen in hand, in arm, maar ze houden allen stil nu voor de gouden parel daar. Niets zou de parel mogen weken, laat het nu toch slapend zijn, laat het kwetsbare eerst sterken, zodat…

Het pad dat je neemt is het pad dat je kiest, de dag dat je aarzelt is de dag dat je verliest.…

Nee, het is niet gemakkelijk om een inktvis met vervangbare inktpatronen te zijn. Gelukkig ben ik dat ook niet. Gek toch, als ik een prullenbak was geweest had ik nooit geweten wie Plato, Aristoteles en Nietzsche waren.…

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

De wereld waarin wij leven zit zo vol met vragen dat ik me dikwijls afvraag wie moet de antwoorden geven. In welke wereld leef ik nu een eerste, tweede, derde of zijn er nog meer van onder één grote paraplu? God schiep de wereld in zes dagen tenminste dat wordt ons verteld als Hij dat echt zo heeft gedaan Moeten wij ook ons steentje bijdragen…

Boven de wolken daar reist de wereld, met energie verbonden vormen wij de volken, op de grond onze werkelijkheid, aan tijd gebonden in de hemel rijst het licht, alvorens mijn halve rond…

god spuugt verbitterd op de grond en alle bedelaars grijnzen, immers ze hadden hem gewaarschuwd god kijkt ongelovig, naar al die mensen, ze snellen voorbij en kijken niet of nauwelijks, ze verachten zijn vodden en zijn stinkende wonden god kijkt, verdrietig vragend, naar de andere bedelaars, ze grijnzen en ze spuwen op de grond, ze hadden…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen. Terwijl wij in de stilte zitten, brood delen met de zwanen, aan de overkant houten huisjes op de radio noorse klanken, iemand vraagt of we geloven in Odin!…

dat ik ooit vertrekken zal en jij dan nog laat met de hond een rondje maakt, af en toe naar boven kijkt dat ik je pad dan met sterren bestrooi, als vanouds weer naast je loop en jij me nieuwsgierig vraagt of de hemel echt bestaat en ik daar ook gelukkig ben dat ik je dan vertel: de hemel mijn lief was hier op aarde had ik…

Klaprozenweide weer een bloedrood bespikkeld oud - oorlogslagveld…

Miskien fielstou dy lyts wannear't se mei dy praet, te lyts om goed te harkjen nei alles wat se seit. Dou kinst har net oan, dou doarst neat te sizzen en sjochst wat skuterig en benepen oer it lân. Sa faek ha ik dy warskôge dy ûtlein hoe't it wurket, hoe't de minsken wêze kinne op dizze grutte wrâld. Dou sjochst my nou oan, dyn eagen…

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

De regen vormt gestaag Een druppel op m’n raam Het licht weerspiegelt En verspreid een Caleidoscoop aan kleuren Gevangen in een glazen bol Krachten absorberend Ontstaat een nieuwe wereld Kijkend van dichtbij Word ik beweging gewaar Een wereld op z’n kop Groeiend en groeiend Om me heen Verdwijnt mijn eigen wereld Verleid door fantasieën…

Van waarheid beroofd, die ze nooit kenden. De verhalen verzinnen zichzelf, alles door oppervlakkig zien. Ze kunnen er niet meer tegen. De stadsmuur is té dik, té hoog. Snakkend naar ware informatie, die ze niet krijgen, zonder ervoor open te staan. De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment…

je slaapt niet wanneer de zon jou doet bewegen en mij sprakeloos op de achtergrond zet ver hier vandaan de zomer sluit bloemen in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies stilzwijgend je huid doen verbranden en sporen achterlaten, licht en donker, open voor de dageraad zal ik je ooit vinden in de schaduwen van de aarde waar elk…

stemmig en gewijd staan we keurig in rijen opgesteld rustig maar vol ongeduld wachtend op de volgende die ons weer even in beweging zal zetten zodat we ons gebed aan de wind kunnen schenken die het tot ver achter de horizon zal verzenden onze voeten en kruin zijn dik met boter ingevet om zolang mogelijk te blijven draaien van elke zet na iedere…

'stilstand is niet bewegen' en de onbewogen tijd toch zien vervliegen als vluchtigheid neem de wereld op het oog ook al onbewogen... maar ik weet beter bijvoorbeeld wanneer ik draaierig wordt en moet kotsen Lejo van Kuijeren…