Soms jaagt ze me de gordijnen in, ik fulmineer me lekker rot Ze vreet aan me, zuigt me langzaam uit , doorgaans tot op het bot Toch komt zij meestal fier en als triomfator uit de strijd Terwijl ze onbeschoft en zelfvoldaan haar kopje neder vlijt Ik streel haar zachte pels maar denk : Ach poesje rot toch op Ze spint en lonkt…

Jonge konijntjes verlaten voor 't eerst hun geboortehol zien verbaasd die nieuwe verblijven: wentelkamers onder lage takken hier heerlijk ruim verderop gedrongen overal open _ elkaar verbindend luchtig ruisend nodend tot vrolijk voortspringen zoeken naar 't oneindige een gedaanteloze wijdte verjaagt de vertrouwde wereld maakt rappe poten…

Arme Paul Iedereen was in de ban van Paul de octopus iedereen dacht dat het goed zou komen, niet dus, ’t arme beest dusdanig geschrokken van tien- nul, hij ’t heel slim bekeek, legde ’t loodje vanwaar ie nou naar beneden keek, kan verlies er niet zoveel meer toe doen, want boven zijn we allemaal kampioen!…

Die de regels aan zijn laars lapt, Die alleen oog voor eten had Die stinkt omdat ie piest waar je bij bent Die je de hele dag achterna rent Die eet met opengesperde mond Die smakt dat het een lieve lust is Een zooitje maakt van de omgeving Neen het is niet mis! Die tandenpoetsen helemaal niks vond Wat bijzonder goed te zien is Bij elke keer…

het roofdier werd een trillende neuroot een prooi voor rusteloze vrouwenhanden soms gromt hij wat, ontbloot verward zijn tanden maar meestal vindt hij vrede op haar schoot ze maakt hem van geheimen deelgenoot van smeulend vuur dat nimmer fel zou branden de dromen die als wrakhout telkens strandden al strelend wordt de trage tijd gedood…

hij loopt onhandig mechanisch over straat zijn kop driftig naar voren duwend en pikt links en rechts van korreltjes brood op, maakt een nerveuze indruk is voor mensen haast niet bang. hij vliegt soepel en snel, kent als geen an- der de weg. met z'n cape omhelst hij ruimhartig de wereld om hem heen-…

De beek glijdt geruisloos door schemeroerwoud, rimpelt fris over de geelbruine voeten van een meisje, dat de rust wil begroeten, stilleven zien, waarin goed met kwaad trouwt. Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud om vruchten vol voeding of gif te zoeten, blijven in bebloede veren wroeten, liefkozen dit offer voor dierlijk behoud. Aan…

Dat gelooft toch geen hond mijn hond geloofde het echter wel Wat geloofde hij dan wel zult u zich afvragen Hij geloofde er in Hij geloofde in iets, ik niet Hij weigerde oud als hij was te eten Hij werd zwakker, werd blind en stierf En gek hé Hij is er nog altijd Dat wel…

Minder leeuwen op de aardbol... laat de mensen hen genadig zijn! het machtige dier heeft allang zijn geweldigste ras verloren eens heersten die wilde vorsten over de Barbarijse bergen tussen milde zee en harde woestijn hun zware manen bolden luchtig dankzij frisse hooglandwind Atlasvelden bloeiden geurig onder de edele rovers met glanzende…

uit het stille heldere water, rijst haar spiegelbeeld hoog statig komt zij langszij haar lange hals gestrekt, de blik op oneindig, zo glijdt zij minzaam voorbij majestueus, als een galjoen haar vleugels als zwaarden rond de boorden gevouwen, het boegbeeld, mooi van vorm lijkt witter dan wit als uit marmer gehouwen in alles rustig en…

Mijn ochtendmeurend vissersdorp mijn armverekte stokkenworp mijn vlooienbaal mijn tekendoos mijn Renaissance-dog hersenloos Mijn vaatwastong mijn kuilgazon mijn wintervachtse pantalon Mijn snorrebaardse visgerei mijn loops geworden beddensprei Mijn achterstand mijn carnivoor mijn teckellokkend slettenspoor Mijn bankafdruk mijn stoelgekluif…

Het veulen had je op zien groeien de grote ogen aten uit jouw handen en blijdschap was vaak onverdroten galoppeerde zonnig naar jouw hart en ook de dagen van het draven dresseren vol met goede moed gaven geduld om niet te veel te vragen gedurfde tijd maakte de twijfel goed het veulen werd een grote jongen 't kleine paard een machtige…

Toen de nieuwe vriendin van Vader slechts twee rondjes had gezwommen Verschoof Mamom geërgerd de kom zodat deze viel in duizend stukjes glas En stierf zij naar adem snakkend in een opgedroogde plas…

Bijtje, bedankt. Bij een vooraanstaand apidoloog* Vloog laatst een bijtje in zijn oog. Dat heb ik verdiend Ik ben nu bij – ziend Dat behoeft verder geen betoog. bijendeskundige*…

Nooit trapte ze met zoete pootjes op mijn hart. Wel knaagde ze zo nu en dan aan mijn geweten, omdat ik haar gedurende de dag verliet en uren kon vergeten. Dat werd dan 's avonds door haar afgestraft met dominantie en bevelen. En ach, ik deed het graag, haar naar de ogen zien, haar rode haren strelen. Ze was me keer op keer de baas, de kleine…

Een stier in het Spaanse Navarra verliet dol van drift de arena. Woedend stormde hij de tribunes op en beukte zijn spotters met zijn kop. Uiteindelijk werd hij door de Guardia geveld. Toch is deze stier voor mij een held. Wie dieren tergt voor zijn lage zinnen ziet nog eens het hospitaal van binnen. zie http://www.youtube.com/watch?v=htjS4VoQR04…

zelfs in een ronde kom ging de goudvis het hoekje om…

De herkenning begint al meteen, Een raar slurfdier koekeloert me dommig aan, een leeuw loopt rustig maar dreigend heen en weer. Slangen traag in bomen soepel tussen takken door, slissend, olifanten log met hun slurf heen en weer passend op de kleintjes, maar vooral met de apen wanneer ze schreeuwen tegen elkaar hun krijsende geluid voel…

ze haalt me vroeg uit bed sleept me naar haar voerbak neemt me mee naar buiten door weer en wind de zeikerd ha loop eigelijk helemaal niet graag aan welk lijntje dan ook maar voor m’n labje maak ik graag een uitzondering de lieverd…

haantjesgekraai klinkt tijdens het messcherp gevecht in kring van bloedgeld…