Hij herformuleerde Aristarchus' theorie En grondvestte aldus de moderne astronomie Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte Die aan ons bijgeloof een einde maakte Met zijn planeet die om een ster heen draait Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving En de kerkelijke macht ten onder ging Nu zitten…

Op de bodem van de oceaan slaapt een reus uit, die ademhaalt adem in en het tij trekt terug adem uit en tij komt terug Water en zon verlangen naar verdampen en licht worden wolken in de lucht weg zweven naar de grens van zout en zoet Regenen op een zanderige kust Hoger in de bergen valt sneeuw in de zomer smelt tot water stroomt zoet…

ik voel hoe jij de keuzes groter maakt waardoor de ene in de schaduw van de ander staat stabiel in samen komen met grote dromen over het sturend energetisch vermogen sneller dan licht het is niet ons gezicht maar wel de aan en uitknop van hersendelen die zich eindelijk niet meer vervelen met majorana’s in deeltjes en golfjes…

innovatie nu wat is is al beproefd gekend en bemind of verguist waar het om gaat wat er niet is nog niet wat we wel wíllen waar we van dromen onze illusies zijn ze bedrog of maken wij het tot werkelijkheid tot iets wat is in de wetenschap dat het dan opnieuw uitdaging vormt voor vernieuwing innovatie nu…

een waterdruppel blijkt luchtdoorlatend waarmee vrieskou zomaar kan verdampen het heelal weigert nog langer uit te dijen waarbij het uiteinde nog zacht na blijft ijlen ruggengraten rekken zich gewichtloos op zodat schouders elkaars rug toekeren verder in het nieuws; man plast wild en de tijd kan men niet doden…

Wat een lezer doet met taal, doet een laser met gegevens. Hoe reëel is hun verhaal? Hersenmeester: 'Eerst vertaalt een scanner HOE de lezer heeft gelezen. WAT de lezer heeft gelezen, is slechts aantoonbaar door veelzijdig te blijven streamen tot het al of niet fictieve als een cluster voor u staat: in haken, punten, strepen en plus-minnen…

geronk van motoren ontsieren de stilte verjagen de vogels van hun territorium verbroken tederheid de nacht is een boze droom dat zonder schroom de aura binnen wil dringen een grommende hond ik zing met de vogels vanuit het tranendal tot de morgenstond met het licht op mijn gezicht en de zoete adem van het gedicht voel ik de warme wind…

Laten we daar nou eens over filosoferen helemaal juist en waarom? het bed is de mooiste plek om in te slapen er zijn nachtbrakers en kortslapers ’s avonds wil men er over het algemeen niet in en ’s morgens wil men er niet uit de geestestoestand zweeft er altijd boven lichamelijke ontspanning speelt een grote rol. het leven voelt zich hier…

Het verleden, de toekomst, bestaan slechts in het nu. Alleen tastbaar in bewustzijn zijn zij parallel, altijd hier en daar. Nou kan niet worden ontkend wat is gebeurd, en het causaal verband van actie en reactie. Maar zonder de gedachte beslaat tijd helemaal niets. Het niet weten maakt dat het er niet is, het niet zien zegt…

de ijdele beoefenaren van de moderne wetenschap geloven dat zij iets verklaren het lijkt haast bijna wel een grap gedijend in een valse schijn zijn zij helaas vergeten hoe klein we in verhouding zijn en dat we echt niets weten hardnekkig wanen zij zich groot en houden vast aan deze fantasie volhardend tot en met de dood gaan zij ten onder…

Licht was Gods eerste schepping nog voor de zon er was of de maan of de sterren. Licht is immers liefde, is doorgeefluik naar zoveel meer. Licht is trilling en golf tegelijk, dat leert de fysica. Licht is materie maar zonder stem; ze wacht op ons.…

Gewassen verdienen onze bescherming. Planten moeten we volop water geven. En zonder gewasbeschermingsmiddelen, kunnen gewassen echt niet leven. Wie durft beschadigd fruit te eten, dat wormstekig in de winkel ligt? Ook mensen willen beschermd worden. Tegen eng en smerig ongedierte. Zonder beschermingsmiddelen, worden mensen onbeschermd ziek…

Mijn vingers laat ik ritueel dansen, boven mijn hoofd, in bed, tijdens het wakker worden. Elke morgen weer ben ik getuige, van een wonderlijk wonder, dat Adam al heeft gekend. Een idee komt gedachteloos in me op. Mijn vingers beginnen met bewegen. Gaf ik de opdracht aan mijn spieren? Zijn het mijn dansende vingers wel, die worden voortbewogen…

Niemand van ons mensen weet, wat leven is. Astronomen zoeken leven, in het verre duister. Biologen experimenteren, bouwen prachtige theorieën, op wat hun eigen ogen zien. Filosofen strijden. Chirurgen snijden. Dichters dichten. Theologen weten van God, helemaal niets. En ik? Ik twijfel aan mezelf. Dat is tenminste iets.…

Als iets verbrandt gaat het in vlammen op de oude vorm versmeult tot nagenoeg wat as. Het begint vaak klein, met een vonkje ofzo, en verzwelgt en bedwelmt alles op zijn pad, tot een gloeiend heet en rokerig restant, maar altijd minder dan er eerst was. Dus ergens verdwijnt er iets, tussen voor en na zit een hypnotiserend gat.…

Niets is zwart of wit zwart is zelfs geen kleur maar de afwezigheid van licht waarin niets wordt teruggekaatst maar opgenomen, en dat kijkt vrij donker, terwijl wit alles tegelijk is. Alles daartussen in is wat het leven kleurrijk maakt.…

bij de oerknal (dat was me er eentje) denk je aan iets als een vuurwerkshow maar er was niets te zien en even weinig was er te horen het moet geweest zijn als een plotselinge onhoorbare en onzichtbare uitdijing van niets inmiddels staan we er met onze verrekijkersoren bovenop en hoe meer we er van zienhoren reiken we naar het onhaalbare…

het waren geen vingers die schreven maar tekens die leefden gebeiteld in steen spraken zij over jaren verhaalden intens het bestaan in komen en gaan van mensen en machten voorspoed en rampzalige krachten eeuwen hebben zij getrotseerd om hun historie kenbaar te maken maar de taal was het spreken verleerd tot de steen van rosetta…

Ergens, diep van binnen, neem ik mijn besluiten. Daar ontstaan vliegensvlug, mijn woorden en mijn zinnen. Ergens, diep van binnen, ontstaat het betere gedicht. De dichter werkt er moeiteloos, met de snelheid van het licht. De intuïtor lacht de dichter uit. Ik schaam me want ik weet niet, wat of wie me motiveert. Waarom ik denk of doe.…

aan iemand die iets ziet in reïncarnatie vroeg ik of ik nu hier kan zitten en tegelijkertijd schoenlapper in India nee vond zij maar waarom zou ik die schoenlapper in het verleden dan wel kunnen zijn? Nee, liever een prinses het ene is gelijktijdigheid het andere opeenvolgende tijd maar als je even nadenkt nu het herfst wordt…