Ik ben een kind dat zich soms vergeet een poppetje op papier tekent en zich afvraagt wat is hier De wereld ken ik wel het is de zaak van pa boordevol krijtjes waarmee je een bord bekladt Ik lever in nu de jaren verstrijken er een grijze mantel om het lijf zit Tekenen kon ik een boom een vliegtuig en nog veel meer Alleen ben ik…

Ik vind je om me heen, bladerend door een fotoboek, lach je al mijn pijntjes fijn. Vanuit mijn ooghoek denk ik je wel eens te zien, op de bank, nippend aan je wijn. Maar als ik mijn hoofd draai, zie ik alleen een afdruk, op de plek, waar jij eens zat. Op dagen dat ik je meer dan ooit, bij me wil, ruik ik aan de kleren, die je ooit…

met brieven vol gemis over waar je nu bent hoe het met je gaat hoe ik gevaren ben zo zonder jou twee handen vol tranen van geluk dat ik je heb gekend over de leegte mijn reis alleen zo zonder jou ik mis je…

stopte mijn hart met kloppen tik tak tik tak de tijd verstreek zonder uit te glijden langzaam kleurde de grijze kamer, blauw vleugels werden vastgesnoerd bleek wat ik tot dan toe geleerd had voldoende om toegang te verkrijgen tot het witte licht opgenomen in een zee van liefde waar ik verder zal groeien tot daar waar sterren…

al kijkend naar nodig ik hem uit op het randje van mijn bed ik zou hem kunnen verhalen over om mij ter wille te zijn wellicht te overreden niet dat het leven niet mooi is integendeel maar ik ben moe heb genoeg gestreden de wil ontbreekt om nog al kijkend naar wacht ik op zijn uitnodiging…

Fragmenten van 't Leven,verloren, Hopen op, tijdens Bestaan. Ik veeg ze in potjes Op een dag zijn er geen over, ben ik vergaan. Gelabeld heb ik ze op datum gezet, in jouw gedachten-kast. Daar waar ik was, Wil ik blijven, herinner mij, Hou me nog iets langer vast.…

om ons heen draalt en stukje bij beetje jou de waardigheid van het leven ontneemt wil je nog harder bewijzen dat je nog lang niet klaar bent door te zeggen dat hij het bij het verkeerde eind heeft ga een straatje om zeg en met alles wat nog bezit verzet je je tot je echt niet meer kan het knokken moe bent omringen we jou met onze…

Eénogig wil niemand worden. Toch, herfstkleuren zag ik nooit mooier. Ook niet hoe ongewoon het gewone is. Het geluk dat ik nu schoonheid mag zien, in het meestal stekeblinde alledaagse, overtreft het verdriet van het gemis. In het land der zienden is éénoog koning.…

Ik zag je daar staan met je arm leunend op de stenen havenmuur. Ik zag je haren wapperen in de straffe wind terwijl je ogen gefixeerd een groot schip volgden en je hand opgeheven even zwaaide. Ik zag hoe tranen over je wangen liepen en je arm ze wegveegde van je gelaat terwijl je even het hoofd liet hangen. Ik hoorde de gesmoorde…

Het is een jaar van afscheid nemen en water dragen naar het land Het is een jaar van tegemoetkomen en handen reiken naar het heelal Het is een jaar van last verlichten en ruggen rechten voor wat komt Het is een jaar van richting kiezen en voeten plaatsen op gevoel Het is een jaar van gas terugnemen en stil staan bij wat telt Vrienden, moeders…

over knerpend grind wandel ik hand in hand met zachte woorden naar het kerkhof ik houd ervan om naar jou te gaan te voet alleen in een onophoudelijke regen doordesemd van aardse kleuren als een opgewaaide rode duin in de woestijn een wiegelied van zachte woorden uit rots gehouwen je naam…

in zijn luie stoel waant hij zich de god van zijn koninkrijk zich verjagen laat hij niet want in zijn lange leven is zijn wil de wet de dood sluipt naderbij hij voelt diens koude adem als hij ‘s nachts in bed ligt angstaanjagend klinkt zijn schreeuw als zijn uur gekomen is vechtend tot zijn laatste snik na de praal van de begrafenis…

Je ligt daar zo mooi mam bij de geboorte van je dood je nam al zo weinig plek in dat maakte je barmhartig groot je ligt daar zo mooi mam samengevouwen, beschermd als in mijn prille begin God dank U voor de serene rust niets dat mij hier afstoot je ligt daar zo mooi mam bij de geboorte van je dood…

Ik ben even weg ik zwijg nee, haal me niet over de boom is neergehaald wat er van is gebleven is een twijg.…

de zomervogels trokken naar het zuiden we raakten los uit elkaars armen de verlatenheid streek neer om niet weg te gaan verstarde verlangens bevroren in het ijskoude licht hoe naakt was de waarheid die rillend aan ons kleefde toen de noorderzon zonder ons vertrok…

Luister naar het kind de wind en de zee weet dat zij leven baren met elke wee een meeuw schreeuwt niet in Gods- maar in mijn- naam laat mij laat mij gaan met de wind en de zee.…

wel tel ik alle zonnen waarin jij jouw licht op ons hebt laten schijnen en nog warm ik mij aan iedere zonnestraal die mij omarmen wil al dans ik nu alleen toch zal ik je blijven vinden in de schoonheid van dit bestaan…

Meisje friemelt aan haar tas en drinkt koffie op Eindhoven Centraal. Kijkt, knijpend met haar ogen, de hal in, terwijl ze haar brillenglazen poetst. En poetst. Tot ze ineens omdraait. Haar bril nog in haar handen. Gehaast of opgejaagd de hal uit loopt. Verlaten kartonnen bekertje.…

jij was nog lang niet klaar met leven bevocht de dood met alles wat je bezat op die bewuste dag vroeg je je af ' waarom ben jij hier, en jij.. en jij ' in gedachten gooide jij jouw benen over de rand van 't bed klaar om op te staan, aan de wandel te gaan in gedachten je hoofd wilde wel, je hart had nog zoveel willen zeggen je oren…

afscheid neem je vrijwel over is de film waarin jij zo graag je rol speelde het script en plot waren goed soms zwaar – de rol uitdagend en leerzaam dromen ontstonden gingen kapot soms maar werden meestal gerealiseerd je was bent je eigen film-ster het vervolg nu wordt geschreven met een nieuwe speler is de hoofdrol die er…