Mist overwoekerde het zicht. Niets geeft nog klaar licht. Het vergaat in smog en tast met de zure neerslag de laatste monumentale tederheid van de wereld aan. De mens kan er niet meer leven. Diezelfde creatuur is de schuld van de verdoemenis van deze mooie planeet. Ingestorte gebouwen, verwrongen ijzer. Spooksteden, spooklanden verschroeid…

Wij waren aan de wandel het Spaanse dorp leek in rep en roer: Levendige handel in riemen, jurkjes, kant, bloesjes, bloot en aardewerk in felle kleuren Voetje voor voetje is het kuieren het lopen ogen als op steeltjes Alle nering in kramen rond een Roomse kerk waarvan Gods Zoon neerkeek in geschilferd gips Het is er…

De kim daalt neder uiterwaard het spant strekt zich uit de stand van de zon het moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal…

We weten maar al te goed dat er ook meer bitter is dat zij niet het enige volk zijn en waren , die het alleenrecht op "slecht" hadden. Er was ooit ook elders een witte en gele oorlog. Er waren ook nog die andere klaagzangen bij een muur naast de kampen in Azië onder de Japanners de rouw, strijd met en om neven , ouders en schoonouders de…

Vrij.... willen we zijn als 'n vogel in 't blauwste blauw van lucht niet op de vlucht voor geweer met kogel Vrij... willen we zijn niet aan ketting noch aan schakel als aan aarde verbonden met hen die ons liefhebben onze vrienden zijn.…

En morgen zien we het voertuig van vrijheid herinneren we: de 5 jaar lange strijd de vijand -nu 'n goede buur met verbintenis weer rond te lopen op eigen grond bevelen aan de laars gelapt Gesnapt...... dat wapens -tevergeefs- in elke hand kletteren De kinderen van ons weten dat morgen door hen wordt geborgen: in het rood…

de wereld heeft haar beste tijd voorlopig wel weer gehad we zien alleen maar haat en nijd en leven in een kruitvat maar ondanks deze trieste feiten valt er nog best te leven het is slechts aan jezelf te wijten als je daar niet naar wil streven er zijn nog goede mensen ook al zijn het er niet veel je hoeft het maar te wensen en dan worden…

in één klap stond de wereld, die tot dan toe de mijne was, stil nu draai ik in een onophoudelijke spiraal waar geen einde aan lijkt te komen van topfit naar een chronisch pijn patiënte die noch kan lopen noch rechtop kan zitten volkomen afhankelijk vroeger zo vrij als ’n vogel maar dat was vroeger…

De grote torenklok galmt de dag doormidden stilstaan en wachten op het carillon daar tingeltangelt al een vaag bekende melodie stappenplan aanpassen ritmisch het plein rondlopen afwisselend in de schaduw en in de volle zon als de melodie weer stopt naar het bankje in de zon vandaag geen plannen meer behalve kijken naar de mensen…

Jij keek en lacht- te, verzachtte even de kloof in het verschil van zijn. Zeer beslist een weerslag zon- der weerga aangezien die keen immer slechts groter werd zonder begrip van gevaar dat zeer dreigend echter veelal in gebroken stilte in nevelen gehuld nadert dat zeer dreigend zonder ook maar teken of waarschuwing vooraf zich…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

En als uit een wak aan de hemel komt het zonlicht Blijft hangen in dit dicht want blij levensblij.…

Ik loop van boven naar beneden Van beneden naar boven een trede tegelijk Dit is de spil van m'n koninkrijk Ik kijk naar boven dan weer naar beneden Ik ben tevreden over mijn kleine koninkrijk.…

Er zijn in deze wereld vreemde machten niet in de kerk, niet in de politiek niet in de banken, niet in de gedachten maar daar voorbij, daarachter, haast mystiek Het zijn de legers, legioenen, tronen van oude heersers uit een temps passé toen primitieve strijders, als demonen te voorschijn kropen uit de wereldzee Cyclopen en giganten, reuzen…

Amerika wilde al eerder de eerste zijn. In de ruimte. Als eerste op de maan. Gene Cernan was er de laatste bezoeker. Hij zag onze aarde als laatste mens, zoals onze aarde in werkelijkheid is. Als een bescheiden, blauw bolletje, in een ontzagwekkende, zwarte ruimte. Gene Cernan keerde bescheiden terug, zoals alle astronauten voor hem deden,…

Met de gordijnen doen we de dag toe De avond pakt ons langzaam in Gestaag gaapt slaap ons moe De radio zwijgt opvallend De TV sluit haar venster Computer zoemt zacht De deuren gaan op slot en de verwarming tikt zich stil De wereld raast buiten door We draaien het vuil van onze tanden en spuwen het terug de aarde in Ons gebit is nu om…

er zijn toch van die mensen die alles naar de bliksem wensen door jaloersheid in eigen aard spelen parten onvervaard oordelen vellen zonder basis aspect van hun ware beeltenis engel en duivel zijn uit balans het goede krijgt geen enkele kans het kruis kan heus wel stellen dat door nijd en verhalen te vertellen onschuldigen worden…

In de lucht zit iets blauws dat weg heeft van 'n naderend voorjaar de winter met natte koude glad doet vergeten We weten dat zon ons meer en meer ....verwarmt Ik ben klaar met deze winter de dagen kort van hemels licht.…

muren van baksteen leem of gewapend beton ze brengen ons tot stilstand we worden gescheiden de muren om ons heen scheiden mij van jou muren breken wereldse verhalen af voor treurige aftochten zonder kleur koppen door muren vervangen kansen door pijnlijke twijfels ruggen tegen de muur verlammen lijven om liefdevol aan te…

Geluk die de wereld tot bedaren brengen ruwe beelden en schetsen die hem vergezellen gevangen in vergeten echo’s vervagen maar doorklinken in de kruistocht van de wind. Om een plaats te vinden in de stroom van zinnen, een verlaten jeugd van onschuld, bitterste smaak aller dromen verregend op het bord met krijt verhult de geur van alle…