De hond loopt op zijn laaste benen, is niet jong meer, ook niet stok, wordt vervelend soms maar weet je, wanneer wij mensen ouder worden, op onze laatste benen lopen, een tikje agressief misschien, nou, dan moet ik eerlijk zeggen, zal ik liever die oude chagrijnige hond toch zien?…

Trimmen in het bos: goed loskomen, hard stampen: een zwijn rent bang weg. Die grijze pluisbol waait over het pad - en valt: een jong steenuiltje. De maan schijnt gemoedelijk over ruiters vol spanning.…

Ken je het gevoel van soms een vliegje te willen zijn? Uit pure nieuwsgierigheid? Ken je het verlangen, van een verlengd oor te hebben? Omdat je graag alles horen wilt? Ken je het gevoel van onbehagen, om nutteloos langs de kant te staan? Dat nare, lege gevoel? Ken je de oplossing voor dit fenomeen? Begrijp je dan wat ik met machteloosheid…

Wij zijn waterratten want, wij houden van zwemmen. Wij zijn landrotten want, wij struinen langs oevers. Wij zijn watermollen want, wij wonen onder de grond. Wij zijn woelmuizen want, wij graven en woelen. Wij zijn waterkonijnen want, wij zijn delicatessen. Wij zijn waterbeheerders want, wij ventileren jullie dijken. Wat of wie ben ik eigenlijk…

Uit het wolkenwit daalt een zemvogel, loom en moegereisd. Hij houdt zijn vleugels stil gespreid, zweeft langzaam neer met lichte twijfel. Vorsende zoeklust beteugelt landingswil: beide wachten af... Vragende ogen turen als verrekijker én vergrootglas.…

Vlooien hebben het bij mensen niet leuk. De evolutie heeft vast een fout gemaakt. Toch houdt een vlo heel erg veel van mensen. Maar helaas, mensen houden niet van jeuk. Insecticiden berokkenen vlooien veel leed. Lichaamsbeharing wordt hen wreed ontnomen. Een onthaarde mens is als een kale neet. Alle dieren hebben rechten van bestaan. Toch…

Vannacht heb ik een kat gewurgd. Een wilde kat, een lynx. Zijn oerkracht vocht tegen de mijne. De verliezer is doodgegaan. De winnaar heeft gewonnen. Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

hoe ik vanmorgen wat langer naar een vlijtige huismus keek hippend in het zonlicht rond de kruimels van het tafelkleed hoe ik in dit argeloos moment mezelf als die huismus zag alsof er niemand te kijken stond naar dit zo alledaags tafereel…

Nooit zei je, dat je van me hield toch weet ik goed hoezeer slechts ik voor jou besta. Jij kijkt reikhalzend naar me uit begroet me steeds al voor de deur wijd open gaat. Je volgt me altijd op de voet likt zelfs mijn hielen ongevraagd waarbij je alles maar verdraagt wanneer ik maar bij jou wil wezen. Je ligt…

vreemd toen ik laatst je graf bezocht om je foto los te wrikken, bleek daar een struik te staan. ik sloeg bleek uit toen ik vernam dat je was weggegaan om mij te zoeken. ik ben dus rap naar huis gegaan en zit nu ontdaan op je te wachten. overdag schrijf ik wacht, maar het zijn die nachten ... ik heb een flesje melk gekocht en de whiskas…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

de tuin een winterse volière waar de vrijheid strakblauw boven hangt spreeuwen op en rond de waslijn met het vastgeknijperd pindamaal mussen, merels - op de muur, in de wilg, de coniferen - wachtend op hun beurt in de kamer voor het raam likkebaardt de kat…

De pluimveehouder voelde zich beledigd: “Uw kippen leven zes week in een schuur” - De sector ligt toch al zwaar onder vuur. Briljant, zoals de man zich hier verdedigt: “Al is zes weken inderdaad maar even, Ze hebben wel de tijd hier van hun leven.”…

Wij lagen na het middagmaal hoorden bonken tegen het raam Ben opgestaan en trof een pimpelmees op het binnenkozijn, in mijn hand gedaan Ik riep je naam en je kwam kijken was net als ik geroerd door kleurenpracht door onvermoede tederheid zo dichtbij Voorzichtig de vogel op het balkon beschut tegen mogelijk gevaar er een vetbol bijgezet…

wij trekken bijna dezelfde trek zoals die van de gakkende mens waar zelden mee wordt omgegaan bijna dagelijkse eenlijnige tred ganzen zijn tactischer onze familieband is veel sterker en zintuigen zijn scherper daar willen wij voor staan wij zijn monogamer zonder hebzucht paren blijven hun leven bij elkaar door eigen drang en plichtsgevoel…

met ontblote tanden verschijnt mij een bruine beer als een nachtmerrie mij dreigt mee te sleuren hij leert mij te grommen naar het kwaad dat als een pak hyena's wacht op de aanval mijn totem beschermer verwijst naar het winterhol waar ik mijn wonden lik in beschutte warmte .…

het gps-netwerk ontkent elke positie een boswachter in geen velden of wegen uitgesleten slingerpaden zonder richting  negeren noord en oost, zuid en west schaars zonlicht breekt in scherven verkwijnt in een loodgrijze bladerprut dieren, pijnlijk doodgemaakt, missen pootjes, oogjes, oortjes, staarten, tongen vogels zijn snavelloos, hun…

Ons terras is bijna leeg. Alleen jij en ik zijn er nog. Aandachtig drink ik mijn koffie. Jij hebt aandacht voor mijn koekje. Je landt op mijn opengeslagen boek. Ineens heb ik aandacht voor jou. Bang ben je niet. Wel sierlijk en vliegensvlug. Als jongetje was ik al jaloers. Op vogeltjes zoals jij, klein musje. Zo graag zou ik ook willen…

Het is nacht. Ik lig in bed en schrijf. Hij zit op mijn nachtkastje. Hij kijkt me aan. Langdurig. We verstaan elkaars stemming. Hij is toeschouwer. Ik denk. We genieten woordeloos. Verstild. We zwijgen taal zonder woorden. Taal die vrienden verstaan. Zonder vals sentiment. Wat ik aan het worden ben, is hij van nature. Poes.…

Een kakkerlak reed naar het Gooi, want daar vond hij die villa’s mooi en at hij restjes kaviaar, tot een butler met veel misbaar hem verpletterde met zijn hak: aan dat soort kakkers had hij lak.…