op een onbetreden eiland omringd door koppen met schuim in het stoom van de lavazee reikend naar consideratie je zou toch zeggen dat het hier ergens moet zijn dit lijkt op een eerdere aanbidding, op een omhelzing dichtbij het midden op een kruising van wegen ver weg van hier en de maan in het laatste kwartier…

Ik keek neer op het donkere water, op het immer rusteloze oppervlak waar vanuit de diepte mijn spiegelbeeld naar mij keek en toen in honderden stukken brak. Een spiegeling onherkenbaar tot eigen mozaïek gecomponeerd wegreizend op wijder wordende rimpelingen aan de oever werd uitgedoofd en tot weer spiegelen werd gekeerd.…

Zondagmorgen de koffie loopt de radio speelt een oud liedje over een meisje met bruine ogen ik word er sentimenteel van. Elk moment is een deur die openstaat of dicht is sommige deuren staan op een kier daar is vaak iets mee. De hemel buigt over de aarde een vrouw met een kruik in haar hand loopt naar de rivier ze hurkt en vult de kruik…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

vroeg of laat wijzigt het wolkenlandschap waarmee de boom zijn lucht ontneemt, doorzichtig van aard waarvan al sprake was bij naderend vertrek gezien de verte van de akker als boegbeeld van een horizon nadat een voornemen in vroegte en het late uur zodra wij verstommen in taal verzinken, het herhalen verzaken ieder zijns weegs en…

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

Ik zocht naar God en had hem snel gevonden. Vermomd als Jezus zat hij in het gras. Toen hij bemerkte dat ik bij hem was sprak hij: “Wij delen geen of alle zonden.” Ik keek hem vragend aan en in mijn ogen verzonk de eeuwigheid tot één moment. Een ster viel stervend uit het firmament die mij deed wankelen in onvermogen. God zei: “Mijn zoon…

de leden gelaten. het hart is blind en weet zich door het ziende onbemind. Oetoen plukt de bloem. huilen kan ze niet maar voel het droeve dreunen, hoor in het witte kronkelen van honderden larven de bodem van git waarop zij valt, waarop zij viel, waarop zij vallen zal, en adem het weeïge ritselen, het slurpen en glijden van…

Schemering omlijst toenadering van oren, ogen, in horen en zien. Schemer verbindt traag verlopend middag met avond. Verlichting (een schakelaar) maakt het terras zacht zichtbaar. Fonkelingen wijzen op glazen, mooi rood van wijn. Handen omvatten, slokken worden speels genomen. Monden proeven, vormen woorden. Gelach klinkt op. Wie…

Een auto start een hond blaft een deur klapt een kind lacht De ketel fluit de koffie loopt papa schreeuwt mama huilt Een vogel danst het water glanst een boot zinkt een ijsbeer smelt De kachel brandt de vloer kraakt een roos bloost het vuur laait De koek is op de schaal is leeg hond in de pot deur valt in 't slot Ik sla…

Ik zag in mijn oude tante De trekken van mijn moeder . En van een oma en een opa, Die ik nooit echt heb gekend . Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam dezelfde oogopslag gelijkt. De verbeten trekken om haar mond. Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon…

’s nachts zijn alle wolven grijs en willen dat tot elke prijs maar al te graag zo houden ze lopen met hun ogen dicht ’s nachts zijn alle wolven grijs iedereen is dan gelijk iedereen is te vertrouwen of wordt opgelicht ’s nachts zijn alle wolven grijs en huilen dan bij volle maan zien deze voor zonnig aan waar zij haar licht slechts leent…

luister, een vliegend doorwaakte uil met nacht als sprakeloze schemer het doorbreken van gemis tot woordeloos vervoegen overal klank en verbeelding, nergens betekenis bij wijze van spreken…

in deze helderheid moet het nog november worden het licht zijn snelheid de ster, de afstand, het stof het geheugen zijn ruimte na afloop volgt bestemming en terugkeer, een trein zijn spoor in haarvaten, eencellig naijlen donkere materie wat grijpbaar lijkt en niet tastbaar is, noch toepasbaar waarover een droom gaat voordat november…

Ik vond vijf engeltjes vandaag op een platenhoes bij de kringloop. Bolle buikjes, volle dijtjes, met vleugeltjes zo zijdezacht. Ingeklemd tussen BZN en Alle 13 goed keken zij mij meewarig aan, daar in die doos, afgedankt en van God en iedereen verlaten. Ik heb ze mee naar huis genomen hopend op een tweede, beter leven. En ze strategisch…

elke dag word ik opnieuw geboren als de morgen haar gezicht onthult nog niets te zien en niets te horen en niets dat mijn gedachten vult elke avond moet ik eenzaam sterven gevangen in verstild verdriet herinnerd aan de vele scherven die ik op mijn wegen achterliet hoe vaak zal ik nog moeten lijden voordat mijn trotse geest verstomt zodat…

Soms ben je breekbaar maar nog wel zo gelukkig net niet te breken want een engel zit op je schouder en kijkt mee zodat je niet valt…

Het verschil tussen non fictie en fictie was nog maar nauwelijks aanwezig die regenachtige ochtend vroeg bij de openbare boekenkast ze bracht wat oude boeken weg waarin ze haar naam had doorgekrast ze nam een natuurgids mee om in de herfstmaand stil te dromen alles was nu uit en thuis de juiste afstand werd genomen.…

Mijn handen raken elkaar en beven even bijna onzichtbaar toch met een reden Dan ontvouwen ze en dragen de reden naar het licht Ik kijk nieuwsgierig en zie de kracht van de liefde die geheel in mijn eigen handen ligt…

Op een dag wanneer jij even niet kijkt zal ik jou zachtjes kussen om jouw smart te sussen en omdat het zo op liefde lijkt weet ik dat dat mag…